Kakaotalk II Park Jimin

Rozdział XL

*time skip*

~ Jungkook kiedy ona się w końcu obudzi? - mówiłem przez telefon że łzami w oczach

~ Hyung! Nie płacz! Na pewno za niedługo się obudzi! - próbował mnie pocieszyć młodszy

~ Chciałabym, żeby tak było...

~ Będzie tak, zobaczysz!

~ Dzięki...Dobra, na razie

~ Trzymaj się Hyung!

Czekałem aż będę mógł wejść do sali. Aktualnie była tam jej siostra. Już drugi miesiąc czekam, kiedy się w końcu obudzi. Pomimo, że na początku coś było nie tak, to teraz jest z nią bardzo dobrze... Co ja mówię, w śpiączce nigdy nie jest dobrze!A co jeśli w ogóle się nie obudzi?...Nie ma takiej opcji, musi. Będę na nią czekał do usranej śmierci. Co prawda, mam nadzieję, że wcześniej się obudzi, niż ja umre...
W końcu jej siostra wyszła. Powolnym krokiem wszedłem do jej sali i usiadłem na krześle koło jej łóżka. Jej twarz była taka sama jak kiedy byłem tu pierwszy raz. Spokojna. Wziąłem jej dłonie w swoje.

- Ehh...Wiele się tutaj zmieniło odkąd śpisz - powiedziałem do niej, jakby miała mnie w ogóle usłyszeć- Jedyne co się chyba nie zmieniło, to to, że dalej cię kocham i na ciebie czekam. Teraz moje włosy są szare. Kookie powiedział mi, że ładnie w nich wyglądam, no ale czy ja wiem... Chciałbym, żebyś ty to oceniła... Dziwnie się mieszka w Seulu...- mówiłem do niej jakby tu po prostu była i mnie słuchała - Ale fajnie się tu pracuje. Szef jest całkiem miły...A co u ciebie?

Cisza. To mi odpowiedziało. W sumie, to czego innego mogłem się spodziewać.

- Widzę, że włosy ci znowu urosły. Wyglądasz w nich pięknie! Zresztą jak zawsze...

Znowu cisza.

- Czy...Czy ja mam paranoję? Bo tak właściwie to szansa na to że mi teraz odpowiesz wynosi -1%... - chwilę się zastanowiłem - Niee, przecież to normalne...Prawda?

Ta cisza mnie kiedyś dobije.

- Okej... Chciałbym, żebyś tylko wiedziała, że cię kocham - pocałowałem ją w czubek nosa - Pamiętaj.

^^^

Aż nie wierzę, że jest tu 310 słów bez notki xd