Just Hit The Drums! || Ashton Irwin

41. Brisbane

A/N: ik heb in het vorige hoofdstuk even wat verandert. Ze blijven 4 dagen in Brisbane ipv 3 dagen en ze vertrekken in 5 dagen ipv 4 dagen, want dat komt beter uit met dit hoofdstuk :) als je niet snapt wat ik bedoel (wat heel begrijpelijk is) moet je even naar het vorige hoofdstuk gaan en het stukje waar ze aan tafel zitten terug lezen :) )

Vijf dagen later.

Rose's POV

'We bellen nog wel hé?' Vraagt Mia bijna smekend. Ik zucht glimlachend en knik. Mia's glimlach verschijnt weer en ze geeft me een laatste dikke knuffel. 'Mi, ik ben over vier dagen weer terug hoor. Ik ga geen wereldreis maken.' Giechel ik, niet eens verbaasd over Mia's reactie. Dit is gewoon Mia, dingen erg maken dan het is. overdrijven dus. Het geeft niet, ik heb het altijd wel grappig gevonden. Mia laat me weer los en knikt. 'Ja ja, maar dan zie ik je volgend jaar pas weer.' Grapt ze met een geacteerd vermoeid gezicht. We lachen even tot mijn moeder me aan stoot. 'Lieverd, schiet nou op, het vliegtuig vertrekt zo.' Zegt ze. Er klinkt iets gespannens in haar stem, alsof ze nerveus is dat ik ga. Ik knik en geef haar een glimlach. 'Zie je in tweeduizend veertien.' Zeg ik tegen Mia voordat ik mijn moeder gedag knuffel. 'Alvast fijne jaarwisseling lieverd.' Fluistert ze in mijn oor. 'Jij ook mam.' Glimlach ik en mijn moeder zucht. 'Ahh, ik ben dit niet gewend. Het was altijd jij en ik en nu... Dit is de eerste keer dat mijn meisje zonder me reist en je hebt al een vriendje en ah je wordt te snel volwasse.' Snift ze snel waardoor ze bijna stuikelt over haar woorden. Ik laat haar los en kijk haar aan. 'Relax mam, het zijn maar vier dagen. Het is niet dat er iets "life changing" gaat gebeuren ofzo.' Lach ik en qoute "life changing" met mijn vingers in de lucht. 'Ja ja, weet ik wel. Dit is gewoon zo'n moeder moment denk ik. Nou heb je alles?'

'Ja mam, ik heb alles.' Zucht ik. 'Oké, dan is het goed. Ga nou maar.' Zegt ze en probeert te glimlachen. Ahh, het is lief dat dit haar emotioneel maakt, maar ik snap het niet. Haar enigste kind gaat alleen reisen, what's the big deal? Nouja, nog niet eens alleen. Ashton, Calum, Michael, Luke en hun crew gaan mee, dus technisch gezien ga ik helemaal niet alleen reizen. En daarbij zo close zijn m'n moeder en ik niet. Ze is vaak aan het werk, dus zo vaak zie ik haar eigenlijk niet. Alleen tijdens het avondeten en soms het ontbijt. 'Bel me als je aangekomen bent oké?' Voegt mijn moeder er snel aan toe wanneer ik mijn rugzak om mijn schouder doe. 'Ja ja, ik ga nu. Hou van je.' Antwoord ik snel en loop naar de jongens toe die op een afstandje op me staan te wachten. Wanneer ik ze bereik, legt mijn donkerblonde, giechelende vriendje zijn sterke arm om mijn middel. Wauw, ik moet zeggen, zijn arm is echt gespierd als ik hem zo om mijn middel voel... en bekijk. Tja wat zal ik zeggen? Van het drummen krijg je gespierde armen? Ja, dat is het denk ik hihi. 'Klaar om te gaan?' Vraagt hij lief. Ik glimlach en knik voordat we naar de douane lopen.

Toen we geland waren had ik mijn moeder en Mia gelijk gesmst dat alles goed was gegaan. De vlucht verliep eigenlijk best ontspannend. Natuurlijk zat Ashton naast mij in het vliegtuig wat erg fijn was, want Michael en Luke waren best luidruchtig aan het gamen op hun Nintendo 3DS. Ze werden zeker drie keer aangesproken door een stewardess en andere passagiers. Ashton en ik hebben een film gekeken waarbij hij zijn armen lief om me heen had geslagen. Ondanks dat ik normaal niet van vliegen hou, stelde zijn aanwezigheid me - verrassend genoeg - gerust. Calum en Michael houden nog steeds afstand van elkaar, soms lijkt het iets beter te gaan tussen hen. Maar andere momenten vliegen ze elkaar bijna in de haren. Hopelijk is alles weer een beetje normaal voordat de show begint.

'Oké, Ash en Rose nemen kamer 401 en wij nemen 402.' Besluit Luke wanneer we in het hotel aan zijn gekomen en onze kamersleutels hebben. Calum en Michael kijken elkaar even vuil aan, draaien daarna hun hoofden van elkaar weg en gaan verder met elkaar negeren. Luke geeft Ashton de sleutel van onze hotelkamer en draait zich daarna om naar de twee koppige jongens. 'Oh kom op zeg! Laten jullie nou een meid tussen jullie vriendschap komen? Dat is echt triest. Nee beter gezegt, jullie zijn triest.' Zucht Luke. Ik doe mijn best een glimlach te onderdrukken. Het is duidelijk dat Luke hen een beetje uit probeert te dagen om weer normaal te doen. Michael en Calum kijken elkaar weer vuil aan en barsten daarna in lachen uit. De spanning tussen hen lijkt weg te zijn waardoor iedereen even opgelucht lacht. 'Jullie zijn echt een stelletje idioten zeg. Jullie zijn al jaren beste vrienden, daar laat je toch niets of niemand tussen komen?' Gaat Luke lachend verder. 'Zullen wij alvast onze kamer bekijken?' Fluistert Ashton zachtjes in mijn oor terwijl Luke verder gaat met zijn toespraak. Giechelend knik ik. Hopelijk leggen Michael en Calum het bij. Zo te zien gaat dat wel lukken dankzij Luke. Beter bekend als: de band therapeut. Met mijn koffer achter me aanslepend volg ik Ashton door de gang naar kamer 401. 'Zo.' Zucht Ashton wanneer hij de deur opent en naar binnen stapt. Hij zet zijn koffer naast het tweepersoons bed, bij het raam, neer en neemt daarna die van mij over. De kamer is niet heel groot, maar dat maakt niet uit. Er staat een tweepersoons bed naast de schuifdeuren van het balkon. Daar tegenover staat een ladekast met een plasma televisie erop. Aan de rechterkant van de kamer is een kleine badkamer. 'Het is niet veel, maar ik neem aan dat we niet zo vaak hier zullen zijn.' Zegt Ashton terwijl hij naar me toe loopt. Ik glimlach wanneer hij een zacht kusje op mijn wang geeft. Elke keer als Ashton's lippen in contact komen met mijn huid, voel ik een kleine tinteling of soms zelfs kriebels in mijn buik. Het is een fijn gevoel. 'En kijk. We hebben een prachtig uitzicht op Brisbane's Story Bridge.' Zegt Ashton enthousiast en neemt me mee naar het balkon. Een zacht briesje blaast in mijn gezicht wanneer we het balkon op stappen. 'Morgen is daar een vuurwerk spektakel te zien.' Hij wijst naar een gigantische brug die erg goed te zien is vanaf het balkon. Het uitzicht is echt prachtig. Ik was bijna vergeten dat het morgen de 31ste is, dus vandaar het vuurwerk spektakel. Ashton komt achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Een veilig, warm gevoel verspreidt zich door mijn lichaam door zijn aanraking. Zijn lichaam die zacht tegen mijn rug aan drukt, zijn armen die om me heen geslagen zijn. Alles voelt goed. Zachtjes geeft Ashton kleine kusjes tegen mijn nek. 'Betrapt!' Klinkt er naast ons. Ik draai mijn gezicht naar het balkon naast ons. Ashton lacht tegen mijn nek en gaat verder met het geven van kleine kusjes. Luke staat op het balkon naast ons en wijst beschuldigend naar Ashton. 'Bewaar je moves maar voor in bed, Irwin!' Lacht hij. Ashton tilt zijn hoofd op van mijn nek en kijkt Luke lachend aan. 'Verveel je je, Hemmings?' Ik begin te giechelen om de manier waarop ze elkaars achternaam zeggen. 'Geil, Irwin?' Kaatst Luke uitdagend terug en steekt zijn tong naar hem uit. Ik begin te proesten van het lachen terwijl Ashton even uit het veld geslagen lijkt. 'Jaloers?' Vraagt Ashton. Waar gaat dit heen? Is dit een één of ander wedstrijdje ofzo? Luke begint weer te lachen en opent zijn mond om weer iets te zeggen, maar wordt onderbroken door Calum die hun balkon op loopt. 'Zo moeilijk is het toch niet om te vragen of ze wat willen eten?' Vraagt Calum niet-begrijpend aan Luke. 'Ja, maar ik betrapte ze!' Verdedigt Luke zichzelf in zijn kinderlijke act. 'Nouja, ik betrapte Ashton op-'