Accidentally Inlove (completed)

Chapter 21

Days had passed and it's already a month of december- my birth month. Tomorrow, december 2 is my 19th birthday. Nalaman ni eythan iyon kay mildred kaya gusto niyang magpa throw-party na agad ko namang hindi sinang ayunan. Ayaw ko na kasing mag abala pa siya para sa akin. Hindi naman ako galante sa pagcecelebrate tuwing nagbibirthday ako eh!

"Whether you like it or not! We should celebrate your birth day tomorrow."

"But-"

"No more buts! Okay? Go to your bed now. Good night." Nakangiting sabi ni eythan pagkatapos ay pumatak ng isang halik sa noo ko.

Hindi na ko nagreact. Mukha namang hindi siya magpapatalo. Hahayaan ko na lang siya sa pinaplano niya. Besides he just want me to be happy on my birthday.

Ngumiti ako sakanya pagkatapos ay pumasok na ng kwarto ko. I happily go to bed and close my eyes. Mahimbing akong nakatulog at nagising na lang ako kinaumagahan na ang poging pigura ni eythan ang una kong nasilayan.

"Good morning!" He greet me happily as he place the breakfast on the side table. "Did you sleep well?" Tanong niya.

"Yup. I did." Nakangiti kong sagot sakanya.

"That's good. Here! I brought your breakfast. I'll make you happy today because it's your birth day." Sabi niya at tumawa.

"Ah ganon?! Pag birth day ko lang?" Sabi ko at pinagtaasan siya ng kilay.

Tumawa siya at niyakap ako bigla. "Of course not! Araw araw kitang papasayahin dahil mahal kita!"

I smiled.

I'm so happy for having eythan in my life. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong kasiyahan at ayaw kong mawala sa akin to. I hope we'll last forever.

After we ate. We went together in school. Nitong mga nagdaang araw, tuwing dumarating kami sa school ni eythan na magkasama ay awtomatikong tumatahimik ang mga taong nadadaanan namin. Hindi ko alam kung matatanggap pa ba nila ako bilang girlfriend ni eythan or hindi na. But i don't care anymore! Wala naman sila magagawa kung nagmamahalan talaga kami. I will conquer all for love.

Alam kong hindi sila makapaniwala na sa dinami dami ng magagandang babae na nakapaligid kay eythan ay ako pa tong simpleng babae lang ang nagustuhan niya. Kaya naman hindi na ako nagtataka kung bakit madaming nagagalit sa'kin ngayon. Pero minsan ay hindi ko maiwasang makaramdam ng takot lalo na kapag nakakarinig ako ng mga bulungan na gusto nila akong sabunutan o saktan.

"Baby, i'll text you later. Punta kana sa klase mo. I will go this way." Sabi ni eythan at nginuso ang kaliwang direksyon.

I frowned. Lian and her company were standing on the corridor. They're looking at me with their sharp look. Even the other students glaring at me- As if they want to pull my hair or kill me.

"Where.. are you going?" Tanong ko.

Tumingin ako sakanya. Bakit kasi hindi niya ko ihatid ng tuluyan sa classroom? Konting lakad na lang naman eh, malapit na kami tapos bigla siyang hihinto. Aish?! Paano pag umalis siya bigla na lang may humila ng buhok ko?!

"May kakausapin lang ako. Go ahead! Titignan kita hanggang sa makapasok ka ng room."

"Huwag na! Sige na, mauna kana." Sabi ko sakanya. Kasalungat naman ng gusto ko. Geez! Ayokong magpahalata na natatakot ako.

"You sure? I'll go first, then." Sabi niya at tinalikuran ako agad.

Nataranta ako bigla. Isang hakbang pa lang niya palayo ay pinigilan ko na siya, hinila ko ang laylayan ng suot niyang damit. Dahan dahan niya kong nilingon at ngingiti ngiti. Looks like he's trying to stop himself for smirking but absolutely he can't. Sumilay ang nakakalokong ngisi sa labi niya at nag lypsinc ng 'what?'.