Chapter 22

69 0 0
                                    

Tatlong bagay lang yung agad na pumasok sa isip ko pagtapos kong matauhan.

Una, paano ako magpapaliwanag kay mama

Pangalawa, sa lahat naman ng oras na mangyayari ito, lunch time pa. Eh gutom na gutom na nga ako diba?

Pangatlo…

“I think we should talk” sabi ko naman kay Clarence habang nakangiting aso pa ako. 

Kinausap ko sya ng medyo malayo sa kubo para hindi nila makita kung paano ko bubugbugin kong ungas na to

“SINASAGAD MO BA TALAGA ANG PASENSYA KO HA?”

“sorry, Kaizen. Ikaw nalang kasi talaga yung pag-asa ko”

“UTOT MO!” sinipa ko naman sya sa tuhod “You have to take that back now”

“no, please.”

“tell me why not”

“Si tita sofia kasi, she’s trying to set me up to her daughter. You know I cannot say no after this”tinuro nya naman yung paligid.

“why don’t you just go out on one date then that’s it”

“geez kaizen, She’s even thinking of enrolling her to our school, do you know how terrible that is?”

“kaya mo sinabi sa kanya na girlfriend mo na ako?”

“I was very desparate. Sorry” 

“pero kailangang malaman nung iba na hindi to totoo. How am I even going to explain everything to my mom?”

“no, we cannot! What if madulas sila? Please, let this stay between the two of us”

“we cannot lie to them, ano ka ba?!”

“just until tomorrow. Let’s be in a relationship just until tomorrow. Pagnakauwi na tayo we can tell them the truth. Please?”

Bakit ba palagi nyo nalang pinasasakit ang ulo ko?” tapos nun naglakad na ako pabalik sa cottage at kumain ng sobrang dami. Hindi naman masyadong awkward yung paligid, maliban sa medyo gulat pa nga sila sa nalaman nila, nasarapan pa rin sila sa pagkain.

I kept my mouth full all the time para hindi nila ako matanong ng kahit ano, effective naman.

I stayed away from everyone for a while. Naiinis kasi talaga ako kay Clarence. Kahit medyo gabi na hindi pa rin ako nagpapakita sa mga tao. 

Habang naglalakad ako papunta doon sa nakapark na bangka, may nakita naman akong tao na nakaupo sa may dulo. Nung nakilala ko kung sino agad naman akong tumalikod pero too late na kasi nakita na nya ako

“Kaizen?”  humarap naman ako sa kanya.

“oh nikko, hi” I guess I don’t have choice but to stay

“kanina ka pa hinahanap ng mga tao ah. After lunch nawala ka nalang bigla.”

“yeah. Lumayo lang muna para makahinga”

“Congratulations nga pala. Hindi ko kasi alam na nanliligaw pala talaga sya sayo” gusto ko sanang sabihin sa kanya na hindi naman totoo yun pero naisip ko na rin na he need not to know everything. 

“thanks. Ikaw? Iniwan mo yung guest mo?”

“kausap sya ni Clarence eh”

I Haven't Gone Too Far (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon