JANSTINE'S POV
"Hydra , I mean Zion are you sure you're going to marry Kent?"
"Im not, but gusto ko ganapin ang kasal sa Philippines para makapunta pa ako sa puntod ni Stallin." serysong sagot niya sa akin.
"Zion what if hindi pala patay si Stallin? Magpapakasal ka parin ba kay Kent?"
Lumingon lang siya sa akin na para bang may iba siyang gustong sabhin.
"Im going to marry him para maayos na ang kompanya nila daddy then I'll sneak out to find him at kakalimutan kong kinasal na ako."
"You wanna make Stallin as your third wheel? People around you will surely know na magiging kabit si Stallin pag ginawa mo yun."
"Fuck! Bakit buhay ba siya kuya?! You know how I hate what ifs! Yes What if hindi ako naging sikat dahil kay daddy? What if hindi namatay si Lance dahil sainyo na naging dahilan kung bakit ako naging kriminal sa mata nila? What if hindi naganap ang pagsabog sa school ko? Hindi sana to nangyayari sakin kundi lang ako ang nagiging kabayaran sa pinag gagawa niyo!" humahagulgol na si Hydra habang sinasabi niya ang mga ito.
"Im sorry princess Im sorry Im sorry its our fault. Im really sorry"
Niyakap ko nalang siya ng mahigpit na sana pala hindi ko nalang muna inopen sakanya ang topic na yun. I know Its our fault dahil laging siya ang nagiging kabayaran sa ginagawa namin. Sa amin na sinabi nilang pumatay kay Lance at pati kay dad na gustong ipag unite ang kompanya. Its really our fault kaya kailangan makabawi man lang kami sakanya bago siya tuluyang maikasal sa mga Ashford.
KENT'S POV
"Kent are you ready to meet your long lost brother?" nakangiting sabi sa akin ni daddy.
"Im excited to meet him again" nakangiti kong sabi sakanya. Matagal na rin nung huli kaming nagkita nung kapatid kong yun.
*FLASHBACK*
"daddy lets go fishing" Mc
"No thats too dangerous"
"Sige na sundin na natin si Mc daddy"
"Alright Kent"
"daddy wheres Mc?"
"Mc!!!! Mc!!!!! where are you?!!!"
*END OF FLASHBACK*
"tara na ano pa hinihintay mo?"
"Magpapaalam lang ako kay Zion"
"Bakit hindi mo nalang siya isama?"
"Mayroon pa siya shooting na kailangan tapusin dad"
" Alright"
Pumunta na ko sa condo namin para puntahan si Zion. Pero nakita kong papunta rin siya sa doon.
Saan naman kaya siya galing?
Then I saw kuya Janstine with him. Parang maga ang mata niya. Parang kagagaling lang niya sa matinding pag iyak.
What just happened?
"Babe!" I shouted.
Nakita ko pa kung paano siya nagpunas ng kanyang mata para siguro hindi ko mahalata na umiyak siya.
"Where have you been babe? What happened to you? Bakit maga ang mata mo? sunod sunod kong tanong sakanya.
"Napuwing lang ako Kent"
I hate it when she calls me kent.
"Hindi ako naniniwalang napuwing ka lang babe tell me the truth"
"I slapped her" biglang sabi ni kuya Janstine.
Bigla nalang siyang napatingin sa kuya niya na parang nagtataka.
"How could you do that to your own----"
Natigilan ako sa sasabihin ko ng biglang takpan ni Zion ang aking bunganga gamit ang kanyang daliri.
"Tell me anong gusto mong sabihin sakin?" nakangiting sabi niya sa akin.
whats wrong with her? kanina lang parang galing pa siyang iyak tapos ngayon ngumingiti na siya?
"We're going to meet my long-lost brother dun sa Pilipinas and we will be staying there for a month pero uuwi ako agad para hindi mo ko gaanong mamiss" sabi ko sakanya sabay hagot ng palad niya at halik doon.
"Dont worry Kent I'll be fine you can stay there as long as you want" malambing na sabi sa akin ni Zion.
"Are you sure babe?" tanong ko sakanya saka ako lumapit lalo sakanya
"Yes Kent dont worry about me"
" babe If ever ba na ayain kitang sumama , sasama ka?" s
"Why not? thats my home country"
"Edi tara! Sumama ka na sakin"
"Im sorry kent pero kasi may shooting pa ko this week" malamyang sabi niya sa akin. Shes too busy simula nung naging model na siya.
"Oh I understand babe" malungkot na sabi ko sakanya.
Hinalikan ko na lamang siya at umalis na ako.
Ngayong araw na namin bibisitahin ang long-lost brother ko kaya naman hindi ko sasayangin ang pagkakataon na ito para ikwento sakanya ang tungkol sa Zion ko.
Im still wondering kung bakit hindi pa ko magawang mahalin ni zion ko kahit naka isang taon na kaming magkasama.
Kung ano ano na lamang ang pumapasok sa isip ko. Halos araw araw nalang akong nag iisip kung paano ako magagawang mahalin ng Zion ko.
"Kent! Ang bagal mo naman!" sigaw sa akin ni dad na nakasandal pa sa pader.
"Sorry dad nag usap lang kami saglit ng future wife ko"
"Aha it looks like nagmamahalan na talaga kayo ah"
Ngiti na lamang ang nagawa ko sa kanyang sinabi. Miski ako hindi ko alam kung mahal ba talaga ako ng mahal ko. Matagal na nga kaming magkasama pero larang kulang parin ako para sakanya.
It looks like may hinahanap hanap siyang iba whatever it is ang mahalaga mapapasakin na siya after 3 years.
