KENT'S POV
Pumasok na kami sa loob ng condo and I suddenly saw a guy na nakaboxer lang na lumabas sa isang room.
Well I guess thats my brother.
I can tell that he's way better than me sa katawan palang halatang sa gym na siya nakatira. He's charming and more handsome than me. Pero mas gwapo parin talaga ako.
Matapos ko siyang titigan ay agad ko siyang nilapitan para yakapin ng mahigpit. Ive longing for this hug. I miss this little brother of mine.
So gay. Pero namiss ko talaga siya.
"How is my little brother? Are you okay all this time? Im sorry bro natagalan si kuya." sunod sunod na sabi ko sakanya.
"Kuya are you a gay? Stop acting like a shit here, besides matanda na tayo." prangkang sabi niya sa akin.
" Bro, Are you hurt anywhere? Sorry kung ngayon ka lang namin nahanap. Sorry kung nawalan kami ng pag asa na mahanap ka pa. Sorry kung muntik na kaming sumuko sayo. At lalong sorry dahil hinayaan namin na mawalay ka samin at hayaang mangulila ka samin ng matagal na panahon." sincere na paliwanag ko sakanya.
"I dont know what to say its all done so"
maiksing sabi niya sakin
In fact hindi naman ako masyadong galit sa kuya ko dahil lahat naman siguro mawawalan din ng pag asa lalo na kung matagal na panahon na nangyari. But why my mother is? Matagal na kong nawawala pero my mother is still hoping na mahanap ako until dumating na ang araw na to.
STALLIN'S POV
"Bro are we okay now?" tanong sa akin ng kapatid ko.
"Ofcourse bros before hoes"
Muli niya ulit akong niyakap at hinila niya kong agad papunta sa sala para daw makwento ng kung ano ano.
"Bro Im really excited to tell you this" masiglang sabi niya sakin.
"Ikakasal na ko for the next 3 years bro" dagdag niya pang sabi.
"Woah lucky you"
"How about you bro? Can I meet yours?" Kent
"Its been a year nung huli ko siyang nakita. I dont know where she is now. But the moment na makita ko siya. I'll definitely get her back and never let her go again." lakas loob kong sabi sakanya.
"You love her very much, do you?" mahinang tanong niya sa akin sabay yuko.
Napansin kong nagbago bigla ang kanyang emotionna kanina lamang ay masaya siyang ipinamalita sa akin na ikakasal na siya ngunit ngayon ay bigla siyang nalungkot.
"Very much"
"I love my future wife too but hindi niya parin ako kayang mahalin. I dont know kung anong kulang ko. I tried my very best para mapamahal siya sakin but still she cant love me back she cant give me a chance to kiss her either not even calling me using our endearments. malungkot niyang sabi sakin.
"Unbelievable. Bakit siya pumayag na magpakasal sayo if she dont even love you?" curious kong tanong sakanya.
"Maybe because we're just arrange marriage." mabilis niyang sabi sakin.
(O.O)
"Who is she anyway?"
"She's ZionSky Fontanilla not her real name, the owner of the Southern Harvard University. Shes also unica hija in their family kaya masasabi kong swerte ako sakanya."
Bigla nalang bumilis ang tibok ng puso ko nung marinig ko ang pangalan ng babaeng binanggit niya.
Its weird.
"Whats her real name anyway?" seryoso kong tanong sakanya.
"She doesnt want anyone to know it except her family."
"Ohh, Pero bakit ba sya nagpalit ng pangalan?"
"To put the past behind her. And she said that iyon ang unang word na nakita niya nung unang pagmulat niya ng mga bago niyang mata."
Bago niyang mata? Now Im confused.
"Bagong mata?" curious kong tanong sakanya.
"Yes, nabulag siya for saving someones life, but she just didnt mention its name. Thats why she was sent into my country to cure her eyes. Nadatnan ko rin siya noon na binalak magpakamatay sa may rooftop so pinigilan ko siya. Plus I was her doctor's assistant that time." mahabang paliwanag niya sakin.
"So you knew each other before sinabi na siya ang inarrange marriage sayo?"
"Yes, Naalala ko pa nga yung itsura niya nung nalaman niya na ako ang tinakda sakanya. That time den nung nakita ko siyang umiyak hinabol ko siya noon muntik pa nga kong sapakin nung kapatid niyang si Janstine e. Nung araw na rin na yun na sinabi niyang pag aaralan niya kong mahalin."
Janstine? Twin of Jasper? Oh I remember Fontanilla pala sila. But I thought sila ang may ari ng school pero iba pa pala. Would it be that Hellenic? Yung nagturo sa amin ng Self Defense?
Sa gitna ng aming pag uusap biglang napadaan sa amin si Jasper kaya naman napaisip ako na tanungin siya mamaya about sa kapatid niyang si Zion.
"What's your work again?"
"Im a assistant doctor and a CEO"
CEO? hmmmm.
"Is there anything wrong? Bakit bigla kang natahimik?" sabi sa akin ng kapatid ko.
"Oh nothing. Maybe because I just miss my love." sabi ko sakanya.
"When is your wedding pala? Am I invited?" pabirong sabi ko sakanya.
"Ofcourse including your friends and sayo ko siya unang ipapakilala pagpunta namin dito sa Pilipinas by the next 2 years. Dito na kasi niya tatapusin ang pag aaral niya and dito niya din gustong ikasal kami para daw makapagpaalam pa siya sa puntod ng mahal niya." kent
"Oh saklap namatay pala yung mahal niya hindi pa siguro siya nakakamove on kaya hindi ka pa niya kayang mahalin.
"Yes thats why Im helping her to move on" kent
"Goodluck bro its way too challenging"
"Im used to it. Goodluck with your love too." kent
"Kent, Mc come here." ma awtoridad na sabi samin ni dad.
May hinanakit parin ako sakanya kaya iba parin ang pakikitungo ko at hindi parin kasi ako komportable na kasama siya.
"Whats the matter?" bored kong tanong sakanya.
"Did your brother mention about the new manager of banks?" tanong sa akin ng tatay ko.
"Not yet" sabi naman ni kuya.
"Okay, Well that new manager is you."
