Yorumlarınızı bekliyorum. Umarım beğenirsiniz!
'' Choon-Hee. '' diye seslendi karşımdaki ses. '' Beni duyuyor musun? ''
Sonunda kafamı toparlayabildiğim anda gözlerimi Taehyung' a çevirdim. Ne yani, gerçekten yaşadığımı sandığım olaylar sadece hayal miydi?
Bana söylediği o şeyler, ardından beni öpmesi tamamiyle benim hayal ürünüm müydü?
'' Endişelenmeye başlıyorum. '' diye konuştuğunda kafamı sağa sola salladım, kendime gelme amacıyla. Bu olmamalıydı.
Bu iş gittikçe kötü bir hal almaya başlıyordu. Ondan etkilendiğim o kadar belliydi ki.
Gözümün önünde bana öylece bakarken ben kafamı toparlayamıyordum. Ama buna rağmen '' iyiyim '' diye konuştum, kendimi ona bakmaya zorlayarak.
'' Sadece dalmışım. ''
Diye konuştuğumda neler olduğunu anlamak istercesine gözlerini gözlerime dikti. Sonrasında '' söylediğim şeyleri muhtemelen duymadın, o yüzden tekrarlama gereği duyuyorum. ''
Konuşması için onu onayladığımda bana bakarak sözlerine devam etti. Ama dikkatimi toparlamakta hala zorlanıyordum. Hala aklım o hayali öpüşmedeydi.
Hayalinin bile hoşuma gitmesi fazla korkutucuydu. O bana yasaktı, ve öyle kalmalıydı.
'' Hei. '' diye konuştu. '' Kaldığım eve gelmek istiyormuş. Daha önce senin evine gelmiş miydi? ''
Duyduklarımın üzerine gözlerim şaşkınlıkla açılıvermişti. Bu fazla tehlikeli bir durumdu. Hei zaten öncesinde defalarca evime gelmişti. Hatta ev arkadaşı aradığımı da bir zamanlar biliyordu.
Haberi vardı.
'' Geldi, hatta defalarca. '' diye konuştum. '' Eğer onu evime getirirsen ev arkadaşı olduğumuzu anlar ve bu bizim için hiç iyi olmaz Taehyung. ''
Eğer bunu öğrenirse bizim için hiç iyi olmazdı. Arkadaşımı kaybetmek istemiyordum.
'' O halde onu eve götüremem. '' dediğinde onu onayladım. İtiraf etmeliydim ki ev fikri bana biraz fesat geliyordu ve bu durum moralimi bozuyordu.
Kıskanıyor muydum? Mümkün değildi, hatta olmamalıydı.
'' Bir şekilde onu bu fikirden vazgeçireceğim o zaman. '' dedikten sonra gülümsedi. '' Teşekkür ederim. ''
Canım neden yanıyordu? Anlayamıyordum.
Ayrıca kapalı bir ortamda onunla bu kadar yakın, bu kadar samimi duruyor olmak içimdeki tuhaf duyguyu daha da artırıyordu. Kafayı yemek üzereydim.
'' Söyleyeceklerin bitti ise, '' diye konuştum. '' Çıkabilir miyiz? ''
Kafasını onaylayarak salladığında '' tamamdır '' diye konuştu. Ardından kapıyı açıp kendimi dışarıya attım. Derin bir nefes alıp adımlarımı sınıfa yönlendirdiğimde arkamdan geliyordu. Adımlarını her duyduğumda kalbim ağzımda atıyordu.
Etkilenmemeliydim.
Okul günü bu kadar klasik geçtikten sonra kendimi eve atacaktım, ama buna Hei engel olmuştu. Söyleyecekleri vardı ve ona göre bu önemli bir konuydu.
Şimdi ise bir kafede karşı karşıyaydık. Gözlerimi ona dikip konuşmasını bekledim. '' Seni dinliyorum? ''
'' Uzun zamandır böyle bir ilişki yaşamamıştım. '' dediğinde ne söylemek istediğini pek anlayamamıştım.
