Satiriasis

Özleme Yenilmek

1.BÖLÜM
Sessizliğin soğuk düşlere bıraktığı bir yolu takip ediyordu içimin en harlı mağmalarını delen keskin bıçak gibi nefesim .. En sonunda kesin ve sert adımlarımı apartmanın en kuytu köşesine ulaştırırken heyecan dolu yüreğimin akıttığı özlem dolu hislerim acaba hangi dairenin ziliydi düşüncesine karışmıştı.

Nemlenen parmak uçlarımı dikdörtgen şeklindeki saman kağıdının üstüne akmış olan paslanmış demirin kahve ve sarı renklerinin karışımı ile yazılan Elif İnci yazısını görmeme engel teşkil etse de keskin soğuk mavi bakışlarımın altında ismi yakalayıp yaklaştırdım.

Soğuk havanın bana inat olduğunu sıkı giyinmeme rağmen içimi titremesine yol açan sert bir rüzgar gönderip sırtımı teğet geçmesiyle anladım. Megafon her ne kadar boğuk bir ses frekansı göndermesine rağmen içimi ısıtan inceden hücrelerimi kıpır kıpır okşayan bir ses tonu gelmişti:
"Kim o ?"
Heyecan dolu yüreğimin damarları çiğerlerimden dudaklarıma "Ben Gökhan " soluklarını ulaştırdı .

Aaaa gökhan bir saniye bekle bizim otomatik çalışmıyor anahtarı sana atacağım.

Derken bile sesinin güzelliği ; megafonun sesi kötü çıkartmasına bile aldırış etmiyordu.
Ardından pencereden aşağı bakarken ki gördüğüm manzara ve hala bozulmamış yüzün bana tatlı tatlı bakması, saçlarının yüzünün yanlarından aşağı doğru rüzgarın esintisiyle dalgalanması, baştan aşağı beni büyülemesine rağmen havadan gelen anahtarı kapabilmiştim.

Apartmanın içine girdiğimde asansörün kırmızı sıfır yazısı hoş çağrışımlar zihnimde canlandırmasına sebep olsa da istifimi bozmadan asansöre girip etrafımı sarmış aynalar konsepti ile karşılaştım.

Siyah ve aralara serpiştirilmiş buğdayımsı saçlarımı arkaya doğru tararken kendimi beğenmiş bir tavrı keskin buz mavisi gözlerime gönderiyordum.

Aynadan ters 4 yazsını zar zor farketsemde asansörün durmasıyla geldiğimi anladım. Kapıyı hafifçe içimi cız eden gıcırtıyla açınca dairenin kapısının aralık olduğunu gördüm. Usulca kapıyı iteklerken koridorun ucundan gelen elleri, sarımsı saçlarını toplamaya çalışan , dudakları hafif dolgun kırmızı rujlu üsten ilk düğmesi açık beyaz gömlekli , siyah çoraplarını gösteren hafif yırtmacına sahip bir miniyle gelen yürüyüşü aman Allahım dedirtecek bir Elifle karşılaştırmıştı.

Benim hisli yanlarım, duyguların şahında ilerlerken Elifin kollarıma sığınır gibi sarılması o hislerimi eritti. Çünkü bu başka bir sarılıştı onu çok iyi tanıyor ve hissediyordum .
- Hoş geldin Gökhan dedi ince burkuntulu bir sesle...
- Hoş buldum Elif nasılsın derken paltomu ve ceketimi geniş omuzlarımdan sıyırarak aldı
- İyi nasıl olsun derken eliyle odaya işaret ederek içeri geç dedi .

Odaya geçtiğimde kendi gibi mobilyaları ve odaya mana ve anlam katan perdeleri ve halısı giyimi kadar mükemmeldi. Zaten bir insanın iç güzelliği hem dışa vurur hem de yaşadığı ortama .

Elifin paltomu çeketimi asarken saçlarının görüş açımı perdelemiş olduğu gözlerine doğru parmaklarını götürken yakaladım.

Ağlıyormuydu acaba ? Sarılışlarına bakarsak ağlamamasını düşünemezdim .
Onu bu halde görünce ve Elifin gelmesiyle onun elinden tutup yanıma oturtmam bir oldu.

Neyin var demeye kalmadan başını omzuma çökertim ve kollarımın arasında kaybolmak istercesine sığındı. Ağlamaya başladı birden; ben ne oldu acaba tahminlerimi zihnimden geçirirken en fazla onun saçlarını okşayarak ona teselli vermeye çalıştım. Üç dakika boyunca oda da onun hıçkırıklarından başka bir konuşma ve ses çıkmamıştı ki başını kaldırıp özür dilerim sözlerini, hıçkırıklarını yutkunarak söyledi.
-Elif anlatmıyacak mısın ? Sorusunu hiç duymamışcasına;
- ''Aaaa gömleğine yine makyajım ve rujum bulaştı yine kirlettim gömleğini offf '' diyerek üzüntüsüne bu düşünceyi de ekledi.
-Elif senden gelen hiçbir şey benim için kirli değildi hiç olmadı ve bu lekeler hep seninle olan tatlı anılarım.
- Yaaa gökhan iyi ki geldin sayende hüzün dolu günüme bir güzellik geldi ben kendimin derdine yandım açmısın yemek hazırlıyayım mı ?
- Açmısın diyor yaa senin bu üzüntünün sebebi ile özlemlerim çorba olup içime aktı doydum ben diyerek soğuk bir espiri yapsam da ağlamaktan kızarmış yüzüne canlılık geldi ve tebessüm ederek kirli sakallarımı avuç içlerine alarak okşamasıyla bacaklarını belimin iki yanına atıp kucağıma oturup
- Senin beni güldüren taraflarını bile özlemişim dedi; yüzümün her karışını öperek.

Ardından elleri yüzümden boynuma inerken yutkunurken el ayaları boynuma değiyordu ve gömleğimin düğmelerimi açmaya başlayınca yutkunmalarım, ateş yutmuş bir hale bürünerek içime gönderiyordu. Özlemlerim çoğaldıkça çoğalıyor aklıma farklı hisler gelsede o güzel gülüşüne çarpınca kıyamama merhameti içimde doğuyordu ve gömleğimin tamamını çıkartarak:
- Tamam oldu çıkartttık dedikten sonra sert kalçalarını üzerimden çekip "şunları çamaşır makinesine atıp yıkıyalım" sözlerini ekleyip üzerimden kalkıp odadan çıktı.

Ben ne oluyor bana böyle, hislerini yaşarken pantolonumda kalkan bir sertleşme olduğunu sonradan farkettim . Umarım Elif görmemiştir diye düşünürken içimin harareti gözlerimi sehpanın danteline götürürken artsada üstündeki sürahideki suyu görünce dinmeye başlamıştı . Sürahi elimle kavrayıp suyun akışını bardağın dibine doğru şarıltıyla boşalttım ve yudumlamaya başladım .
Yemek borusundan inerken suyun soğukluğu nerde olduğunu belli ediyordu ve içimin yangınına da merhem olmaya çalışıyordu . Odanın güzelliğine kesinlikle Elifin güzelliği bulaşmıştı besbelliydi.

Onca yaşanmışlıklar film şeridi gibi geçiyordu hayal dünyamdan: Onunla olan beraberliğimiz güldüğümüz espiriler şakalarımız.... Tüm bu güzellikleri düşünürken neden ayrıldığımız sorusu zihnime tez gelince Elifin aşırı kıskançlıkla söylediği sözler ve kırıcı ithamları, bu güzel düşüncelerle çarpıştı. Ama özlemlerim bu tatsız olayları unutturacak seviyedeydi. ona sarıldığımda bunu çok iyi hissediyordum ve içimin gurur tarafı, bu özlemlere hep onda yenildi.