Satiriasis

Bir Ses Bir Hayat Kurtarabilir

22.BÖLÜM
Annem "bir daha bunu yapmayın ahmet hoca " diye kalkışsa da annemi tutup sakinleştirdim. Ama ben annemin aksine korkularımla yüzleşmek istiyordum.
-Anne böyle yaşamaktansa ölmek daha iyi benim için artı her gün günden güne ölüyorum ben baksana yüzüme solgun ruhumun yorgun gözlerimse içine çökmüş betim benzim çok berbat eğer bunu yapmazsam zaten hayatımız kötü gidecek hissediyorum bunu . dedim acı acı ...
Sonra ahmet hocaya dönerek :
"Hocam hadi başlıyalım da şu büyü müdür ne boksa kurtulalım artık benim sinirlerim de iyice çığrından çıkmadan bitirelim ne olacağı varsa olsun "
- Hayır Gökhan yapma ne olur yemin ederim içim acıyor korkuyorum dediyse de annem
-Anne sakin ol yapacaz ve yine eskisi gibi mutlu olucaz inan bana diye annemi teselliye çalışsamda içimde acaba gerçekten bunu yapabilirmiyim diye de endişe duyuyordum .
Sonra Ahmet hoca yine aynı telkin ve hareketle beni uyuttu ama bu sefer cini görememiştim etrafımda nereye gitti bilemiyordum. Etraf karanlık sisli dumanlı ve içimi kasvete boğuyordu ilk defa da kendime uzaktan bakabiliyordum aynasız . Merdivenleri beyazlıkları belli olmaya başlamıştı yaklaştım iyice bir yandan Ahmet Hocanın sesine kulak veriyordum o yanımda olmasa bile sesi yanımdaydı. Bu da Ahmet Hocanın benim yanımda olduğunu hissini veriyor ve korkumu yenmiş şekilde merdivenlerden yukarıya çıkmaya başlamıştım.
Yukarı ulaşınca su sesleri duymaya başladım . Bu duyduğum şeyleri ve gördüğüm herşeyi söylüyordum ahmet hocaya.
Su sesine kulak vermiş şekilde sese doğru ilerken birden odamın kapısı olduğunu gördüm kapıyı yavaşça açtım hiç gıcırdamayan kapı nasılda böyle gıcırdamıştı dudağımın altını ısırarak kimse duymasın der gibi içeri girdiğimde ne göreyim;
Odamdaki aynam kırık dökük yatağımın üzeri karadelik gibi simsiyah ve o deliğin içinden çıkan siyah uzun tırnaklı 3 el yatağıma sürekli yırtıyor halde, tırnaklarını çizdiriyor , yatağım kan gölüne dönmüş, dolabım paramparça olmuş odam cehhenneme dönüşmüş gibi simsiyah görünüyordu. Bir an irkildiğimde ahmet hocanın iyimisin diye sorusu içimi rahatlatmıştı. Gördüğüm herşeyi anlattım ona .
Banyonun kapısından şarıltılar daha da yoğunlaşmıştı kapıyı hafifçe aralayıp içeri doğru bakmaya yeltendim .
Gördüğüm manazar beni o kadar etkiledi nefes alışverişim birden çok hızlanmaya başladı.
Küvet ağzına kadar dolmuş taşmış yere akıyor ordan kanalizasyona uzanan deliğe gidiyordu. Karanlıkta su gibi görünsede gözlerimi hafif kıstığımda "aman Allahım bu ne iğrenç bir şey bu bu su değil kan " şaşkınlık üstüne şaşkınlık yaşarken bir de küvetin üstünde sırtı bana dönük çırılçıplak bir kadın saçları simsiyah duş avizesinden akan kanla mı yıkanıyor. Yanına doğru yaklaştım ayağım kana karışarak şakırdayınca küvetteki kadın omzunun üzerine doğru dikkat kesilere başını çevirmeye çalışsa da yüzünü bana dönmemişti. Ben de diğer adımımı onun bu hareketinden dolayı tam atacakken atmamış havada donup kalmıştım. Ama sonradan dengemi sağlamak için o adımı kana bırakmak zorunda kaldım ki kadın yüzünü birden bana dönünce
"ahmet hocaaaaaa !!! Diye bağırdım bu bu nasıl bir şey bu kabuslarımdaki iğrenç kadın !!!
Ahmet hocadan ses kesilmişti sanki korkudan suratına bakmayıp çevreme bakmaya başlamıştım dikkatime duvarda kocaman şekilde tırnaklarla kazınmış iki sıfır ve iki sıfırın arasında bir nokta gördüğümde kan ayaklarımdan dizlerime kadar çıktığını hissetmeye başlamıştım.
-Gökhan çabuk hızlı ol hemen bedenine geri dön çabuuuuk !! Diye sesini işitince kaçmaya başladım ayağımı kan deryasından zor hareket ettiriyordum ki sırtıma o iğrenç kadın tırnaklarını batırıp beni tutmaya başladı resmen beni orda kilitlemişti ama çok tuhaf bir şey var arkamda el yoktu ve nasıl olur bu his bana dokunmadığı halde sırtımda o acıyı nasıl hissederim ruhumu ele geçirmeye çalışıyordu sanki ayaklarımın kan dolan kısmından sis halinde bedenimi sarmaya başlıyordu o anda babamın sesini duyar gibi oldu "oğlum euzu besmele çek " diye bşr uğultu kulağıma teğet geçti. "euzu billahi mineşşeytanirracim" deyince ayağımdan kan inmeye başlayınca bir hamle ile kurtarıp banyodan ardından odadan çıkmıştım ama arkamdan beni çok hızlı takip ediyor ensemde hissediyordum korku heyecan telaş tüm duygularım birbirine karışmış öyle topukluyorum ki çita dan bile hızlı koştuğumu hissediyordum . Ve merdivenler hızlı hızlı inmeye başlayınca ayağım birden kaydı düştüğüm aynı yerden yine düştüm ama tekrar doğrulup tam beni yakalayacaktı ki bedenime ulaşıp gözlerimi bir anda "ooohhhh" diyerek açtım.
Herkes bana şaşkın şaşkın bakarken tenimin suçuk gibi terlediğini ve şakaklarımdan yağmurdan ıslanmış gibi terlerim süzüldüğünü hissediyordum.
İçim çok feci yanmaya başlamıştı ki . Su istedim hemen herkes ne oldu ne yaptın diye bakar gibiydi bana .
Suyu yudumlarken birden o iğrenç kadını mutfak girişinin köşesinde görünce suyu püskürttüm.
- nasıl olur o buraya nasıl gelir demeye başladım korkulu bir şekilde .
-Kim o gökhan ? Diye sordu Ahmet hoca
- Rüyamda gördüğüm kadın burda tam şu mutfak girişinde deyince herkes kafasını oraya çevirdi ama orda kimse yok ki diye bana bakmaya başladılar.
Oturduğum yerden birden doğrulup evden dışarı atarken kendimi arabanın anahtarını da cam oval kaseden aldığım gibi çıktım. Arabayı çalıştırdım hızlıca elfrenini indirip tam gaz yola çıktım.
Kafayı yemek üzereydim
-ne bunlar şimdi böyle neeee ! Diye direksiyona vura vura gidiyordum çıldırmak üzereydim havanın yağışlı olduğunu arabanın silgeçlerinin otomatik çalışmasıyla anladım. Yağmur çok hızlı yağamaya başlamıştı farları yakıp nereye gidebilirim düşüncesine dalmıştım ki tam yolun ortasında yine o iğrenç kadını durduğunu görünce refleks olarak direksiyonu çevirdim ve yoldan ayrılıp gözlerim en son elektirik direğine çarptığımı gördü.
Çarpmanın tesiriyle başım ön cama çarpmış alnımdan kanlar akmaya başlamıştı elim yüzüm kan olmuştu telefona uzanmaya çalıştım cebimde sonra aysel yazısını görünce üzerine tıkladıktan sonra hiçbir şey hatırlamıyordum.