Gangster Leader

Chapter 29: Litrato

HAERONE'S P.O.V

I slid my phone back into my pocket after seeing a Junior High schooler boy being bullied with boys shorter than him. Mas malaki pa ang katawan ng inaapi at pinakamataas kumpara sa limang nangaapi sa kaniya. It surely knocked him down big-time given that those five boys are fighters.

"Hoy!" tawag ko habang nilalapitan sila.

Tumingin sila sa direksyon ko at siningkitan ko sila ng mga mata. I looked at their feet still in the act of kicking the boy down on the floor. Halatang bugbog na ang binatang nasa sahig.

"Bakit kayo nang bu-bully?" I ask and they all give me an offended look with my question. Dismay is carved on their faces too.

May mali ba ako? Tinignan ko ang mga mukha nila pero wala namang gasgas. No hint of being bullied is physically evident.

"Bakit parang kasalanan namin?" defensive na sabat ng pinakamaliit sa kanila habang ang isang paa ay nakaapak sa may leeg ng binatang inaapi.

I roamed my eyes around and saw that they could be the only students who are out in their classroom. Nasa may bungad ng boys toilet kami kaya mukhang tama ang hinala ko. This incident could be carefully plan with bullying intention.

"Hindi niyo siya dapat pinagtutulungan. Bullying shouldn't occur in the first place," ani ko habang pinapakawalan ang binatang nasa sahig. Hindi pumalag ang limang mga binata nang tanggalin ko ang mga paa nila mula sa pagkakapuwesto sa katawan ng binatang nasa sahig. "If it is making you feel stronger, lalaki kayong napakadelikadong tao," dagdag ko nang matignan ulit sila. Hindi nila ako inimikan, bagkus ay mga masasamang tingin ang pabalikbalik na ipinupukol nila sa amin ng binatang hawak ko.

"I am relief that you're still a student," ani ng binatang pinakamatangkad at malaman sa kanilang lima. His tone screams disgust. Nangunot ang noo ko. "If you're a judge of a court, then this world is too fucked up to live in," galit na dagdag niya.

I was taken a back hindi dahil namura ako pero nang may lumabas na isang binata mula sa bungad ng banyo. This silent-looking teenager boy is soaking in sweat and is fidgeting. Parang tuliro kaya napatingin ako sa binatang hawak ko sa braso.

"Bobo," mura sa akin ng binatang may salamin bago akayin ang kakalabas lang na binata.

Conscience washed over me after realizing what really happened. I felt sorry for what I said to them. Nakagat ko ang ibabang labi ko habang nakatingin sa basang-basa na binata. So they are a squad trying to avenge for their brother. They joined forces to take down this older Junior High boy.

Pero mali pa rin ang ginawa nila...

I shook my head and let out a sigh bago nagsalita ulit. "Pero mali pa rin ang ginawa niyo. Bakit hindi kayo dumiretso sa Guidance office? Violence is not a solution," pangngaral ko. "Sa clinic tayo," pinal na ani ko nang masulyapan muli ang kalagayan ng binatang hawak ko kanina at mapansin ang habol-hininga ng basang binata. They should both go visit a clinic dahil malala ang tama nila. Walang duguang sugat o bugbog ang basang binata pero sigurado akong sa internal ang damage nito. He looked sick too. Last period naman namin ngayon at ilang minuto nalang ay lunch na kaya ayos lang na hindi ako bumalik sa klase.

"Ano ang nangyari?" tanong ng nurse nang pumasok kami sa klinika. She looked so confused. Pati ang mga iilang estudyante na nasa loob ng klinika ay nagtaka. Mostly, their eyes are judging these five boys whom I mistakenly judged.

"At ano ang nangyari rito?" striktang tanong ni Head Teacher Baldero nang ilang minuto ay pumasok siya sa loob ng klinika. Abala sa pagagamot sa dalawang binata ang babae't lalaking nurse nang pumasok siya. Naniningkit ang mga mata ni HT at mapipino ang bawat hampas niya ng kaniyang pamaypay. Ang bilis kumalat ng balita at narito agad siya.