Chapter7 : the kamikaze.
Kyrie's POV*
"Just stay pls..."
Mga katagang iniwan nya sakin kanina... UGH! Bat sya gan'on?!
Is he serious? Anyways, I knew he likes someone who's more popular and a chick. I'm just a nobody to them!
(Why would I say 'chick' do I meant by chicken? Nah, I'm just hungry.... /Author's N./😂😂😇)
My body wanted to stay but I'm Morganly today. I need to go...
"Uhmm sorry, I gotta go. I need to perform. If you'd like you could watch." Sabi ko habang dahang dahang kinukuha ang kamay ko sa pagkakahawak nya.
Naghintay ako sa isang sagot man lang na manggaling sa kanya pero wala... Pinagpatuloy nyang maglakad papalayo. Psh. Tss...
'What can i expect on him? Hmm...' Iritang sabi ko sa sarili.
"You are up now. Hurry!" Aniya. Kaya naman tumayo na ako at naglakad papunta sa stage.
Binuksan ko yung kurtinang itinatago ang back stage. Nagsigawan na naman sila. Pero... Nakakapagtaka, bigla nalang akong di mapakale.
Ano ba Kyrie!! Morganly! Be Morganly!
Kahit na narinig ko na at harap-harapan pang nakita ang sagot nya. 'Although hindi naman talaga sya nagsalita pero heler!?! Halata naman na wala syang time manood at ayaw nya! To be straight forwarded.' Im still looking for him and hoping...
Until...
Ayun! Bullseye!! Nakita ko sya sa gitna ng pagka rami raming estudyante ay kapansin pansin ang aura nya at ang buhok nyang kulay pula. It made me blush pero di halata dahil sa blush on ko... It looks normal and they would pobably thought that it was just a make-up!
Titig na titig sya sakin. Pero parang deep inside me, ang saya. Ano bang apekto mo sakin Sam Third Mayven? Andun lang sya at di maalis ang tingin sakin habang nakacross arms. His red hair covers his right side eye.
Kinanta ko ang last sentence ng kanta at di na nakisabay sa sayaw. Nage extra movements nalang ako at kumakaway kaway.
Inanunsyo ko ang kaninang pakay ko talaga. Ang album ko. Natuwa ang mga diehard fans 'kuno' ko sa pag anunsyo ko nito.
"Really, thank you guys. Sarrina loves you😘... Goodbye." Sabi ko habang unti unti nang pumatay ang spotlight at naglakad papunta ng backstage. Napabuntong hininga nalang ako.
Some cried like their not gonna see me again ever. Isa lang masasabi ko. Ang OA naman ata nila?
'Tomorrow I'm back to being Kyrie...' Masayang inisip ko ang darating na bukas.
