Chapter21 : ignore
Kyrie's POV*
"Lets not talk about this mom. I'm fine." Sabi ko.
Umalis si mama ng kwarto. Nanatili akong nakaupo sa kama. Pagkatapos kong malaman ang lahat ng itinago ni mama sakin nahimatay ako. Nagising na ako ngayon at medyo ok na ang pakiramdam ko. I'll just ignore the pain.
Late na akong pumunta sa klase. Wala na akong pake kung ilang beses pa akong malate. Hindi ko na papansinin yun, hindi naman kasi mahalaga. Kumuha ako ng apple sa cafeteria. Umupo ako sa isang bakanteng upuan kung saan sa isang tabi ka lang at walang mag aabalang pumunta oh tingnan ka. Ito na siguro yung lagi kong inuupuan sa cafeteria.
---
Wala kaming klase sa next class. Naglibot ulit ako sa Campus. Iniiwasan ko ang gulo at lahat-lahat na makakasama sakin. Napabuntong hininga ako at umupo sa nakita kong bench. Tumingala ako sa hangin at pumikit. I miss dad and.... And... My S-sister.
Finaly! Nabanggit ko rin ang sister sa kanya. I should be kind to her. Kahit na binaback stab nya na ako. Naiinis lang talaga ako sa kanya pero mahal ko yun. Atsaka wala naman syang kasalanan. Namiss ko na sila ni daddy.
Pinunasan ko ang mga luhang tumulo. Minabuti ko ng tumayo at magpatuloy sa paglilibot. Mahaba-haba pa ang oras ko. Nadaanan ko ang music hall at yung studio room sa kabila kung saan nag pra-practice sumayaw. Pumasok ako sa music hall at kinuha ang guitara na nakalagay sa stand sa tabi. Nag indian sit ako sa dulo ng silid sa pinaka sulok. I started to strum the guitar and hum some first line
(Now playing--> scars to your beautiful)
"She just wants to be, beautiful she goes.
I know that she knows no limit, she craves attention.
She praises an image, she prays to be sculpted by the sculptor."
I sang the first verse and it hit me deep. I always crave attention. I mean yeah I have the whole attention on me when I'm Morganly. Pero who knows me? The real me?
Natatakot akong maging ako. Kasi darating yung araw na tatalikuran nila ako.
---" she tries to cover up the pain. And cut a walls away...."
