Chapter19 : foundation day
Quenie's POV*
"Mom! Its not what I want! Can't I live on my own? "
"Stop being childish Quenie. What i want is just the best for you!" Mom said while rubbing her head. She's having a headache because of me.
Yeah I know i'm being stubborn this time but I can't help it! All my life I used to follow what they want and choose to forget what I want. Stupidly I'm tired!
"Its not the best for me! Its just for your own good!"
Nabigla ako sa sinabi ko at ganun din si mama. Sinampal nya ako at nanginginig syang tinuro ako. Ininda ko ang sakit ng sampal na inabot ko sa kanya. I understand that slap. But I dont think I deserve that. Pinaglalaban ko lang naman yung side ko!
"How dare you questioned me! Go to your room now!" Tinuro nya ang daan papunta sa kwarto ko pero tiningnan ko lang sya
"Im not a child anymore mom." Mahinang sambit ko tapos takbo palabas nang bahay.
Hindi ko na kayang maging sunod-sunuran sa kanya. Pumunta ako sa park malapit samin. Umupo ako sa isang bench na kulay black. and to my luckiness bumagsak ang matinding ulan. Bigla-biglaan ba naman? Bakit nakikisabay ka pa! --UGH!
Nakayuko lang ako at basang basa na ang buhok ko. Natatakpan na nito ang mukha ko. Natatawa akong isipin na parang si sadako na ako sa itsura ko. Nakaschool uniform pa ako at iniwan ko pa yung jacket na suot ko kanina. Nilalamig na ako. Geez ang lamig. Napahawak ako sa magkabilang braso ko dahil sa lamig. Naisip ko lahat lahat nang kamalasang nangyare.
Bakit ganon? Ginawa ko naman ang lahat! Bakit kailangan pang pilitin nila yung gusto nila. Can't i depend on my self and believe the things I want? Hindi na si mama yung kaharap ko kanina. I didn't see my mom to her. Yung mama kong mabait at lagi akong tinuturing prinsesa. I though i was going to be a princess forever. I believe to the lies of fairytale books and whats worse? I believe to my mom's promises. Pareho lang pala sya kay dad. Dad use to left us behind. I hate him to death!
