Everything Is Possible [BOOK 1] #READINT2017 #TYS17 #MBCA

Everything Is Possible part 22

Ενιωσα απανωτα φιλια στο λαιμο μου και στα μαγουλα μου...

-Μμμμ...ειπα και τεντωθηκα ενω ειχα ακομα κλειστα τα ματια μου...

-Καλημερα στην πιο ομορφη πριγκιπισσα ολου του συμπαντος...με το που το ακουσα ανοιξα τα ματια μου παραξενεμενη...εκεινος μολις ειδε το βλεμμα μου αρχισε να γελαει

-Τι??? Με ρωτησε

-Ιασονα...νιωθεις καλα???ρωτησα με απορια ενω εκεινος πεθανε στο γελιο

-Μια χαρα μωρο μου γιατι ρωτας???

-Τιποτα...ειπα...αινιγματικα...

-Οτι πεις πριγκιπισσα...σου εφτιαξα πρωινο...ειπε με ενα πλατυ χαμογελο

-Ενταξει τωρα ειμαι σιγουρη πως δεν εισαι καλα...Ιασονα ανησυχω...μηπως εχεις πυρετο???

-Οχι βασικα ειμαι απολυτως καλα...και μιας που το ειπες μολις αναρωσα απο μια πολυ δυσκολη αρρωστια...ευρεως γνωστη ως μαλακιαση...ειπε με σοβαρο υφος και καταπολεμησα την αναγκη μου να γελασω...

-Ετσι εεε???ρωτησα ναζιαρικα ενω κολλησα το σωμα μου πανω στο δικο του και ακουμπησα το χερι μου στο μαγουλο του. Τα προσωπα μας απειχαν χιλιοστα...αν μιλουσαμε τα χειλη μας θα ακουμπουσαν...

-Μμμμ...ειπε ενω τα ματια του ειχαν κολλησει στα χειλη μου...απλα δεν κρατηθηκα και ενωσα τα χειλη μας σε ενα αισθησιακο απαλο φιλι...στην αρχη...ο Ιασονας δαγκωσε το κατω χειλος μου κανοντας με να αφησω εναν αναστεναγμο...τον ενιωσα να χαμογελαει μεσα στο φιλι...εβαλε τα χερια του στους μηρους μου ανεβαζοντας με πανω του...με λιγα λογια τον καβαλησα...ενω δεν σταματησαμε λεπτο να φιλιομαστε...ηταν απλα μαγευτικο...λες και τα χειλη μου ηταν φτιαγμενα μονο για αυτον...ειχαν σμυλευτει για να ταιριαζουν απολυτα με τα δικα του...ξερω πως αυτο ειναι κλισε αλλα ειναι και η αληθεια...εκεινη τη στιγμη ειμασταν μονο εγω και ο Ιασονας στο συμπαν...το μονο που σκεφτομουν ηταν αυτος και εγω...και ημουν δικια του...οσο και αν δεν θελω να το παραδεχτω...του ειχα παραδωθει...ημουν δικη του και το ηξερε...τα χερια μου...ειχαν κολλησει στο στηθος του και τα δικα του βρισκονταν στη μαση μου...πηγε να κατεβασει και αλλο τα χερια του οταν...

-Καλημερα κοσμε!!! Φωναξε η Χριστινα...πριν μας δει ετσι...ο Ιασονας κοπανησε το χερι του στο στρωμα και εγω κατεβηκα απο πανω του...

-Πραγματικα πρεπει να σταματησεις να το κανεις αυτο...ειπα αυστηρα και τοτε προσεξα πως στην κασα της πορτας βρισκοταν ο Μιχαλης και σιγογελαγε ενω οταν με κοιταξε μου εκλεισε το ματι...διπλο ρεζιλικι