Everything Is Possible [BOOK 1] #READINT2017 #TYS17 #MBCA

Everything Is Possible part 39

-Θελω να σου μιλησω...ειπε η Αριαδνη και εγνεψα...

Αντε να δουμε τι θα πεις τωρα...

Πηγαμε στο πισω μερος του σχολειου και κατσαμε σε ενα πεζουλι...πηγε να πιασει το χερι μου αλλα εγω το απομακρυνα...

-Δεν στα ειπανε καλα γλυκια μου...τωρα δεν χρειαζομαι να μου πιασεις το χερι...οταν σε χρειαζομουν με ξεκατινιαζες με την πιο σκυλα του σχολειου...και πιστεψες τοσο ευκολα οτι μαλακια σου ειπε...ειπα νευριασμενα...και εκεινη βουρκωσε...

Σορρυ κιολας αλλα να μου...και εγω πλανταξα και δεν την ενοιαξε...

-Συγγνωμη...ειπε λυπημενα...

-Λυπαμε αλλα δεν ειναι αρκετο...ησουν σαν αδελφη μου...επρεπε να εμπιστευτεις και να πιστεψεις εμενα...ενταξει ολοι οι αλλοι αλλα απο εσενα δεν το περιμενα...μεχρι και η Κλειω δεν το πιστεψε...και απο οτι φαινετε εκεινη νοιαζετε περισσοτερο απο εσενα για εμενα...ειπα και τωρα εκλεγε κανονικα...

-Τι κριμα που τα δακρυα δεν αλλαζουν τιποτα...ειπα ψυχρα και την αφησα εκει...

Επεστρεψα στο προαυλιο οπου ειδα τγν Κλειω και τον Ιασονα να συζητανε...οταν η Κλειω με ειδε ετρεξε και με αγκαλιασε...

Τι ειρωνια...

-Εισαι καλα???ρωτησε σαν πραγματικα να ενδιαφερετε

-Ναι...τωρα ειμαι...ειπα και χαμογελασα...

-Εεε...εσεις...εννοω...τα...βρηκατε???ρωτησε με δυσκολια...

-Οχι και δεν νομιζω πως θα τα βρουμε ποτε...δεν θελω τετοιους ανθρωπους στη ζωη μου...αλλωστε οπου να'ναι φευγω...

-Τι εννοεις??????ρωτησε η Κλειω ανησυχα...

-Μετακομιζω...μονιμα στο Λονδινο...το εμαθα χθες...για αυτο λειπουν οι γονεις μου τοσο καιρο...ειπε δακρυζοντας και εκεινη με αγκαλιασε πολυ σφιχτα...

-Στττ...ηρεμησε κοριτσακι μου...ολα καλα θα πανε...και στην τελικη υπαρχει και το ιντερνετ...δεν θα χαθουμε...ειπε και προσπαθησα να χαμογελασω...

-Σε ποσο καιρο???

-Σε δυο εβδομαδες...ειπα κοιτωντας τον Ιασονα...

Το κινητο μου χτυπησε...

~Ελα Πετρο~

~Γεια σου αδελφουλα...τι κανεις???~

~Καλα εσυ???~

~Καλα...εχω κακα νεα...~