-Ελα μαμα...ειπα με ενα χαμογελο στο προσωπο μου...
-ΤΙ????στριγκλισα οταν ακουσα αυτο που μου ειπε...
ΟΧΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-Ναι δεν ειναι τελειο???ρωτησε ενθουσιασμενα...
-Οχι αυτο ειναι απαισιο μαμα...γιατι μου το κανεις αυτο???ρωτησα απελπισμενα
-Μα για σενα το κανουμε...για να εχεις μια καλυτερη εκπαιδευση και καλυτερη μετεπειτα ζωη...
-Ναι αλλα εγω δεν θελω βρε μαμα...ειπα και δακρυα παλευαν να εμφανιστουν στα ματια μου...
-Δεν μπορω να καταλαβω γιατι αντιδρας ετσι...εγω νομιζα πως θα χαιροσουν...θα βλεπεις και τον Πετρο πιο συχνα...αλλωστε δεν εχει να κανει μονο με σενα...ειναι πολυ σημαντικο για την δουλεια του μπαμπα και εμεις ως οικογενεια του θα πρεπει να τον στηριξουμε...ειπε και αφησα μια ανασα
-Ποτε???ρωτησα ενω συγκρατουσα με δυσκολια τα δακρυα μου...
-Εσυ θα ερθεις σε 2 εβδομαδες...αλλα ακομα δεν καταλαβαινω γιατι εισαι τοσο αρνητικη...τι υπαρχει που σε κραταει???
-Ρε μαμα εδω ειναι ολη μου η ζωη...το σχολειο μου...οι φιλοι μου...τα μαγαζια που ξερω...οι καθηγητες...αν παμε στο Λονδινο θα πρεπει να ξανακτισω την ζωη μου απο την αρχη και ηταν δυσκολο την πρωτη φορα...τωρα θα ειναι ακομα χειροτερο...
-Θα προσαρμοστεις...θα τα πουμε αργοτερα αγαπη μου...σε αγαπω...
-Και εγω...ειπα και σταματησα να συγκρατω τα δακρυα μου...
Ολοι με κοιτουσαν παραξενεμενοι...γυρισα στον Πετρο ο οποιος ειχε ενα ενοχο βλεμμα...
-Το ηξερες???ρωτησα και εκεινος απεφευγε τα ματια μου...
-Ναι...
-Τωρα ολα βγαζουν νοημα...για αυτο συνεχεια πεταγες μεσα στη συζητηση ποσο ομορφο ηταν το Λονδινο...ειπα και το βλεμμα του σκοτεινιασε...
-Λυπαμε...φανταστηκα πως θα ηταν πιο ευκολο...περιμενα να αντιδρασεις λιγο λογω της Αριαδνης...αλλα τωρα πια δεν ειναι μονο αυτο...ειπε και κοιταξε τον Ιασονα...πραγμα που εκανα και εγω
-Μπορει να μου εξηγησει καποιος τι συμβαινει???
-Μετακομιζω...μονιμα...στο Λονδινο
Ιασονας Pov
-Μετακομιζω...μονιμα...στο Λονδινο, ειπε και μπορουσες να δεις την θλιψη μεσα στα ματια της...οχι ρε γαμωτο...δεν μπορω να την χασω...