-Τι θα μου κανεις???
-Ωωω μωρο μου...θα περασουμε πολυ ωραια μαζι...ειπε μου εκλεισε το ματι και εβγαλε την μπλουζα του...
ΟΧΙ!!!!
-Σ-σε π-παρακαλω...α-φησε με να φ-φυγω...τραυλισα με δυσκολια και εκεινος αρχισε να γελαει υστερικα...μαλλον αυτο σημαινει πως δεν θα με αφησει ετσι???
-Ωωω μωρο μου...δεν υπαρχει περιπτωση να μου ξεφυγεις και τριτη φορα...δεν υπαρχει καποιος για να σε σωσει και εισαι δικη μου...τι κριμα που ο αδελφος σου με εκνευρισε και θα αναγκαστω να ξεσπασω πανω σου...υπο κανονικες συνθηκες δεν θα ημουν πολυ σκληρος απεναντι σου...αλλα τωρα...θα υποστεις πολυ πονο...ειπε και τα ματια μου αρχισαν να βουρκωνουν...ηρθε απο πανω μου και αρχισε να φιλαει το στομα μου κτητικα και αγρια...προχωρησε στο λαιμο μου οπου αφηνε σημαδια...δεν ενιωθα ευχαριστηση μονο αηδια και τρομο...εβαλε τα χερια του στην πλατη μου και αρχισε να κατεβαζει το φερμουαρ μου ενω εγω ειχα πλανταξει στο κλαμα και προσπαθουσα να τον απομακρυνω...τον χτυπουσα στην πλατη και επιτελους σταματησε να με φιλαει...με κοιταξε στα ματια,μου χαμογελασε και με χαστουκισε με τοση δυναμη που το μαγουλο μου μουδιασε και δεν ενιωθα το στομα μου...
-Μην ξαναπροβαλεις αντισταση γιατι τα πραγματα θα ειναι πολυ χειροτερα...ειπε αγρια και ξανακατεβασε το κεφαλι του στο λαιμο μου φιλωντας με.
Εγω πλεον εκλεγα βουβα...ηξερα πως δεν προκειτε να σταματησει...μπορουσε να κανει οτι ηθελε και εγω ημουν αβοηθητη...κατεβασε τελειως το φερμουαρ μου και το ιδιο εκανε και με τα μανικια του φορεματος μου...και τοτε το τραβηξε αποτομα προς τα κατω αφηνωντας το ημιγυμνο κορμι μου εκτεθιμενο στα ματια του...χωρις να χασει χρονο κατευθυνθηκε στο στηθος μου και τη στιγμη που πηγε να μου βγαλει το σουτιεν ενας ηχος ακουστηκε σαν να ανοιξε η πορτα και ακουσα μια γνωστη φωνη...
-Κατεβα τωρα απο πανω της παλιομαλακα αλλιως πολυ ασχημα πραγματα θα συμβουν...ενιωσα τον Μαριο να χαμογελαει ειρωνικα πανω στο στηθος μου και σηκωθηκε...ομως εγω δεν μπορουσα να δω ποιος ειχε ερθει λογω των αμετρητων δακρυων μου...
-Συλλαμβανεσε για την απαγωγη και τον παρολιγο βιασμο της δεσποινηδος Ναντιας Ηλιαδη...εχεις το δικαιομα να παραμεινεις σιωπηλος...ειπε μια αλλη φωνη αγνωστη προς εμενα...μαλλον ηταν καποιος αστυνομικος...
Ακουσα βηματα καποιος με πλησιασε και ελυσε το δεξι μου καρπο μετα ακολουθησε το ενα μου ποδι υστερα το αλλο και σε λιγο ημουν τελειως ελευθερη σκουπισα τα δακρυα μου και μετα απο λιγα δευτερολεπτα η οραση μου επανηλθε...