-Σε 5, 4, 3, 2, 1...Αυλαια!!!ειπε η Κλειω και η κουρτινα ανοιξε...
Αντε και ο Θεος βοηθος...
{...}
ΧΑΛΙΑ ΧΑΛΙΑ ΧΑΛΙΑ!!!!
Οι γονεις μου δεν φαινονται και ιδιαιτερα χαρουμενοι καθως καταλαβαν για ποιο θεμα ειναι η παρασταση...ειναι η τελευταια σκηνη...αυτη του "αποχωρισμου"
Αχχχ Παναγια μου κανε να μην το ζησω αυτο στα αληθεια...
-Θα με σκεφτεσε???ρωτησε ενω τον κοιτουσα στα ματια
-Καθε μερα, καθε ωρα, καθε λεπτο, καθε δευτερολεπτο, σε αγαπω...ειπε και ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο του...
-Και εγω σε αγαπω...ειπα...και των δυο τα ματια βορκωσαν και ηταν ετοιμα να εκραγουν σε χιλιαδες δακρυα...
-Θα μου λειψεις...ευχομαι να μην ημουν αναγκασμενη να φυγω...ειπα και αυτος με αγκαλιασε...
-Στττ...θα βρουμε μια λυση...
-Το ελπιζω...για το καλο μας...ειπα την τελευταια μου ατακα και οπως ελεγε το "σεναριο" πριν κλεισει η αυλαια φιληθηκαμε...τα δακρυα μας εδιναν μια ιδιαιτερη γευση σε αυτο το φιλι...δηλωναν ολα μας τα συναισθηματα...
-Ναντια...ακουσα την αυστηρη φωνη του πατερα μου πισω μου αλλα μολις γυρισα και ειδε πως εκλεγα μαλακωσε...
-Λυπαμε μικρη αλλα θα φυγουμε...ηταν καλη προσπαθεια αλλα δυστυχως δεν αλλαζει τιποτα...το μελλον σου προεχει...ειπε και εγω πλεον εκλεγα κανονικα μεχρι που ενιωσα δυο δυνατα χερια στη μεση μου να με τραβανε και να με γυριζουν...ηταν ο Ιασωνας και με αγκαλιαζε...ποσο θα μου λειψει αυτο...
{...}
Ολο το βραδυ χθες ο Πετρος και η Τζενη προσπαθουσαν να πεισουν τους γονεις μου να με αφησουν να μεινω...εγω ηξερα πως ηταν αδικος κοπος...οποτε δεν προσπαθησα καν...
Μολις φτασαμε στο αεροδρομιο...ο Ιασωνας περιμενε απεξω μαζι με τη Χριστινα, την Κλειω και τον Μιχαλη...
Κατσαμε μαζι για 1:30 ωρα και χαζολογουσαμε μεχρι που ακουστηκε αυτο...
-Η πτηση 405 για Λονδινο αναχωρει σε 20 λεπτα απο την πυλη 16...ολοι οι επιβατες να προσελθουν εντος των επομενων 10 λεπτων...
Εγω και ο Ιασωνας κοιταχτηκαμε...ξεραμε πως ηρθε το τελος...αυτη ηταν η ιστορια μας...το μονο πραγμα για το οποιο μετανιωνω ειναι ο χαμενος χρονος...ολοι οι τσακωμοι και ολος ο καιρος που σπαταλησαμε με καυγαδες και ζηλιες...