Είναι δύσκολο. Δύσκολο να κρίνεσαι για κάτι που δεν έκανες, να περνάς καθημερινά βασανιστήρια γιατί έμεινες μόνος σου. Ούτε γονείς, ούτε φίλοι και η Τζάνετ Γουίλσον παλεύει μόνη της για να ξεπεράσει τον θάνατο του αγοριού της. Δύο χρόνια μετά, όταν...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Πέρασα ήσυχα κάτω από τα σπασμένα γυαλιά και μπήκα μέσα. Ο κλέφτης δεν φάνηκε να με άκουσε, συνεχίζοντας να σημαδεύει με το όπλο μία τον Άιζακ και τον Λουκ, μην την άτυχη ταμία, για να γεμίσει την τσάντα με τα χρήματα του ταμίου.
Προχώρησα και στάθηκα πίσω του. Τα αγόρια με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια, κάνοντάς μου νόημα να απομακρυνθώ. Κράτησα την ανάσα μου.
Ένιωσα εκείνο το βάρος. Το βάρος όταν ο άλλος βασίζεται σε εσένα. Όταν είσαι η ελπίδα που αχνοφαίνεται στα μάτια του. Πήρα μια σοβαρή ανάσα και σήκωσα το χέρι μου.
Χτύπησα απαλά των ώμο του μαυροφορεμένου άνδρα και εκείνος γύρισε αργά. Χαμογέλασα γλυκά και του έδωσα μια γερή μπουνιά, τρίβοντας αμέσως τις πονεμένες κλειδώσεις μου.
Εκείνος πισωπάτησε και γρύλισε, κοιτώντας με εξοργισμένος. Με πλησίασε δυναμικά και ακούμπησε την κάνη του όπλου στον θώρακα μου, φωνάζοντάς μου να πέσω στα γόνατα, να βγάλω τον σκασμό αλλιώς θα μου τινάξει τα μυαλά στον αέρα.
Ασυναίσθητα δάκρυα μαζεύτηκαν στα μάτια μου. Πόσες ανοιχτές πληγές που δεν πρόκειται να γιατρευτούν ποτέ μου άφησε ο θάνατός σου Ζακ;
Ανακτώντας την αυτοκυριαρχία μου, έπιασα απότομα το χέρι του, και το χτύπησα με δύναμη.
Ο ληστής αποσυντονίστηκε και γύρισα το χέρι του ούτως ώστε πλέον η κάνη να ακουμπάει το κεφάλι του. Εκείνος έβγαζε μικρά βογγητά πόνου και προσπάθησε ανώφελα να κουνηθεί και να με χτυπήσει. Όταν παραλίγο τα κατάφερε, κατέβασα το χέρι του πίσω από την πλάτη του, ώσπου λύγισε τα πόδια του και κλαψούρισε, παρακαλώντας μέσα από τα δόντια του να τον αφήσω.
Του κλώτσησα τα πόδια και έπεσε κάτω.Τα αγόρια με πλησίασαν και με βοήθησαν να τον κρατήσουμε κάτω.
Απομακρύνθηκα και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες. Ξαφνικά όμως τα πνευμόνια μου έκλεισαν. Δεν άφηναν το οξυγόνο να περάσει μέσα όσο και να προσπαθούσα. Οι ανάσες μου ακούγονταν σαν ένα μανιασμένο φουγάρο ατμόπλοιου.
