Είναι δύσκολο. Δύσκολο να κρίνεσαι για κάτι που δεν έκανες, να περνάς καθημερινά βασανιστήρια γιατί έμεινες μόνος σου. Ούτε γονείς, ούτε φίλοι και η Τζάνετ Γουίλσον παλεύει μόνη της για να ξεπεράσει τον θάνατο του αγοριού της. Δύο χρόνια μετά, όταν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Άνοιξα αργά τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου.
Ήταν πρωί;
Ανασηκώθηκα και ακούμπησα την πλάτη μου στην πλάτη του κρεβατιού. Η Μπέλα και ο Άιζακ δεν ήταν στο δωμάτιο.
Ο Λουκ κοιμόταν με ένα περίεργο τρόπο πάνω στο μικρό καναπεδάκι, στην γωνία του δωματίου. Δεν φορούσε μπλούζα και γέλασα λίγο.
Η Άντζελα είχε κοιμηθεί πάνω στα χέρια της στην άκρη του κρεβατιού μου, ενώ καθόταν στο πάτωμα. Και τέλος ο Έντουαρντ ήταν κουλουριασμένος μισός πάνω στο πουφ και άλλος μισός στο πάτωμα.
Να γίνω λίγο κακιά;
"Μην το κάνεις αυτό τιγράκι. Λυπήσου τους! Όλο το βράδυ ξαγρύπνησαν για να σε προσέχουν!" άκουσα τον Ζάκ και γυρνώντας το κεφάλι μου δεξιά τον είδα να κάθεται γελώντας, με τα πόδια του απλωμένα πάνω στα παπλώματα και με κοιτούσε με σταυρωμένα τα χέρια του.
"Έλα τώρα! Μόνο μια φορά! Δεν θα κάνω και κάτι το τόσο φοβερό! Δεν θα φρικάρουν πια και τόσο!" επέμεινα.
"Κ όμως!"
"Δεν το ξέρεις."
"Μωρό μου είμαι από κύημα της φαντασίας σου! Τεχνικά ζω στο μυαλό σου. Ξέρω ό,τι ξέρεις κι εσύ." απάντησε γελώντας.
"Ε τότε φύγε για μισό λεπτό και σου υπόσχομαι ότι δεν θα το ξανακάνω!" είπα παιχνιδιάρικα κοιτώντας τον πονηρά.
Όταν το επόμενο δευτερόλεπτο ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, δεν ήταν πια δίπλα μου. Μάλλον κάτι που πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω...
Αφού βεβαιώθηκα ότι επικρατούσε απόλυτη ησυχία, ούρλιαξα με όλη μου την δύναμη.
Όλοι πετάχτηκαν από τις θέσεις τους και άλλαξαν, ενώ από την πόρτα μπήκαν απότομα επίσης αλλαγμένοι ο Άιζακ και η Μπέλα. Συγκεκριμένα ο Άιζακ κρατούσε και ένα μαχαίρι κουζίνας κάτι που τον έκανε λίγο πιο τρομακτικό από ότι θα έπρεπε.
