Είναι δύσκολο. Δύσκολο να κρίνεσαι για κάτι που δεν έκανες, να περνάς καθημερινά βασανιστήρια γιατί έμεινες μόνος σου. Ούτε γονείς, ούτε φίλοι και η Τζάνετ Γουίλσον παλεύει μόνη της για να ξεπεράσει τον θάνατο του αγοριού της. Δύο χρόνια μετά, όταν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μπήκαμε στο σπίτι και έτρεξα προς τις σκάλες χωρίς να περιμένω τους υπόλοιπους. Αφού τακτοποιήθηκε το θέμα με την Μαίρη η μόνη σκέψη που απασχολούσε το μυαλό μου ήταν μία.
Κάνε Θεέ μου να είναι καλά.
Ανέβηκα δύο δύο τα σκαλιά, εκπλήσσοντας τον εαυτό μου που δεν έπεσα. Έφτασα έξω από την πόρτα του δωματίου μου την στιγμή που εκείνη άνοιξε και η Μπέλα με την Άντζι βγήκαν έξω με ένα κουρασμένο βλέμμα.
"Πώς είναι;" ρώτησα κατευθείαν και η Μπέλα με κοίταξε ένα πονηρό βλέμμα γύρω της.
"Είναι καλά, Τζάνετ. Ο πυρετός έπεσε και οι αναπνοές του επιστρέφουν στο φυσιολογικό τους. Τον έσωσες." προσπάθησε να με καθησυχάσει η Άντζι.
"Δεν έκανα τίποτα. Δικό μου ήταν το λάθος που βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση εξαρχής." απάντησα και η Άντζι πήγε να διαφωνήσει μα η Μπέλα την έπιασε από τον καρπό και κάνοντάς της ένα νόημα που δεν κατάλαβα την τράβηξε προς τον κάτω όροφο.
"Πάμε στους άλλους. Θα τους ενημερώσουμε για τον Άιζακ και είμαι σίγουρη ότι θα μας εξηγήσουν εκείνοι τι έγινε." της είπε καθώς την τραβούσε και η Άντζι έβγαλε ένα επιφώνημα, δείχνοντας πως κατάλαβε.
Κατέβηκαν τις σκάλες, αφήνοντάς με μπερδεμένη μπροστά στην πόρτα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και γρήγορα, ήμουν αγχωμένη για έναν λόγο που δεν γνώρισα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και κούνησα το κεφάλι μου. Με αργές κινήσεις άνοιξα την πόρτα και είδα τον Άιζακ να ξαπλώνει ανάσκελα, με γυμνό στήθος στην μεριά του κρεβατιού όπου τον είχα αφήσει.
Μπορούσα να ακούσω τους βαρείς χτύπους της καρδιάς του, παρά την απόσταση, προτέρημα της νέας φύσης μου που δεν είχα ακόμα συνηθίσει. Το δέρμα του έμοιαζε να λαμπυρίζει λόγω του ιδρώτα, το πάπλωμα που κάλυπτε το στομάχι του ανεβοκατέβαινε αργά.
Συνοφρυώθηκα ως προς το γιατί παρατηρούσα τέτοιες λεπτομέρειες.
Κλότσησα τα παπούτσια μου από τα πόδια μου και τα έσπρωξα μπροστά από το κρεβάτι. Περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου έφτασα δίπλα στο κρεβάτι και κάθισα οκλαδόν δίπλα στον Άιζακ.
