SELMA

SELMA / 16. BÖLÜM/ 'KIZINA SAHİP ÇIKAMADIN' / YAZAN: AYŞE ÖZDEMİR

       

            Zeynel gece kızının eve gelmemesi üzerine sabah erkenden Memduha'nın kapısını çaldı: "Memduha dün Selma dükkanı temizleyeceğini söyleyerek gitti. Eve dönmedi. Endişeliyim. Karakola gitmeden önce seninle gidip bir dükkana bakalım."

Memduha 'Aldım başıma belayı' der gibi baktı, "Hay Allah enişte ben de işe gidecektim. Ben o dükkanda çalışanları tanımam etmem." Ezilip büzülen Zeynel, "Haklısın Memduha seni de rahatsız ettim ama başka çarem yok. Dükkanın yerini bilmiyorum" dedi. Binbir nazla yola çıkan Memduha ile Zeynel, dükkana gittiklerinde acı gerçekle yüz yüze geldiler.

Sabah kahvesini içen patroniçe Mine şaşkındı: "Bugüne kadar gelin saçları hariç, pazar günleri hiç dükkanı açmadık. Dükkanda temizlik pazartesi sabahları yapılır. Dün de dükkan açık değildi. Hay Allah ben de merak ettim Selma'yı. İnşallah başına bir şey gelmemiştir. Zeynel efendi siz en iyisi karakola başvurun. Dünyanın binbir türlü hali var. Devir kötü. İstanbul eski İstanbul değil. Çok doldu. Hayırlısı da hayırsızı da geldi. İpini koparan burada."

Neye uğradığını şaşıran Zeynel'in beyninden aşağı kaynar sular döküldü, yüzü bembeyaz oldu, dudaklarını ısırarak karakolun yolunu tuttu. Karakol, jandarmadan polise geçmişti. Komisere durumu anlattı. Önce "Efendi, bir kızına sahip çıkamadın mı?" diye laf çakan komiser, sonra iki polisi ifade almaları için kuaför salonuna yolladı. Mine, Zeynel'e söylediklerini polislere tekrarladı. Kalfa Bergüzar ise Selma'yı ele vermek istemediği için önce ağzını açmadı. Ama sonra "Bildiğiniz bir şey var da anlatmazsanız siz de suçlu olursunuz" diyen polislerin sıkıştırmasıyla her şeyi anlattı. Bir gün önce Selma ile onların sokağında oturan Cemal'i birlikte gördüğünü söyledi. Polisler adresi alıp sokağa gitti.

Kapı vurulduğunda Selma ağlayarak üstünü giyiyordu. Dışarı çıkan Cemal'in gelmesini bekleyip, kızlığı bozulduğu için tek çarenin evlenmek olduğunu söyleyecekti. Evlenerek büyük bir beladan kurtulmayı planlıyordu. Babasının onu öldürmesini ancak nikah önlerdi. Kapı çalınca, Cemal'in geldiğini sanıp koştu. Ama kapıyı açtığında, gözlerine inanamadı. Karşısında iki polis duruyordu. Biri "Selma Karayazı siz misiniz?" diye sorunca, fenalaşıp kendinden geçti. Polislerden biri koşup mahalle bakkalından yardım istedi. Selma, bakkalın ve komşuların alnını, bileklerini kolonyayla ovmasıyla kendine geldi. Bir bardak limonlu su içirilince de açıldı. Bu sırada bakkalın polislere "Bu kızı dün Cemal ile gördüm" dediğini duydu. Sonra polislerle birlikte karakola gitti.

Selma'yı gören babası öfkeyle ayağa kalkıp, "Seni geberteceğim, gece neredeydin" diye bağırdı. Bir polis, kaçmaya çalışan Selma'yı komiserin odasına götürdü. Komiser, "Kızım her şeyi anlat. Sana kim ne yaptıysa, tutup kulağından alalım" dedi. Selma yine ağlayarak olanları anlattı. Bir polis de daktiloda söylediklerini yazdı. Polislerden birini çağıran komiser, "Alın bu kızı koridorda bekletin, şimdi babasını yollayın bana" diye emir verdi.

AKLI, YÜREĞİ PARÇA PARÇA

Zeynel'i karşısına oturtan Komiser Yakup, oflayarak ama şefkatli bir tavırla konuşmaya başladı: "Efendi, geçmiş olsun. Derler ya, kız kısmını boş bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya varır. Sizinkisi de o hesap. Kızınızı sütü bozuk biri iğfal etmiş. Tüm bilgileri aldık. O kansızı en kısa sürede yakalayıp, adalete teslim edeceğiz. Bundan hiç şüpheniz olmasın. Biz şimdi olayı savcılığa aktaracağız. Savcılık, kızını bekaret muayenesine yollayacak. Dava için delil olarak, bekaretinin bozulduğuna dair rapor istenecek. Şimdi buyrun savcılığa."

Baba - kız, elinde Selma'nın ifadesinin yer aldığı dosyayı taşıyan polisle birlikte savcılığa gitti. Üçüncü kızını da ablaları gibi başgöz etme hayali kurarken tecavüz şoku yaşayan Zeyneli öfkeden ve üzüntüden ayakta zor duruyordu. Selma ise aşk peşinde koşarken, tuzağa düşmenin dayanılmaz acısını yaşıyordu. Savcı ifadesini aldıktan sonra koluna kim olduğunu gösteren damga vurulup, bekaret muayenesi için adli tıp kurumuna gönderildi.