Zawgyi
သူေထာင္ထားသည္မဟုတ္တဲ့
ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ
သူ႕ေျကာင့္ ကိုယ္ရုန္းထြက္မရခဲ့...
အခ်စ္ဆိုသည့္အရာကို အခ်ိန္ေပးမစဥ္းစားဖူးတ
ဲ့က်ြန္ေတာ့္အတြက္
အခ်စ္၏ပူေလာင္ျခင္းဆိုသည့္ခံစားခ်က္ကိုမသိခဲ့သလို အခ်စ္၏ခ်ိဳျမိန္မႈဟူေသာ ဂုဏ္ျဒပ္တစ္ခုကိုလည္းမျမည္းစမ္းျကည့္ခဲ့ဖူးေပ...
ျဖစ္ႏိုင္သည့္အခ်စ္တစ္ခုကိုခ်စ္မိခဲ့လ်ွင္
က်ြန္ေတာ္ဒီထက္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ႕...
မစသင့္ခဲ့သည့္ ခံစားခ်က္ကို
ပံုေဖာ္ခဲ့သည့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကသိပ္ကို
ရူးမိုက္လြန္းရာက်ခဲ့သည္။
................................
စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႔သစ္ေတာ
တစ္ခ်ိဳ႕ဖံုးလႊမ္းေနသည့္
မိႈင္ညိဳ႕ညို႕ေတာင္တန္းသြယ္သြယ္သည္
က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ ေစတီတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္သဖြယ္ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
လိေမၼာ္ေရာင္သန္းေနသည့္ ေနဝင္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ
ညေနခင္းဆည္းဆာက ထိုပန္းခ်ီကားကို အေရာင္တင္ေနသေယာင္...
စိုင္းစာအုပ္ဖတ္ေနရာမွ ျငီးေငြ႔လာသျဖင့္
ဝရန္တာသို႔ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
"စိုင္းေလး ပ်င္းေနျပီလား..."
ေဘးတြင္လာရပ္ကာေမးလာသည့္
သစ္ေသြးကို အခ်ိဳသာဆံုးျပံဳးျပရင္း
"စိုင္းမပ်င္းပါဘူး...
အခန္းထဲမွာဆိုေတာ့ နည္းနည္းမြန္းျကပ္လာလို႔
အျပင္ထြက္လာတာပါ။"
"အင္းးးးး"ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ကိုသစ္ေသြးသည္တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနသေယာင္...
"ကိုယ္နဲ႔မုန္႔သြားစားရေအာင္'....
စိုင္းေလးမစားဖူးတာေတြ ကိုယ္လိုက္ေက်ြးမယ္ေလ..."
"မမေရာ..."
"ကိုယ္တို႔ေယာက်္ားခ်င္းပဲသြားတာေပါ့...။
ရင္းႏွီးမႈယူမယ္ေလ"
"ok. . ."
လက္နဲ႔သေကၤတေလးလုပ္ျပသည့္ စိုင္းရယ္ပါ။
"ဒါဆို စိုင္းေလးအဝတ္စားလဲျပီးဆင္းလာခဲ့
ကိုယ္ဆိုင္ကယ္ထုတ္ထားမယ္။"
