ဆူး

ဆူး~၁၅

Zawgyi

ကားေသာ့ကိုယူကာ ထြက္ရန္ေျခလွမ္း
ျပင္ေပမဲ့ ဘယ္လိုက္သြားရမွန္းမသိ...
သစ္ေသြးတကယ္ကို ပူေလာင္ရသည္။
အခုအခ်ိန္ ကိုယ္သည္ငရဲမီး ဝိုင္းေနသလိုပင္...

စိတ္မရွည္စြာ က်ြတ္တစ္ခ်က္စုပ္မိသည္။
ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ph ေခၚျကည့္ေပမဲ့
ထပ္မံ လူျကီးမင္းႏွင့္တိုးျပန္သည္။
ph ကို စားပြဲေပၚပစ္တင္ကာ ဆံပင္ေတြကိုလက္ႏွင့္ခပ္ျကမ္ျကမ္းဖြလိုက္သည္။

ပူေလာင္မႈကတသဲ့သဲ့.........
၁၁နာရီထိုးေနျပီ ေတာ္ရံုညဥ့္နက္သည့္
အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ ပန္႔ကိုအကူအညီ
ေတာင္းကာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဆီေတာ့ ph ဆက္ကာ စိုင္းကိုရွာခိုင္း
ထားေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိအေျကာင့္မထူး
ဘယ္သူ႕ဆီမွာမွစိုင္းရွိမေန...

အရႈိန္အဟုန္ေကာင္းစြာရြာေနသည့္
မိုးသံသည္လည္းအရာအားလံုးကို
ျကားႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့သည္ထိ
ဖံုးအုပ္ထားကာ တအုန္းအုန္းရြာသြန္းေန
သည္။

တံခါးလွည့္ဖြင့္သံႏွင့္အတူေျခသံသဲ့သဲ့
ေျကာင့္သစ္ေသြးထိုင္ေနရာမွအျမန္ထမိသည္။

"စိုင္း........."

မိုးေရေတြရႊဲေနသည့္စိုင္း...
ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည့္ မ်က္ႏွာအေရာင္သည္
ေသြးမရွိသည့္အလား ထိုတြင္မွ
နီရဲေနသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စံုသည္ထင္း
ေနသည္။

က်ြန္ေတာ့္ကိုေက်ာ္ကာ အခန္းထဲ
ဝင္ရန္ျပင္ေနသည့္ စိုင္းကို လက္ေကာက္ဝတ္မွ ဆြဲထားမိသည္။

ေအးစက္ေနသည့္ သူ၏လက္ကို
ထိမိသည့္အခ်ိန္ျပန္ျကည့္သည့္
သူ႔အျကည့္ကပို၍ေအးစက္ေနသည္။

"စိုင္း...စိုင္းေလး မင္းဘယ္ေတြ
ေလ်ွာက္သြားေနတာလဲကြာ။ျပီးေတာ့
ဘာလို႔ မင္းကိုယ့္ ph ကို မကိုင္တာလဲ။
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲ
ဆိုတာမင္းသိလား...။"

"စိတ္ပူတယ္။
လႊတ္စမ္းပါ က်ြန္ေတာ့္ကို...
သစ္ေသြးလက္ထဲမွ လက္ကိုခပ္ျကမ္းျကမ္းဆြဲထုတ္ကာ
က်ြန္ေတာ့္က အကိုစိတ္ပူေနရမဲ့သူ
မဟုတ္ဘူးထင္ပါတယ္။ဒီေလာက္ႏွင့္
တင္လံုေလာက္ပါျပီ။ဒီထက့္ပိုျပီးေတာ့
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြျကားမွာ အရူးတစ္ေယာက္လိုမေနပါရေစနဲ႔။
က်ြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္။
လႊတ္ထားေပးပါလား။"