Zawgyi
ညေနခရီးအတြက္ ျကိဳျပီးရင္ခုန္ေနသလို
ျပင္ထားသည့္ အထုတ္ကို
ဘာမ်ားလိုေနဦးမလဲဟူေသာအေတြးျဖင့္
ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္လုပ္ေနသည္မွာ
ဘယ္နျကိမ္ေျမာက္ရွိျပီပင္မသိေခ်ေတာ့...
"ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆံုးပဲ "
အိတ္ရဲ႕ဇစ္ကို အသာဖြင့္ျပီး အိတ္အတြင္းမ်က္လံုးကစားကာ
ပါးစပ္ကလည္းတတြတ္တြတ္ရြတ္သည္။
"ဟိုက္!!!......"
စိုင္းေနခတို႔သိျကားဘုရား
ေဆာင္မေပလို႔ ...
အကို႔အတြက္ ေပးခ်င္လြန္းေသာ
လက္ေဆာင္ ဆိုျပီး duty coat အတြက္
ကိုယ္တိုင္ပိတ္စဝယ္ကာ
ေသခ်ာခ်ဳပ္ထားေပးျခင္း...
ေမ့ေတာ္မူေတာ့မလို႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္
သလဲဆိုတာသိသာလြန္းသည္။
main ကိုမွ ေမ့ေနရတယ္လို႔......
dream lightတင္ထားသည့္
ဗီရိုအပုကေလးထဲက လက္ဆြဲအိတ္ကေလးကို အသာပြတ္ျကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳကား လိုလိုလားလားပြင့္က်
လာေလရဲ႕......ေမ့ေတာ့မလို႔
သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ခါနီး သီသီကေလး
လြတ္သြားတာမ်ိဳး......ေတာ္ပါေသးရဲ႕
...................................................
luggage အိတ္တစ္လံုးရယ္
ေက်ာမွလြယ္ထားသည့္ bagpack
ကေလးရယ္ ဒါေလးႏွစ္ခုတည္း
သယ္ရေပလို႔လူကေသမလို
စာတမ္းေတြထဲ အရိုးထဲကအားေတြပါ
ေရာျပီးတင္လိုက္မိသလားပဲ။
ထိုင္ခံုနံပါတ္ ၁၇ကိုရွာရသည္။
အဲယားကြန္းကားျကီးထဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေခ်ြးျပန္ေနသည္
မွာ.......
"သူခိုးလို ခိုးသြားခ်င္ဦးေလ......
စိုင္းေနခ ဟူး......."
ျပတင္းေပါက္ဘက္
မဟုတ္ရင္မထိုင္တတ္သည့္ အက်င့္
ေျကာင့္ ထိုင္ခုံလက္မွတ္ျဖတ္ေတာ့
လည္း ျပတင္းေပါက္နားသာေရြးျဖတ္
သည္ပင္...ကားစထြက္သည္ႏွင့္
နားထဲနားျကပ္ထိုးထည့္ကာ
မ်က္လံုးမွိတ္ထားလိုက္သည္။
သြားရမည္ကညဘက္ျဖစ္သျဖင့္
နည္းနည္းေတာ့ရွိန္မိသား...ေသာျကာေန႔
ညေနသြားမွလည္း မနက္ျဖန္ စေနနဲ႔
သဘက္ခါ တနဂၤေႏြပါ ႏွစ္ရက္ အကို
အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္လား။တမင္
အခ်ိန္ကိုကြက္တိျဖစ္ေအာင္ စိုင္းေသခ်ာ
အကြက္ခ်ထားတာ...သူ႔ေဆးရံုဖြင့္ရက္
ေတြမွာျကိဳသြားျပီးေတာ့လည္း သူ႔ကို
အလုပ္မရႈပ္ေစခ်င္...သူ စိုင္းအတြက္
ေျကာင့္အလုပ္ပိုမည္ကိုမလိုလား။
စိုင္းေျကာင့္ သူစိတ္အေႏွာက္အယွက္
ကေလးနည္းနည္းမွမျဖစ္ေစခ်င္......
