Zawgyi
တေရြ႕ေရြ႕ေမာင္းလာသည့္
ကားေလးသည္ ဦးဝိစာရလမ္းထဲသို႔
ဟံသာဝတီအဝိုင္းမွ ပတ္ကာ
ဝင္ေရာက္လာခဲ့ျပီ။
ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္
လမ္းမီးတိုင္ရွည္မ်ားက မီးေရာင္
ခပ္ဝါဝါတစ္ခ်ိဳ႕ကို လမ္းတစ္ေလ်ွာက္
ျဖာက်ေပးစြမ္းေနေလသည္။
ခပ္ေဝးေဝးကို ျကည့္လိုက္ပါက
ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ကာ
ျကည္ညိဳဖြယ္ ျမန္မာ့၏က်က္သေရေဆာင္ ေရႊတိဂံုဘုရားျကီးအား ဖူးေျမွာ္ႏိုင္၏။
စိုင္းမ်က္လႊာအသာခ်ကာ
လက္အုပ္ခ်ီမိုး၍ေရႊတိဂံုဘုရားျကီးကို
ဖူးေျမွာက္လိုက္သည္။
ညခ်မ္းေလးေအးေအးႏွင့္အတူ
စိုင္း၏ရွင္းသန္႔ေသာမ်က္ႏွာကေလးသည္ သစ္ေသြး၏ရင္ကို တကယ္ပင္
ေအးခ်မ္းေစသည္။
အခုလည္းျကည့္မ်က္လံုးကေလးကိုမွိတ္ကာ လက္အုပ္ကေလးခ်ီထားသည္က
အသည္းယားစရာ...သူဟာ
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္တန္မဲ့ ျပည့္စံုလြန္းသည္ထက္ပိုသည္။
သူ၏မ်က္ႏွာကေလးကိုျမင္ရရံုႏွင့္ပင္
ကိုယ္သည္ အရာရာျပည့္စံုသလိုခံစား
ရေစသည္။
သစ္ေသြးျပံဳးမိသည္။တကယ့္ကို
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ပင္
ဒီအတိုင္း ပီတိျဖစ္သည္ဆိုသည့္
ခံစားခ်က္လိုမ်ိဳး...
ေအးခ်မ္းတယ္...ေႏြးေထြးတယ္။
"ကိုသစ္ေသြး..."
"ဟင္!!!"သူ၏အသံေျကာင့္
အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနရာမွ သူ႔ဘက္သို႔
လွည့္ျကည့္မိသည္။
"ဟိုေရွ႕လမ္းဆို ေကြ႔ရမွာ..."
"ok..."
က်ြန္ေတာ္တစ္ခါပင္မေရာက္ဖူးေသာ
ျမဴ၏အိမ္...စိုင္းေလးသူ႔လမ္းျပမႈျဖင့္
ပထမဦးဆံုးေရာက္ဖူးျခင္းပင္...
ျမဴႏွင္းခဆိုေသာ က်ြန္ေတာ့္ခ်စ္သူႏွင့္
က်ြန္ေတာ္က ထိုမ်ွေလာက္ထိပင္
သူစိမ္းဆန္ေနပါေရာလား...။တကယ္ဆို
သူမႏွင့္က်ြန္ေတာ္၏ခ်စ္သူသက္တမ္းသည္ေလးႏွစ္ပင္ျပည့္ျပီျဖစ္သည္။
"ကိုသစ္ေသြး အိမ္ထဲဝင္ပါဦးလား...။"
"မဝင္ေတာ့ဘူး စိုင္းေလး...
ကိုယ္ဒီခ်ိန္ဝင္ျပီး ဘာလုပ္ရမွာလည္း
ေျပာပါဦး...။"
