34.BÖLÜM♡

7.7K 467 46
                                    

Selamun aleyküm arkadaşlar ,
Neyse iyi okumalar , haydin bölüme ...

Ece ablanın gitmesiyle babaannemle beraber kalmıştık evde

- şura kızım , seni öldürmek isteyen kimdi ?

Dudağımı ısırıp babaanneme baktım.

- ki-kim mi ? Tanımıyorum ki , yüzünü seçemedim.

Babaannem , kaşlarını kaldırarak

- Allah allah , sanki biliyormuşta saklıyormuşsun gibi geldi bana

Koltukta dik oturarak

- yok valla , babaanne bilmiyorum. Bilsem söylemez miyim ?

- söyler misin?

- söylerim tabii aşk olsun babannecim.

Elimdeki tepsiyi alıp mutfağa girdim. Çayları doldururken annemin dediği aklıma geldi.

- ne olursa olsun şura , kimseye simge hanımın kurduğu planı söyleme!  Hak herzaman yerini bulur.

Haklıydı , olmuş bitmişti herşey. Bebeğim gitmişti ama olsun , o cennetteydi.

Tebessüm edip, tepsiyi alıp içeri geri döndüm. Babannem çayı alırken tüm ısrarcılığıyla

-eğer gerçekten biliyorsan kızım söyle .

- yok valla dediğim gibi babanne bilmiyorum. Yavuz ilgileniyor onlarla.

- peki. Hele bir ortalık durulsun , ben bulacağım o kişiyi.

Kafamı sallayıp çayımdan bir yudum aldım.

- bak güzel kızım, içinde dışında bir. Hak yolundan belli ki sapmamaya çalışıyorsun. Korkma bir daha kimse sana dokunamaz.

Kafamı sallayıp gülümsedim.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle dikkatler üzerime kesilmişti.

Gönderen : 05*********

Biliyor musun şura ?  O kadar safsın ki , etrafındaki kötüleri seçemeyecek kadar da aptalsın. Sinem'in intikamını merak etme ben tamamlayacağım. Kısa süre sonra görüşmek üzere...

Kas katı kesilmiştim. Bilinmeyen bir numara , ve bilmediğim bir kişi. Babaannem kaşlarını çatarak suratıma bakarken , titrek birşekilde gülerek ortamı sakinleştirmeye çalıştım.

- iyisin demi yavrum.

Kafamı sallamamla , babannem cebinden çıkardığı telefonuna bakıp dudağını ısırıp , çantasını toplar toplamaz ayağa kalkıp.

- ben gideyim kızım , ece eve varmıştır. Yemeğe otururlar birazdan. Geç kalmayayım.

Bende ayağa kalkıp

- otursaydın babaannecim. Burada yerdik yemeği. Yavuz bırakırdı sonra.

- yok yavrum , şoför dışarıda bekliyo. Gideyim başka zaman tekrar konuşuruz.

Kafamı sallayıp ,

- eh ,peki babannecim. Yine beklerim ama...

Babaannemi kapıya kadar uğurlayıp içeri geçtim. Sessizce masanın üzerindeki çay bardaklarını mutfağa taşırken aklım herzaman ki gibi telefonuma gelen mesajdı. Kim olabilirdi ki ?

Kapı açılma sesi gelince , kaşlarımı kaldırıp tezgaha odaklandım.

-şura!ben geldim.

EVİMİN NEŞESİ♡ (DÜZENLENİYOR...)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin