EVİMİN NEŞESİ♡ (DÜZENLENİYOR...)

37.BÖLÜM ♡

Bir gülüşle başlar , herşey...
Sonra bir bakarsın , bir dokunuşla biter tek bir şey...

Sessizce gözlerini kapattı adam... Dudakları düğüm düğüm olurken , bir hıçkırık kaçtı dudaklarından. Korkuyla gözlerini yavaşça açarken ilk önce yere baktı , karısı kanlar içinde yatarken kafasını kaldırıp , Kuzenine baktı. Alper şaşkınca bakarken , yavuz gözlerni kırpıştırıp tekrarladı adını.

- a-alp-per

Tekrar hızla kafasını yere eğdi , kadını sessizdi... Ferit'in de dediği gibi yine kötü gelmişti kadınına. Alper yere oturup , hızla şura'nın yarasına bakarken gözlerini kısmıştı. Adam , kaşlarını çatıp dudaklarından tükürürcesine bağırmaya başladı.

- değmeeeee laaaan gülümeeee , Allah Belanı Versinnn kalleş

Alper kafasını iki yana sallayıp , kaşısındaki gözleri şelale olmuş akan adama bakıp

- be-ben bu-bu kadar dü-düşünmemiştim. 

- nee düşündün laan sen ?

Adam sessizce emekleyerek karısının yanında geldi , elleri bağla olduğu için dudaklarını karısının kulağı ile yanağı arasına bastırıp

- gülüm , iyi olacaksın sık dişini. Be-ben yanındayım , ko-korkma

-ya-yavuz ,be-ben

- ko-konuşma gülüm , yorma kendini

İçi acıyordu adamın , neydi bu başlarına gelen. İlla bitirmek mi gerekecekti onların aşkını ???

Adam kafasını karısının boynuna gömüp o eşsiz kokusunu içine çekti belkide son kez... Onunla herşeyi seviyordu adam , normal bir aşka aşık değildi o , o kadının gülüşüne bi çareydi.. Ağladığında kısılan gözlerine hele birde , o gözünden akan yaşa ölüyordu adam...

İçini çekti sessizce kadın,  gülümseyerek  öksürdü

- ko-kocacım biraz daha mı sıksan beni ?

Yavuz cıklayıp

- yo-yorma ke-kendini gülüm

Alper karşısındakilere bakıp iç çekerek

- ö-özür dilerim bi-bilemezdim...

Dışarıdan gelen polis sirenleriyle , alper ayağa kalkp tam kaçacaken yavuz çelme takınca yere düşmüştü polis içeri girer girmez alperi yakalayıp onu götürürken , bir polis yavuza yaklaşıp  iplerini çözerken , içeri hızla sağlık ekibi girmişti.

Hızla şurayı sedyeye koyarak hızla götürürken adam sessizce  arkalarından gidiyordu. Şura'nın elini tutup destek olurcasına sıkarak onunla beraber ambulasa binerek kapıyı kapattılar.

Ortalığın sessizliği mide bulandıracak tarzdayken , can acıtaracak kadar sessizdi etraf... Ölüm sessizliğiydi sanki etraf...