LEON
Beni gördü... Beni gördü ve benim nefesim kesildi o an! Etrafımda ki her şeyi unuttum gözlerine baktığımda... Hayatımın en ilginç olayını yaşıyordum.
Bir kere kapıda teyzemi uğurlarken, diğerinde ise aradan 2 DK bile geçmeden pencerede gözlerimiz buluştu lakin sinirlenmişti... Yine de beni gördü! Güzel gözleri anlıkta olsa bende takılı kaldı.
Odamda öylece gözlerimi pencereye dikmiş otururken annemin sesi geldi aşağıdan...
Buraya geleli aradan 1 gün geçmişti ve ben o 1 gündür sürekli olarak onu düşünüyordum. Düşünmemeye çalıştığım vakitlerde olmuştu elbet fakat nasıl o gök mavisi gözlerini unutabilirim ki...
Annemle yavaş yavaş düzene giriyorduk. Mutluydu ve o mutlu olduğu için benim mutluluğum katlanıyordu.
-Leon! Oğlum bana yardım eder misin?
-Geliyorum...
Gözlerimi pencereden çektim ve kapıya döndüm. Ayağa kalkıp odadan çıktım ve merdivenlerden aşağı inmeye başladım.
-Ne yapıyorsun anne?
Diye seslendim inerken...
-Mutfaktayım...
Dediği an merdivenlerden iner inmez mutfağa yöneldim. Yemek yapıyordu sanırım ve mutfağı mis gibi bir koku sarmıştı.
-Mercimek çorbası, köfte ve pilav ayrıca da...
Diyemeden kapı zili çaldı.
-Ben bakıyorum güzelim.
Diyerek mutfaktan çıktım ve evin kapısına yöneldim. Zil bir kere daha çaldı ve bende
-Geldim...
Diyerek hızla kapıyı açtım ve karşımda onu görmemle olduğum yere çivilendim. Kalbim durdu. Nefes almayı, konuşmayı unuttum. Muhtemelen kulaklarıma kadar renk değiştiriyordu yüzüm...
İfadesiz ve gözleri kocaman bir halde kafasını kaldırdı elinde ki tabaktan, tam ağzını açacakken
-Merhaba! Mahallemize Hoşgeldiniz!
Dudakları kapandı. Onun yanında biri daha olduğunun farkına yeni varmıştım. Varlığı ile etrafında ki ve etrafımda ki herkesi, her şeyi unutturacak kapasiteye sahipti.
Neşeyle ve biraz yüksek sesle konuşmuştu yanındaki kız.
Kendime gelmem gerekiyordu... "Leon kendine gel! Kendine gel!"
Sesli bir şekilde boğazımı temizledim. Yutkunarak
-Merhaba...
Diyebildim. İçim titriyordu, yüreğim alev alev yanmaya başlamıştı. Midem kasıldı ve kasılma ile beraber suratım acı çeker bir hâl aldı. "Kendine gelsene geri zekâlı!"
-İyi misiniz?
Dedi onun yanında ki neşeyle konuşan kız
