Leon odasında uyurken dışarıdan gelen seslerle gözlerini açtı. Hemen yatağından fırladı ve sesin ne olduğunu, nereden geldiğini algılamaya çalıştı. Yan evden, yani Hilalin evinden geliyordu ses, ambulans sesiydi. Pencereden baktı endişeyle, ne olduğunu anlamaya çalıştı, sağ gözünü ovuşturdu. Sedye üzerinde Yıldızı ambulansa taşındığını gördü. Hilal ağlıyordu. Leon hemen odasından dışarı fırladı. Merdivenlerden koşarak inmeye başladı.
Seval ve Larisse TV karşısında film izliyorlardı ve onlarda aynı şekilde gelen sesleri duydular ve ne olduğunu anlamaya çalışarak salonda ki pencerenin önünde dışarı, Hilallerin evine bakmaya başladılar. Leonu hızla evin kapısına yürüyüp çıktığını görünce onlarda arkasından gittiler. Seval oğluna seslendi
-Leon?
Leon annesi ve Larissenin varlığını tamamen unutmuştu ve hızla ambulansın yanına gidiyordu.
Yıldız ambulansa taşınmıştı. Hilal Azizeye sarılmış deli gibi ağlıyordu. Ali ise korkudan titriyordu, Yıldızın yanına, arkaya geçti. Çaresiz, korkak bakışlarıyla Yıldıza bakıyordu ve narin, sanki kırılabilirmiş gibi Yıldızın Ellerini tutuyordu. Azize Hilali sakinleştirmeye çalıştı hızla
-Kızım, Hilalim! Sakin ol yavrum, geçecek. Önemli bir şeyi yok ablanın, biliyorsun hassastır o, düzelecek kuzum.
-Anne ne olur bir şey olmasın ablama!
Dedi gözlerinden ar arda akan yaşlarıyla, Azize kızının yüzünü kavradı ve göz yaşlarını silebildiği kadar hızla sildi.
-Olmayacak Hilal!.. Bak yavrum ben şimdi öne bineceğim. Hastaneye gideceğim. Sen burada kal olur mu kuzum!
-Hayır! Asla! Ben de Geleceğim!
Dedi Hilal endişeyle, ablasını bırakmak istemiyordu. Azize Ambulans görevlilerine bakıp "geliyorum" anlamında kafasını salladı ardından Hilale dönüp sahte bir kızgınlıkla
-Hilal yeter artık! Sana burada kalacaksın dedim, ne diyorsam o! Bir de seninle mi uğraşayım, astımın var!!!
O sırada önde Leon arkada Seval ve Larisse Azize ve Hilalin yanına geldiler. Seval öne geçip
-Çok geçmiş olsun Azize hanım, önemli bir şey yoktur umarım?
Dedi üzgünce. Bu sırada Leon donmuş bir halde ağlayan Hilale bakıyordu. Hilalde Leonu görünce gözyaşlarını silmeye başladı iyice, çenesi hala titriyordu.
-Teşekkürler Seval hanım. Ağır bir durumu yok çok şükür...
Dedi ve Azizenin aklına bir fikir geldi.
-Seval hanım biz Ali ile ambulansla hastaneye gideceğiz. Hilal sizinle kalabilir mi, biz gelene kadar?
Dedi mahçup bir bakışla, Seval hemen kafasını salladı
-Tabi ki Tabi ki, ne demek, sormanız hata!
-Çok teşekkür ederim.
Dedi Azize minnettarca ve Hilale döndü.
-Hadi kızım, sen Seval hanımlarda kal, benimde içim rahat eder, aklım sende kalmaz fazla...
-Anne taksiyle gelebilirdim...
Dedi yalvarırcasına Hilal, bir yandan da gözyaşlarını silmeye devam ediyordu. Evde kaldığı yetmiyormuş gibi Leonun evinde kalacaktı...
-Hilal ama Lütfen! Hadi ben gidiyorum.
Deyip Hilalin alnından öptü ve Ambulansın ön tarafına bindi. Sonra ambulansın sesi açıldı ve gittiler. Seval Hilale yaklaştı ve omzunu tutup sevgiyle okşadı.
