YAZARDAN
Leon ağır adımlarla merdivenlerden aşağı iniyordu. İner inmez mutfağa doğru yöneldi.
Ruhen çok halsizdi... Annesini mutfakta iş yaparken görünce, kaşları çatık halde yanına ulaştı.
-Anne... Neden uğraşıyorsun, ben yapardım
Seval mutfağı toparlıyordu, aslında dağınık değildi, pekte bulaşık yoktu ama asıl amacı kafasını başka şeylerle yoğunlaştırmaktı.
-Biliyorum oğluşum, toplarsın.
Dedi ona hüzünlü bakan oğlunun yanağını okşayarak...
-Ama birinin bunlarla uğraşması lazım ve o da ben oluyorum.
Leon annesinin dediğine gülmüş ancak yine de yorulmasını istemiyordu. Birden bire annesinin onu itelemesiyle şaşkınlıkla kendini mutfağın dışında buldu.
-Hadi hadi! Çık dışarı da iki arkadaş edin. Ne işin var evde, ev hanımı gibi...
Leon kimsenin yüzünü görmek istemiyordu. Doğrusu Hilali görürüm korkusuyla kafasını camdan çıkarmak dahi istemiyordu. İstemsizce kıvrandı yerinde
-Ben evimde durmaktan memnunum!
-Leon dayak yemekten de memnun musun?
Annesinin sert bakışları karşısında far görmüş tavşan gibi kaldı. "Ciddi olamaz" her halde diye düşündü.
-Anne 22 yaşındayım...
Dedi imayla... Annesi ayağında ki terliğe yavaşça uzandı, numara yapıyordu tabi ki ama bu oğlanın dışarı çıkması lazımdı... Hava alıp arkadaş edinmesi ve hayat kurması lazımdı.
Leon annesinin terliğe uzandığını görür görmez evin kapısına doğru gitmeye başladı yavaşça.
-İstersen 50 yaşında ol. Ben doğurdum seni.
Dedi annesi tek kaşını kaldırarak. Ama oğluna kıyamayarak dayanamadı ve gülmeye başladı. Leonda derin nefes alarak annesine eşlik etti.
Zilin çalmasıyla ikisi de kapıya baktı. Leon annesine döndü ve gülerek
-Ben kapıya bakayım
Seval memnun olmuş bir tavırla terliğini ayağına geri giydi ve mutfağa yöneldi.
-İnşallah seni evden çıkaracak biridir!
Dedi neşe ve ima dolu bir sesle... Leon kapının çok yakınında olduğu için iki adım attı ve direk kapıyı açtı. Yıldız...
Leon şaşırmış olsa da hemen kendine gelmeyi başardı.
-Merhaba Leon!
-A Merhaba Yıldız, geçsene
Dedi içeriyi göstererek
-Yok biz geçmeyelim, seni almaya geldik!
Leon bütün cümledeki 5 kelimeye değilde diğer 2 kelimeye takıldı. "Biz derken?" diye düşünürken şaşkınlıkla Yıldıza bakıyordu kafasında ki soruya cevap bulabilmek adına ardından kapının görünmeyen tarafından Hilal çıktı ortaya, bakışları aşağıda bir elinde büyük bir çanta diğer tarafında da küçük el çantasını tutuyordu.
Hilal Leonu görünce utancından yerin dibine girmek istedi. Hiç istemiyordu evinden çıkmak! Ablası ve annesi baskı yapmıştı. Şimdi de bu hale düşmüştü, bir yandan sinirli, bir yandan heyecanlı ve gergindi.
-Merhaba
Diyebildi.
Leon kalp atışının hızlanmasıyla Hilalden duyduğu "Merhaba" sesiyle ellerini nereye koyacağını, ne yapacağını şaşırdı. Yıldızın ona seslenmesiyle Yıldıza odaklamaya çalıştı kendini
