HIS DIARY √ soonhoon [editing]

48 - Revelation

"I wish I never cared, Jihoon. But that's the hardest thing to do." Pagsisimula ni Soonyoung.

"Was it easy?" Tanong nito.

"Huh?"

"Was it easy for you to leave me, Jihoon?"

"..."

"Answer me.."

"..h-hindi"

"Then why!? Why the hell you leave me behind?!" Hindi na ni Soonyoung napigilan ang galit na kanina nya pa pinipilit alisin.

"Walang madali sa ginawa ko kung alam mo lang."

"Ah talaga?"

"..."

"..yung side ko ba narinig mo? Tingin mo madali para sakin?"

"S-soonyoung.."

Huminga ng malalim si Soonyoung bago muling nagsalita. Gusto nyang ipaintindi kay Jihoon ang sakit at hirap na napagdaanan nya mula nung araw na iniwan sya.

"I don't think you've ever imagined how much pain I would be in once you were gone. Because if you had? You wouldn't have left me"

"..."

"It's been a year since you left yet still hard for me to accept that we're over. Everyday has been a struggle, Ji."

"..."

"Ang totoo.. n-nagseselos ako kay Seungcheol hyung kasi naging close kayo masyado mula nung bumalik ka. Yung mga bagay na dapat ako ang gumagawa, ginagawa nya sayo."

"..."

"At nung araw na hindi kita nakita sa campus, nung hindi ka pumasok. Nag-alala ako ng sobra.."

"..."

"..pakiramdam ko may nangyaring masama. At lalo akong kinabahan nung hindi ko kayo nakita ni Seungcheol hyung. N-naghintay ako sa gate hanggang uwian, nagbakasakaling papasok kayo. Pero wala ni isa sainyo ang nagparamdam. Dun ako lalong kinabahan.."

"..."

"..naghanap ako. Lahat ng pwede nyong puntahan, pinuntahan ko. Huli akong pumunta sa ospital kahit ayokong isipin na dun ko kayo makikita kasi lately nakikita kitang palaging sumasakit ang ulo mo. Siguro hindi mo alam pero lagi kitang binabantayan mula sa malayo.."

Nagtaas ng paningin si Jihoon at nakita ang naluluhang mata ni Soonyoung habang direkta itong nakatingin sa mga mata nya.

Bakit di kita nakikita? Binabantayan din kita ng hindi mo alam.

Tahimik lang din ang iba at walang may balak na pigilan si Soonyoung sa mga sinasabi nya. Gusto rin nilang marinig ang dahilan.

"..."

"..nakita kitang nakahiga sa isa sa mga kwarto don habang nasa gilid mo si Cheol hyung. Lumabas ako para bumili ng prutas na paborito mo, pero sa di inaasahan nung bumalik ako, narinig ko yung mga salitang napaka tagal kong hinintay na sabihin mo.. sakin .."

Ano yung Soonyoung? Ano?

"..."

"..yung mga salitang makakapagpabalik sakin sa katinuan ko. Yung mga salitang bubuo muli sa pagkatao ko, Jihoon.."

"..."

"..nag iloveyou ka kay hyung. Wala akong magawa kundi ang masemento sa kinatatayuan ko. Siguro nga totoong kayo kaya lagi kayong magkasama.."

"..."

Ikaw lang ang mahal at mamahalin ko Soonyoung. Bakit mo naisip yan? Hindi ko makita ang sarili ko na magmahal pa ng iba.

"..."

"..wala akong ibang maisip kundi ang lumayo. Ginawa ko yun. Lumayo ako. Depressed ako nung mga panahong yun. Nagawa ko ang mga mali at hindi dapat. Nagkaroon ako ng bisyo pero kahit anong gawin ko ikaw padin ang iniisip ko. Hindi ka nawala. Naisip ko na kung di ka mapapasakin sa pagbabalik mo, mabuti pang mawala nalang din ako"

"..."

"I'm a fucking gold but why you prefer silver Ji-"

"Soonyoung! Wala kaming relasyon!" Pagputol ni Seungcheol sa sinasabi nya.

Sinamaan lang sya ng tingin ni Soonyoung.

"Gustong-gusto kitang makausap, makasama.. totoo yun! Pero ikaw yung umiiwas Soon. Ilang beses kitang nilalapitan pero tinataboy mo 'ko. Masakit-"

"Dahil naiinis ako na bumalik ka! Na bumalik ka bigla na para bang walang nangyari! Patay malisya na parang wala kang iniwan o nasaktan dati. Ganon ba talaga kababa ang tingin mo sakin, Jihoon? Ganon ba kakapal ang mukha mo para bumalik at umakto na parang walang nangyari, magpretend at maging cool nalang?!"

Kung alam mo lang kung gano ko pinipigilan ang sarili ko sayo.

"..."

"Gusto kong malaman mo na hindi ganun yun! Gusto kong malaman mo na kung ano man ako ngayon. Kung nasan man ako ngayon ay dahil yun sa ginawa mong pang-iiwan sakin noon! Pakshet kasi yung maiwan ka ng wala ka namang ginagawang masama!"

I'm sorry.

"..."

"I'm so confused of who I am to you and it hurts that you never cared or listen to how I felt. Fuck! All this time my heart still beats for you. No matter where I go or what I do, I always seem to reminisce of times when I had you. Jihoon, I love you this damn much! Why can't you see that?"

"Hyung.. even all this time?" Di makapaniwalang tanong ni Seokmin matapos marinig ang sinabi ni Soonyoung.

Natural, nasasaktan sya sa mga naririnig. Siya yung nandyan nung nalungkot si Soonyoung, siya yung nandyan para damayan sya. Si Seokmin yung nakakita ng worth nya. Siya nung nandyan nung iniwan si Soonyoung ni Jihoon. Hindi sya nawala sa tabi ni Soonyoung nung mga panahon na kailangan nito ng kasama, pinaramdam nya ang tunay na halaga nito sakanya. Tapos babalik lang yung taong nang-iwan sa taong pinahalagahan nya ng parang walang nangyari. Bumalik si Jihoon na parang wala syang kasalanan.

Pero baka ganun talaga ang buhay na napuntahan nya, I mean binigay kong role sakanya. Hehehe. Akala nya ibinigay na sakanya ang taong akala nya ay siya na ang makakasama. Yung taong matagal nyang pinangarap. Yung taong lihim nyang minamahal. Syempre sya 'tong si tanga, akala nya napapansin talaga sya ni Soonyoung. Akala nya mapapalitan nya na si Jihoon. Pero isa rin sa mga tanga si Soonyoung mga bes eh, sya na 'tong iniwan mahal nya parin. Pero si Jihoon talaga yung pinaka tanga sakanila. Battle of the tanga ano po? Iniwan si Soonyoung ng walang sinasabing kung ano tapos babalik ng di manlang nagpaliwanag. Tapos hindi pa sinabi yung tungkol sa sakit nya so tanga talaga okay staph-

"It's always my fault. Isn't it? Now I'm curious how people claim to love you so damn much yet they replaced you real quick"

...