HIS DIARY √ soonhoon [editing]

49 - Revelation

"It's always my fault. Isn't it? Now I'm curious how people claim to love you so damn much yet they replaced you real quick" Sarkastikong sabi ni Jihoon sabay tingin kay Seokmin at Soonyoung.

"Oo, sa mga nagdaang panahon sinubukan kong magmahal ng iba. Sinubukan kong kalimutan ka. Pero Jihoon, hindi ko kaya. Ayokong lokohin ang sarili ko at mandamay pa ng iba! Don't you get it? I chose you over anyone else. I always fucking choose you!"

Sana hindi mo sinubukan, sana ginawa mo.

"Magsalita ka.."

"..."

"Speechless? Nag-iisip ka ba ng idadahila-"

"Because you deserve better."

"No! I deserve a real excuse why. No matter how harsh, moronic or heartless the reason, I deserve it! Don't feed me with that fucking-"

"Fine! You want to know why? The truth is I can't care anymore. It hurts too much and it's too tiring. Soonyoung, I'm tired! I'm tired on all of your bullshits in life! Umalis ako para sa sarili ko. Umalis ako kasi nagsasawa na 'ko sayo!"

"Hindi totoo yan! Nagsasawa?! Pano kang magsasawa e minahal kita ng sobra?! Sobra sobra pa pagmamahal na binigay ko sa sarili ko Jihoon! I broke my rules for you, isn't that enough?!"

"Lahat ng sobra nakakasawa! Sobra mo 'kong minahal kaya ka nasasaktan ng sobra. Hindi ko na yun kasalanan!"

Forgive me.

"Sobra kitang minahal dahil pinaparamdam mo sakin na sobra rin akong espesyal para sayo! Pano ako maniniwala sa rason mo!?"

"..hindi ba pwedeng maniwala ka nalang!?"

"S-sana sinabi mo nalang agad kung ganun lang din naman pala. I would let you go then. I would not beg for you to stay. I would not bother you anymore then. I would stop. Hindi yung aalis ka ng walang salita. Y-you made me look stupid. Stupid to believe that everything between us was fine, everything was alright, everything was the same, your love was remained.. and now you're saying that you faked everything back then?"

I'm a coward. I'm sorry.

"Because that's what I felt before! M-my love for you was already faded and everything I felt before was no longer there. Pretending is kinda my thing, Soonyoung. K-kaya wag mo 'kong sisihin sa katangahan mo kung hindi mo napapansin na masaya ako pero hindi sa piling mo!"

No. It's a lie.

Napapikit na lamang si Soonyoung. Pinipilit na pigilan ang emosyon na kanina nya pa kinikimkim. Bumuntong hininga sya bago muling magsalita.

"Pero Jihoon, yung mga p-pangako natin.. yung mga plano natin. Pano yun? I'm still holding on those. B-bawiin mo yung mga sinabi mo.. Hindi totoo l-lahat yun. Please. N-naghihintay ako. Bawiin mo na.. Kakalimutan ko l-lahat ng 'to, Ji.." Paamakaawa ni Soonyoung. Hindi naman makapaniwala ang mga kaibigan nya sa sinabi ng binata.

Pero masisisi mo ba sya? Sa dami ba naman ng pinagsamahan nilang dalawa, mga away na nakakapagod na nalagpasan nila, mga pangyayari sa buhay na sila lang ang nakagawa, hindi basta mabibitawan yon eh. Pinili nyang maging bingi at bulag para hindi sya masaktan, umaasa na baka sumaya rin sya sa huli. Pero mahirap kapag ginawa mo na ang lahat, nakisama ka na, yung kasiyahan mo isinakripisyo mo na.. pero wala paring nangyayari. Kasi kahit anong gawin mo, umiyak? lumuhod? magmakaawa? sumigaw? Wala nang magagawa yan kung ayaw nya na talaga.

"How much pain do you have to go through until giving up is okay? Huh? We're not meant to be, Soonyoung. Hindi na kita mahal."

"Pero m-mahal parin kita, Jihoon. I can fight for you! Bigyan mo pa 'ko ng pagkakataon, promise! M-maibabalik ko ang pagmamahal mo"

"But I can't. Soonyoung walang masama sa pagsuko kapag sobrang sakit na. Masaya ka dapat most of the time kapag magmamahal ka. Isipin mo ako, hindi na kita mahal. Hindi na 'ko masaya. Pwede tayong bumalik sa dati, ngunit bilang magkaibigan nalang"

"..m-magkaibigan?"

"..oo. Yun lang ang kaya kong ibalik sayo."

"NAGPAPATAWA KA BA?! KAIBIGAN?!" Inis na sigaw ni Jeonghan. "Matapos ang nangyari? Tingin mo magging magkaibigan pa kayo? Manhid ka ba?!"

Tinignan sya ni Jihoon. "Oo manhid na 'ko. I'm slowly reach that point when I'm used to everything, hyung."

"..yeah right. Hindi pa nga kita lubusang kilala. Hehe. N-nagkamali ako." Kunyaring natatawa na sabi ni Soonyoung sakabila ng masasakit na salita na binitiwan ni Jihoon sakanya, sa kabila ng sakit ng katotohan daw, sa kabila ng luha na umaagos mula sa kanyang mga mata.

"Kaya kung gusto mo 'kong maging masaya, please lang. Kalimutan mo na ang lahat. Kalimutan mo ang lahat ng pinagsamahan natin. Lahat ng pangako. Kalimutan mo maging ang nararamdaman mo. Nakakaawa ka eh."

"At least may nararamdaman ka pa pala sakin, kahit awa nalang. H-hehe. S-sorry for thinking that you loved me. H-hindi ko napansin yun k-kasi binulag ako ng sobra kong pagmamahal sayo. Kaya kung sa huling pagkakataon na mapapasaya kita.."

"..Sige, m-malaya kana." Hindi lang ang magkasintahan ang maririnig mong umiiyak. Sinundan ito ng ilan pa nilang kaibigan. Dahil sa unang pagkakataon, narinig nila ang isang salita na alam nilang napakahirap bitiwan.

Malaya ka na..

"Gago ka. Jihoon. Gago ka. UMALIS KA NA!!" Galit na sigaw ni Seokmin. "Umalis ka na habang nakakapagpigil pa 'ko, Jihoon." Sabi ni Wonwoo.

Muli silang nabalot ng nakakabinging katahimikan. Walang gustong magsalita. Walang sumusubo....k. /Heheheh (͡° ͜ʖ ͡° )/ na magsalita. Wala bukod sa isa..

"Why so unfair, Jihoon? Why not tell him that you're going to die? .. "

...