Alexis Smith

hoofdstuk 3: Dan.

hoofdstuk 3

______________

~Dan~

onopvallend probeerde ik de school uit te komen. ik voelde dat Alexis met bleef nakijken. zou ik ook doen, als iemand plotseling wegrent. in het noodberichtje stond dat ik zo snel mogelijk naar het hoofdbureau moest komen. Jake had me nodig.

ik pakte een taxi en gaf het adres. het lijkt misschien een gewoon adres. maar. eigenlijk is het de ingang van het hoofdbureau. als je de goede sleutel hebt. kan je er zo inkomen. als je binnenkomt is het net zo'n gebouw die je in films ziet. grijs, groot, leeg en gaten in de ramen bovenin. als je dan 10 stappen naar voren doet, en daarna alleen maar naar rechts; kom je in lift. die brengt je onder het pakhuis, daar is het hoofdbureau van deze streek. heel modern ingericht. veel licht. en glazen ramen. die schuin omhoog gaan. best gaaf.

we kwamen aan bij een oud gebouw (de ingang dus). hij ziet er onopvallend uit. maar het is wel opvallend als je er naar binnen gaat. de taxichauffeur keek me verbaasd aan in de spiegel.

''wat moet jij in zo'n verlaten gebouw doen?'' zei hij terwijl hij één wenkbrauw optrok. gelukkig heb ik me op dit soort situaties voorbereid. 

''een opdracht voor school. ik heb hier met vrienden afgesproken. we moeten een filmpje maken voor CKV.'' als je maar over school praat geloven ze alles. ik stapte uit de taxi, en wachtte tot hij wegreed. zodat ik naar binnen kan gaan.

binnen in het lege pakhuis stond Jake al te wachten bij de verborgen lift. 

''hey gast, waar bleef je zolang?'' zei hij heel koeltjes.

''ik probeerde kennis te maken met je zus. ik kreeg niet de indruk dat ze me aardig vond.''ik lachte zachtjes, maar hij keek eerder boos en verbaasd.

Jake is m'n partner, voor deze periode dan. gelukkig niet voor altijd. hij is niet verkeerd ofzo maar andere partners zouden ook wel eens 'leuk' zijn.  we hadden elkaar al een jaar niet gezien. ik was een jaar overgeplaatst naar het noorden. maar nu ze opeens TS-sen nodig hebben is het echt druk op het bureau. en kon ik weer dood leuk terug komen

''kom, dan vertel ik je wat er is.'' zei hij mopperend. ik liep met hem mee de lift in. na twee seconden zagen we al de glazen muren, en mensen die haastig van de ene kant. naar de andere kant liepen met stapels papieren.

''dus wat is er?'' zei ik, we liepen langs de gangen. je kon zo de andere kamers inkijken. maar Jake bleef maar naar voren kijken. 

''mijn ouders zijn overleden.'' hij bleef gewoon koel naar voren kijken, alsof hij wist wat er aan de hand was.

''en je weet wat dat betekend.'' hij stond stil. 

''je bedoelt dat. dat. dat Alex dé brief heeft gekregen?'' misschien kon Alex wel mijn partner worden. ik zie het nu al voor me. haha.

''ja.'' zijn antwoord was kort, maar krachtig. ''ze moet zich al volgende week melden. ik ben er niet zeker van of ze het wel moet doen.'' ik had Jake nog nooit zo kwetsbaar gezien. nouja, van de keren dát ik hem heb gezien.

we liepen richting het kantoor van meneer Davis. hij is zeg maar de baas hier. ''waarom gaan we naar meneer Davis toe?''

''om te vertellen dat Alex hier maandag zich komt melden, voor de toelating.'' ik knikte. samen met Jake liepen we zijn kantoor in. Jake klopte zacht op de deur.

''kom binnen.'' klonk een zware, maar aardige stem aan de andere kant van de deur.

''hallo meneer Davis.'' zei Jake. nu iets pittiger dan dat hij net tegen mij deed.

''hallo Jake, wat is er.'' meneer Davis kwam achter de stapel papieren vandaan en keek vragend naar Jake.

''Alex Smith komt zich maandag melden voor de toelatingstest meneer.''

''oke, mooizo.'' meneer Davis was vandaag best vrolijk. ondanks de omstandigheden hier op het bureau. ''ik zal zo meteen een geschrikte en ervaren partner voor haar zoeken.'' we knikten en liepen het kantoor uit.

''kom, we gaan naar school.'' we lachten en gingen de lift in. binnen twee seconden waren we in het     lege pakhuis. we liepen voorzichtig naar buiten, zodat niemand ons kan zien. we stapten een taxi in en reden naar school. Jake en ik waren de hele tijd stil. ik denk dat hij zich echt rot voelt. zijn kleine zusje gaan net als wij ook ons werk doen. ondanks dat hun ouders een paar dagen geleden zijn verongelukt.

''Dan, ik heb zo'n gevoel dat het ongeluk van mijn ouder niet echt een ongeluk is.'' ik keek hem verbaasd aan. wat bedoelt hij?

''hoe kom je daar bij?''

''nou, ze deden de laatste tijd best wel afwezig. ze vertellen altijd waar hun volgende missie is behalve van de missie waar ze nou naar onderweg waren. ze hebben het in scene gezet. voor de veiligheid van Alex en mij.''

''zou kunnen, maar je hebt geen bewijs.'' dat klonk wel lullig van mij. maar het hele idee klinkt gewoon onlogisch.

''maar waar zouden ze je voor moeten beschermen dan?'' Jake keek me aan. alsof hij wist dat ik het niet echt helemaal begreep. maar snel keek hij weer naar voren.

''je zou is moeten weten.'' mompelde hij zacht. maar ik kon het nog net horen.

''Jake, vind je niet dat je een beetje overdrijft?'' zei ik op zo'n toon dat een moeder tegen haar kind zegt dat hij niet moet overdrijven. dus een beetje kinderachtig. maar Jake bleef stil. en keek uit het raam. 

ik heb echt medelijden met die gast.