Alexis Smith

hoofdstuk 4: chaos onder controle. ongeveer.

hoofdstuk 4

____________________

-Alexis-

''Jake? ben je thuis?'' toen ik mijn jas had opgehangen hoorde ik boven wat gerommel.

''Jake?''

''ja ik kom.'' hij riep vanuit zijn kamer. verbaasd keek ik naar boven. een bureaustoel viel. wat was hij allemaal aan het doen. ''Jake, wat gebeurd er.''  ''niks, blijf beneden!'' hij kreunde een beetje bij zijn woorden. ik trok een wenkbrauw op. what the hell was er aan de hand?

''Jake, ik kom nu naar boven!'' riep ik vanuit de gang. wachtend op zijn antwoord. maar die kwam niet. rustig liep ik de trap op.

toen ik zijn deur open deed lag Jake roerloos op de grond. het leek wel alsof de kamer was ontploft. ik schrok. maar ik weet dat Jake me vertelde om eerst te kijken of alles veilig is. heel stil keek ik uit het raam. niemand. 

snel boog ik me over Jake heen om zijn ademhaling te controleren. hij ademde nog. gelukkig. ''Jake.'' zei ik rustig. maar er kwam geen antwoord. ''Jake?'' ik draaide hem om. zodat ik zijn gezicht kon zien. hij had een grote wond op zijn hoofd en een blauw oog. ''Jake!'' ik probeerde hem wakker te schudden. maar hij reageerde niet. ''Jake!'' mijn laatste poging. ik hoorde een zacht gekreun.

''wat?'' zei Jake zacht. hij probeerde te zitten. ik ging een beetje naar achteren. maar wel dichtbij genoeg om hem op te vangen als dat nodig zou zijn.

toen hij rechtop zat. greep hij naar zijn voorhoofd. ''godver -'' zei hij mopperend.

''jake? wat is er gebeurd?'' vroeg ik verbaasd en verrassend.

''niks.'' ik hielp hem opstaan. maar hij zakte gelijk door en kwam op het bed terecht.

''Jake, vertel.'' zei ik koeltjes. alsof je tegen een kleuter praat.

''oke, oke, ik liep naar mijn kamer om mijn mobieltje te pakken. toen er opeens twee jongens uit het raam naar binnen kwamen. ze sloegen een glas tegen m'n hoofd. ik denk dat ze wouden inbreken, maar mij niet hadden verwacht. dus vandaar die glas. omdat ze geschrokken waren.'' ik knikte

''vertel verder.'' zei ik geïnteresseerd.

''dus ik sloeg er één vol op zijn neus. maar de ander had ik niet gezien. en toen werd alles wazig.'' ik knikte weer terwijl ik om me heen keek. ik zag dat er een la open stond. Jake keek me verbaasd na.

''zat er iets belangrijks in deze la?'' vroeg ik aan Jake. hij kwam voorzichtig naar me toe lopen en keek erin. hij schrok.

''wat?'' vroeg ik en keek Jake aan. die nog naar de la bleef staren.

''d-dat briefje. h-hij is weg.'' Jake begon in paniek te raken.

''welk briefje? Jake vertel!'' ik deed de la dicht om Jake's aandacht erbij te houden en ik keek heb strak aan.

''d-dat briefje, daar stonden de coördinaten op van de geheime kluis van het hoofdbureau. met de belangrijkste archieven van de wereld.'' ik keek hem met een open mond aan.

''w-wat? hoe kon je dat hier onbeveiligd achterlaten in een sokken la?!'' dit was de eerste keer dat ik m'n stem écht verheft. hoe kon hij zo stom zijn?

''geen idee. ik ben zo stom!'' hij sloeg zijn handen tegen z'n hoofd en liep denkend de kamer door. ik dacht met hem mee. opeens liep hij naar beneden en trok zijn jas aan. 

''Jake wacht!'' ik rende de trap af naar beneden.

''nee Alex, jij blijft hier. ik bel wel als ik iets gevonden heeft. ik stuur iemand hier naartoe om op je te letten.''

''wat! dat kun je niet maken!''

''oh echt wel. let maar op.'' hij liep de deur uit en liet mij verbaasd achter. is dat een gewoonte geworden ofzo? 

boos ging ik naar boven om de troep op te ruimen. overal lag glas. en nu ik eraan denk. Jake is zomaar naar buiten gegaan met die wonden op zijn hoofd. slim Jake. 

nadat ik had opgeruimd liep ik naar beneden om nog even huiswerk te maken, wat een leven. ik begon eindelijk met wiskunde tot de bel ging. ik verstijfde even. stel dat ze terug zijn?

voorzichtig deed ik de deur open. ijsblauwe ogen en zwart haar.

''hey, ik moest op je letten van Jake.''

''w-wacht even, dus jij -''

''ja, ik deed de opleiding met Jake. het is een coole gozer'' onderbrak hij me. ik bleef hem aanstaren van verbazing. dit werd me allemaal even teveel.

''mag ik binnen komen?'' vroeg hij uiteindelijk. ik begon een beetje te blozen.

''uhm, ja, kom binnen.'' ik maakte een gebaar met mijn hand en Dan hing z'n jas op aan de kapstok en ging op zijn gemak zitten.

''wil je wat drinken?'' vroeg ik uit alle beleefdheid.

''nee dankje.'' zei hij. mooi. hoef ik ook geen moeite te doen. ik ging aan de keukentafel zitten om mijn huiswerk te maken. wiskunde is makkelijk. als je de basis een beetje weet dan. Dan zette de tv aan.

het was de hele tijd stil. totdat we elkaar allebei verbaasd aankeken. weer gerommel boven. maar dan zo zacht dat we het net konden horen. Dan keek serieus en deed de tv zachter. hij gaf me een teken om zo stil mogelijk te zijn. ''blijf hier.'' zei hij heel zacht. en liep naar boven. ik bleef angstig zitten.

-Dan-

voorzichtig liep ik de trap op naar boven. ze waren weer terug. maar toen ik boven kwam waren ze al weer weg. shit. ik keek de kamer rond. misschien hadden ze bewijs achtergelaten. een foto van Jake en Alex erop lag gebroken op de grond. ze lachte vriendelijk. leuke foto.

teleurgesteld liep ik naar beneden. 

''Alex ik-'’ Alex was er niet.

''Alex?'' geen antwoord. ik zocht de hele kamer rond en luisterde naar enig antwoord.

''Alex!'' nog steeds niet. op de tafel waar ze zat lag een briefje.

morgen, 5 uur 's avond. de rest van de codes of ze komt er niet levend van af.

ik kon wel minuten lang naar dat briefje blijven staren. ik voelde me echt zo kl*te. was het nou zó moeilijk om op haar te letten?. ik zag net een zwart busje wegschuren. zonder te denken rende ik naar buiten en reed weg op een scooter. ik breng hem later wel terug. 

eerst Alex.

-Alexis-

''laat me gaan!'' schreeuwde ik zo hard als ik kon, de tranen liepen over m'n wangen. ''Laat me gaan!''   mijn armen en voeten waren vastgeknoopt. ik schoot alle kanten op in het busje. door de hobbels in de weg. met alle kracht probeerde ik de knopen los te maken.

een grote bruine man kwam naar me toe. ''laat me gaan!'' zei ik. mijn rechterwang brandde opeens heel erg. hij gaf mee gewoon een klap.

''don't scream.'' zei hij met een Russisch accent en liep terug naar de voorkant. woedend keek ik hem aan.