Alexis Smith

hoofdstuk 23: pudding -part 1

hoofdstuk 23

ik fietste door naar huis. Nathan deed opeens afstandelijk. ik weet niet wat er mis met hem is maar ik kan er echt niet tegen. eerst wilt hij met mij wat drinken en daarna is hij zo stil als een krekel tijdens het einde van een optreden van een stel kakkerlakken met stembanden-infectie.

ik versnelde mijn tempo toen ik door had dat het ging regenen. waarom moest het nou weer gaan regenen als het net zo lekker weer was?

het bos, zoals ze het hier noemen, kwam al in zicht. eigenlijk moet het een park voorstellen maar sinds een halfjaar deed de gemeente er niks meer aan dus nu is het een verwilderd geworden. vandaar die naam dan ook. ik fiets hier nooit maar omdat ik nu eerst naar het hoofdbureau moet is dit een kortere weg. 

oké, geen goed plan dit. de wortels staken eruit op het pad waardoor ik extra moest oppassen zodat ik niet viel. ik voelde mijn gsm trillen. ik greep naar mijn zakken en haalde hem eruit. een sms’je van Dan.

hey, de gevangenis pakken voor het Halloween feest heb ik bestelt. als het goed is worden ze binnen 2 dagen bezorgt. X

ik moest lachen. dit word zo komisch. opeens verloor in mijn grip op het stuur en viel met een harde klap neer. ik keek achter me om te kijken wat het was. en spijkermat lag achter me net als mijn telefoon. wat moet een spijkermat hier? ik greep naar mijn telefoon maar ik kon er niet bij. ik voelde een hand tegen mij mond met een doek dat rook naar zoet spul. oh shit. dit is chloroform, een stof dat vroeger vooral werd gebruikt met ontvoeringen en in detective films en boeken.

wacht even een seconde, word ík nou ontvoerd?

-Dan-

ik drukte op verzenden en deed mijn mobiel weer in mijn zak. het word zo leuk feest. Davis mag dan wel zeggen dat die ene gozer het feest gebruikt om zijn plan te volbrengen, maar tot die tijd maken Alex en ik gewoon lol. ik zal mijn moeder nog even bellen om te vragen hoe het met hun en de rest van de familie gaat. 

ik liep de lift uit richting de kantine. het was aardig druk op het hoofdbureau maar dat zal wel zijn redenen hebben. waarschijnlijk weer bezoek van een hoge meneer, daarmee bedoel ik niet lang maar een belangrijk persoon. 

de lange rij voor me wou maar niet korter worden. ik tikte ongeduldig met mijn voet op de houten vloer. waarom is iedereen vandaag in het hoofdkantoor? ik bedoel, ze zouden toch wel iets beters te doen hebben? misschien komen ze net als ik voor de heerlijke appeltaart en ander lekker eten en drinken. ik kan ondertussen mam maar even bellen. ik greep naar mijn mobiel en drukte het nummer in van mam.

'hey lieverd, hoe is alles?' hoorde ik mam met een opgewekte stem aan de andere kant van de lijn. ik moest lachen om haar vrolijkheid.

'goed hoor, ook alles goed met jullie?' mijn stem klonk een tikkeltje bezorgd.

'ja hoor, we zijn nu op de Bahamas. echt waar, ik hou van mijn baan.' zei ze overwelvend. ik lachte en liep naar voren in de rij die alsnog langzaam opschoot.

'nou mooi. ik spreek je nog wel, ik moet gaan. doei.' ik kan maar beter nu een eind maken anders ben ik zo blut door de telefoonrekeningen.

'is goed Danny, daag!' ze klonk nog steeds vrolijk. ik grinnikte en drukte op de rode hoorntje. het verbaasde me dat ik nu al aan de beurt was.

'een warme chocomel en een gevulde koek, alsjeblieft.' bestelde ik. de caissière knikte en tikte wat op het beeldscherm van de kassa.

'4 euro alsjeblieft.' ik haalde een verfrommeld briefje van 5 uit mijn zak en gaf het aan haar. ondertussen kwam er een man aanlopen met warme chocomel en een gevulde koek in verpakking.