Alexis Smith

hoofdstuk 12: sommige mensen...

hoofdstuk 12

___________________

*Alexis*

'''doei oma, ik ga naar school'' zei ik en liep de deur uit. de zon scheen fel wat verrassend is in Oktober. maar geloof me. ik heb er geen problemen mee. integendeel, ik vind het heerlijk. ik pakte m'n fiets van de muur en reed op mijn gemak weg. 

''hey Anna.'' ik werd onderbroken in mijn gedachten. Nathan stond naast me te wachten tot het licht op groen ging.

''hey.''  zei ik en fietste weer verder toen het licht op groen ging. maar Nathan kwam weer naast me fietsen.

''hadden we veel huiswerk voor vandaag?'' ik voelde dat hij naar me keek. maar ik bleef naar voren kijken. Dan en Jake hebben gelijk. ik kan echt onaardig zijn.

''volgens mij alleen wat opdrachten voor wiskunde en economie.'' zei ik kort. ik had vandaag niet echt zin in een gesprek. 

''oké.'' zei hij en fietste mij voorbij. slim Alex, heel slim. zucht. ik fietste achter hem aan en probeerde hem in te halen. man, die conditie trainingen komen nog wel eens van pas.

''Nathan! wacht even!'' ik fietste hijgend achter hem aan. hij keek achterom en ging wat langzamer fietsen.

''sorry. dat ik zo bot deed.'' zei ik tegen hem. voor zover dat ik kón praten door dat hijgen heen. hij glimlachte en keek zelfverzekerd naar voren.

''wat?'' vroeg ik licht geïrriteerd.

''niks, het is gewoon grappig dat je zo moet hijgen alleen maar om mij in te halen.'' hij glimlachte zelfgenoegen. wat een macho. 

ondertussen waren we al op school aangekomen. een paar meisjes keken ons hatelijk aan. waarom is iedereen gelijk jaloers als je 'toevallig' samen het schoolplein op komt lopen. maar ik geef ze gelijk.

ik bedoel maar.

ik zei tegen Nathan dat ik nog wat moest doen en liep naar mijn kluisje. het duurde even voordat ik door had dat er overal posters hingen over het Halloween feest over vijftien dagen word gehouden. ze zochten vrijwilligers om de gymzaal te versieren. ze zouden mensen daarvoor moeten betalen maar aangezien het budget op deze school gaat dat niet gebeuren.

''heb je even?'' Dan stond achter me maar ik draaide me niet om.

''wat is er?'' ik sloot mijn kluisje en draaide me om naar Dan. ik schrok heel even omdat hij zo dicht bij me stond. hij lachte.

''Meneer Davis vraagt of je zo tijdens de les hem even wilt bellen. dus ga naar de wc ofzo.'' ik knikte. 

''maar waarom moet ik hem bellen dan?'' hij lachte weer en liep weg.

''een hele leuke verrassing!'' riep hij nog over zijn schouder en liep de kantine in. ik hoop dat het een leuke verrassing is voor mij. want aan zijn lach te zien, denk ik dat hij het eerder leuk gaat vinden. ik pakte mijn tas op en liep naar buiten. ik snap niet dat iedereen binnen gaat zitten met dit mooie weer. ik zocht een bankje uit en ging daarop zitten.

ik deed mijn ogen dicht en genoot van de zon die zacht op mijn huid prikkelde. maar dat duurde niet lang want kort daarna ging de bel. ik pakte mijn tas weer op en liep naar lokaal 33A. het duurde lang maar ik was er voor de tweede bel. iedereen zat al op zijn plek. naast Nathan was er geen plek meer. een barbie zat te giechelen om al zijn stoere verhalen. ik snap Nathan niet echt. maar misschien ligt het wel aan mij want Dan snap ik ook al niet. zuchtend ging ik achterin naast een andere jongen zitten. het is me opgevallen dat er zo weinig meisjes in deze klas zitten.

''hey ik ben Logan.'' zei die jongen naast me en gaf me een hand.

''hey ik ben Alex en ik heb nu totaal geen zin om te praten.'' ik moet toegeven dat hij dat niet verdiend. ik staarde naar de gang. de deur stond nog open. opeens kwam Dan om een hoekje en zag mij, hij maakte gelijk een gebaar dat ik nog moet bellen. ik stak mijn hand op.