Alexis Smith

hoofdstuk 9: en nu zijn we pas echt begonnen

hoofdstuk 9

________________

-Alexis-

vermoeiend stapte ik mijn bed uit. 'waarom?' mompelde ik in mezelf. 'waarom tien uur 's ochtends? en op zaterdag!'

ik probeerde Jake niet wakker te maken en liep zo stil mogelijk naar de badkamer om een douche te nemen. het water maakte me gelijk wakker. na de douche ging ik naar beneden. Jake zag er echt grappig uit als hij slaapt.

ik keek op de klok. het is kwart over negen. nog een halfuurtje voordat ik weg ga. op mijn gemak smeerde ik een broodje met pindakaas. het was nog donker buiten en stil. af en toe reed er een auto voorbij. het verbaasde me niet dat het zo stil is. het is zaterdag en 's ochtends. dus mensen hebben alle redenen om lekker in bed te blijven liggen. of iets anders. ik weet ook niet wat zij op zaterdag doen.

''goedemorgen.'' ik draaide me om. Jake zag er niet uit. zijn haar zat alle kanten op en hij leek op een zombie. 

''sorry, heb ik je wakker gemaakt?'' ik pakte mijn brood en ging bij Jake aan tafel zitten.

''nee, ik ga zo even naar het hoofdbureau. kijken of mijn nieuwe partner er is.'' 

''hoezo dat?'' vroeg ik. en ging gewoon door met mijn broodje.

''nou, aangezien 'iemand' Dan van me heeft overgenomen...'' hij keek plagend naar mij. ik weet dat hij mij bedoelt. heeft hij dan even pech.

''sorry.'' zei ik droog. ik pakte het lege bord op en zette hem in de vaatwasser. Jake kwam ook de keuken inlopen en pakte een bolletje.

''heb je binnenkort een missie dan?'' vroeg ik weer aan hem. hij haalde zijn hand door zijn haar en leunde tegen het aanrecht.

''misschien, maar eerst een partner vinden.'' hij lachte naar me. het bleef even stil.

''ik ga.'' zei ik tenslotte.

''succes!'' riep hij nog voor ik de deur uit was. ik zwaaide naar hem en reed op de fiets naar de supermarkt. de stad begon langzaam wakker te worden. ik moest lachen om een oud vrouwtje die in haar badjas naar buiten kwam voor de post.

na tien minuten was ik eindelijk bij de winkel. ik zette m'n fiets op slot en liep naar binnen. de winkel was helemaal leeg.

''hallo?'' ik liep de winkel door. maar geen levend wezen was te bekennen. ik hoorde gerommel achterin. een bekend iemand kwam tevoorschijn.

''Jade? ben jij mijn partner?'' ik was eigenlijk best opgelucht. ze leek me heel aardig.

''hey Alex, wat toevallig''  ze gaf me een knuffel.

''weet jij eigenlijk wat deze stage inhoud?'' ik was vergeten te vragen aan meneer Davis wat eigenlijk onze missie was.

''uhm ja, volgens mij wel.'' zei ze en liep naar de toonbank en keek in een la met een brief erin van het hoofdbureau. ze keek hem even na en stopte hem weer weg.

''ja ik weet het! de afgelopen weken zijn er veel winkels overvallen. en wij moeten ze arresteren.''

''kunnen we dat wel?'' ik snap het niet. straks komen er twee gewapende mannen binnen. en moeten wij ze arresteren?

''hier.'' zei ze en gaf me een pen en een soort walkietalkie maar dat een kleinere versie. ''wat is dit?'' vroeg ik aan haar terwijl ik hem goed bekeek.

''een tazer. geen zorgen. hij verlamd alleen de spieren en zenuwen van de slachtoffer. Geen moordwapen'' ik keek haar verbaasd aan. geen zorgen zegt ze.