Alexis Smith

hoofdstuk 11: Overvallers En Bananen.

hoofdstuk 11

__________________

 *Alexis*

''kom, ik moet nog bananen halen.'' zei ik tegen Dan nadat hij was uitgehuild. hij lachte. het verbaasde me al helemaal toen hij moest huilen. met alle missies die we hebben gehad heeft hij nooit een traan laten vloeien. het leek alsof hij immuun was tegen mensen die sterven of zwaar gewond waren.

''zal ik meegaan naar de supermarkt?'' zei hij lachend. het maakte me niet uit als hij niet meeging. ik was sowieso al blij dat hij weer kon lachen.

''alleen als je wil.'' zei ik. hij glimlachte nog meer.

''altijd.'' zei Dan. we liepen naar buiten. ik zocht mijn sleutel in mijn jaszakken en haalde m'n fiets van het slot. 

''kom je achterop?'' ik was verbaasd door Dan. nog nooit mocht ik ooit achterop. hij noemde het zijn lieveling. ik begon te denken dat hij was getrouwd met zijn scooter.

''sinds wanneer mag ik achterop bij jou?'' vroeg ik beledigd aan hem. hij pakte een extra helm onder zijn zadel vandaan. ik stond met open mond te kijken. mijn freaky naam stond gewoon in graffiti voorop!

''vind je hem leuk?'' ik stond nog steeds met verbazing te kijken. maar herstelde mezelf en bekeek de helm.

''wat denk je zelf! waar heb ik dit aan verdiend?'' hij lachte om mijn opmerkingen. 

''nou, je bent laatst jarig geweest. dus ik dacht dat je dit cadeautje wel leuk vond. en dat is ook een van de reden dat ik er vanochtend niet was'' hij schaamde zich ervoor maar ik vloog hem gelijk om de hals. hij schrok ervan en viel bijna op de grond maar kon nog net zijn evenwicht houden.

''dus kom je achterop?'' zijn grimas werd breder en hij klopte op de zadel.

''en mijn fiets?'' zei ik wijzend naar het arme ding. hij viel bijna uit elkaar maar deed het nog prima. dus ik had niet gelijk een nieuwe nodig.

''zet maar binnen om de hoek. die haal ik morgen wel op.'' ik knikte. en ging onhandig achterop zitten. ik greep Dan stevig om zijn middel. ik wist gewoon dat hij nu nog meer lachte.

bij de supermarkt was het niet zo druk. in tegendeel. niemand was er. we liepen naar binnen. een vrouw achter de kassa keek ons aan maar ging weer verder met dingen die ze aan 't doen was. we liepen stil naar de groente- en fruit afdeling. die helemaal achterin stond.

''waar was je eigenlijk, tijdens mijn stage missie.'' deze supermarkt was de plek waar Jade en ik onze eerste missie hadden voltooid. maar Dan leek op zijn staartje getrapt hij zei niks.

''Dan?'' maar hij bleef naar voren kijken. hij leek geconcentreerd op een punt

''sst.'' zei hij en duwde me naar beneden.

''HANDEN OMHOOG. NU!'' serieus? een overval? ik wil alleen maar bananen. is dat zo moeilijk om te accepteren? Dan bukte ook en keek geconcentreerd naar de overvaller. terwijl ik alleen maar aan bananen dacht. ik vind mezelf best wel egoïstisch.

''waarom heb ik dit altijd wanneer ik bananen wil hebben?'' zei ik fluisterend. Dan grinnikte. maar werd gelijk weer serieus.

''heb je je pistool bij je?'' fluisterde hij. ik schudde m'n hoofd. ik neem m'n pistool niet mee als ik bananen haal. wat denk je zelf? Dan dacht na en pakte een muntje uit zijn zak en gaf hem aan mij. ik keek hem niet al te begrijpend aan.

''blijf hier, ik haal mijn reserve wel uit mijn scooter. gooi het muntje naar de andere kant van de winkel om de overvaller af te leiden als hij me in de gaten heeft. ik ben zo terug.'' ik knikte. ik doe alles voor een boterham met pindakaas en banaan.