Kontynuacja Noragami (Noragami 3 fanfiction) ✔️

15. Raz na zawsze

   Yato biegł najszybciej jak tylko potrafił. Biegł tak, jakby od tego zależało całe jego życie, bo w sumie po części tak było. Wspiął się na drzewo obok domu Hiyori i szybko wytargał z niego Yukine.

- Co robisz dresie?! - fuknął oburzony Yukine.

Yato spojrzał na niego przerażonym wzrokiem.

- Nie mamy czasu! - krzyknął i przy okazji opluł twarz Yukine.

Chłopak, zniesmaczony wytarł sobie twarz rękawem kurtki, ale o nic więcej już nie pytał. Yato szarpnął go za ramię i znów rzucił się biegiem, ciągnąc za sobą swój Święty Artefakt.

   W ogóle nie zmęczeni, dotarli pod liceum Hiyori. Yukine nic nie rozumiał, za to Yato rozglądał się z przerażeniem do okoła.

- Czekamy na Hiyori? - zapytał Yukine.

Yato głośno zaklął.

- Za późno! - wrzasnął z furią - Nie zdążyliśmy...

- Na co? - dopytywał się dalej Yukine. Nie wiedział, co się dzieje, ale wyczuł powagę sytuacji.

Yato wydał z siebie nieokreślony dźwięk.

- Zostało nam już tylko jedno miejsce - westchnął - Miałem nadzieję, że to się nigdy nie wydarzy i aż do wczoraj się tego nie spodziewałem - lekko pokręcił głową, jakby z niedowierzaniem - Pora odwiedzić mojego ojca - ostatnie słowa wypowiedział z jadem.

- Twojego... ojca?

Yato pospiesznie chwycił Yukine i obaj przenieśli się w nieznane dla Yukine miejsce. Słońce już zaszło i zrobiło się ciemno oraz zimno. Jakby tego było mało, ciemne chmury opanowały niebo. Zaczął kropić lekki deszcz.

- Sekki! - Yato wezwał Yukine z furią.

- Czek... - jego shinki nie zdążyło się odezwać.

Yato rzucił się biegiem w stronę domu.

- Co ty robisz?! - wrzasnął Yukine.

- Ratuję nas wszystkich raz na zawsze.
Podbiegł przed dom i stanął przed wejściem na schody. Pod ścianą, na tarasie stała zmieszana Hiyori, a bliżej stał Fujisaki Kouto, który zaczął histerycznie się śmiać oraz...

- Nora - Yato niemal wypluł te słowo.

- Nie mów tak do mnie! - krzyknęła niska, czarnowłosa dziewczyna - Byłam... byłam Hiki! Zdradziłeś mnie! A co najważniejsze... zdradziłeś nas!