Syrenie Dzieci Księżyca

Nocna Odyseja

Nie mam czym pisać.

Słów tyle słyszę.

Krwawy kaszel, wycieńczenie.

Umysł bystry, pisz!

Krwią mą piszę.

"Nic już nie ma sensu,

Wszędzie kłamstwa.

Ufam już nikomu.

Mętlik w głowie

Krótkie zdania.

Dłuższych nie potrafię.

Płaczę."

Walczę sam ze sobą.

Walczę także z nimi.

Grożę własną krwią,

Własnym życiem.

Krew się leje wszędzie.

Moje serce łamie.

Oczy we łzach krwistych.

Nadszedł już mój koniec.

Kiedyś się podniosę.

Wygram z samym sobą.

Nowe życie zacznę.

Będę wolny.

Będę kochał.

Ludzi starych gdzieś zakopię.

Swoją przeszłość

Spalę.

Bo liczyć się będzie przyszłość.