ONCE UPON A TIME (Harry Styles Fanfiction. Türkçe)

30. Bölüm

Ya valla çok gıcıksınız :( diğer bölümün sonunda Daphnie öldü havası yaratıyım dedim hiç tınlamadınız hıhhh -,-

Neyse ben btn gün temizlik yapıcam o yüzden size bölümü vereyim gitsin akşam dönerim :*

ARTEMİS’S POV

Annie Jolene’in yanına gelip aynı şekilde ellerini cama dayadı. Zavallı güçsüz kızına baktı. Gemma’nın yerine koyduğu kızına.

Ona, kızgın olmadığını söylemek için zamanı olduğuna seviniyordu.

Belki de eve Daphnie’siz dönebilirlerdi.

Evet, onun kızgın olmadığını söylemek için zamanı olmuştu ama eğer Daphnie şu an kurtarılamazsa Harry’nin asla öyle bir şansı olmayacaktı. Şimdi arayıp Harry’ye olanları anlatsa bile Harry olduğu yerden buraya zamanında yetişemezdi. Oğlunun sevdiği kızın cesedinden özür dilemesini istemiyordu.

Bu camın arkasından kızcağızın ölüp ölmediği bile anlaşılmıyordu. Daphnie’nin zaten bembeyaz olan teni renkten renge girmişti ve soluk bir beyazda kalmakta karar kılmıştı. Dudakları koyu bir mordu… Annie yutkundu. Titrek sesiyle Jolene’e biraz daha yaklaştı.

‘’Harry… Onu aramalı mıyım?’’

Jolene gözlerinden ateş fışkırarak Annie’ye baktı.

‘’Hayır. Eğer birazdan şu soğuk odada son nefesini verirse oğlunun mezar taşına bile yaklaşmaması için nöbet tutarım.’’ Tekrar cama döndüğünde Jolene, hayatında en fazla kaç arkadaş edinebildiğini düşündüğü. Kalabalık bir liste değildi. Hem de hiç. On muydu? Yoksa on beş mi? Hayır. Sadece dört ya da beş. Bunlardan bir tanesi zaten kardeşiydi. Biri Cansas’tı. Diğerleri anne ve babası. Son olaraksa Daphnie.

Jolene hiç dost canlısı biri olamamıştı, çocukluğundan bu yana hep yabaniydi ama sebep daha ziyade insanların ön yargıları, bilmeden yargılamalarıydı. Daphnie… Daphnie iyi bir arkadaştı ve Jolene umuyordu ki birkaç saat sonra da onun hakkında şimdiki zaman kipinde konuşuyor olacaktı.

Harry oturduğu yerde rahatsızca kıpırdandı. İçinde kocaman bir boşluk vardı ama şimdi sanki kapanıyordu.

Ama yo! O boşluk orada durmak zorundaydı. O boşluk birisiydi. O boşluk Daphnie’nin varlığıydı. Ancak ona geri döndüğü vakit boşluk kaybolmalıydı. Yoksa Daphnie onu unutuyor muydu? Bu yüzden mi boşluk dolmaya başlamıştı?

Harry kalkıp camdan dışarısını izledi. Birkaç kuş camının önünde duruyordu. Bir tanesinin bembeyaz tüyleri vardı. Ona bakıyordu. Harry ellerini cama dayadı ve beyaz güvercini izlemeye başladı. Kaşları çatıldı. Kuşun kanadındaki kırmızılığa takıldı. Camı yukarı kaldırdı ve güvercini onu incitmemeye dikkat ederek eline aldı. ‘’Merhaba.’’ Dedi güvercine sessizce. Yaralı kuşu yastığın üzerine bıraktı. Bir bez buldu ve güvercinin kanadıyla ilgilenmeye başladı. Gözleri devamlı güvercinin gözlerindeydi tıpkı onun gözlerinin de onda olduğu gibi. ‘’Ne oldu sana böyle?’’ güvercin birkaç gurultu çıkardı. ‘’Yalnız mı kaldın?’’ güvercin yine aynı şekilde Harry’nin sorusunu yanıtlamaya çalıştı.

Daphnie sonunda rahatça nefes almaya başladığını hissetti.

Harry güvercin için bir şırınga buldu ve içine biraz ılık su koydu. Güvercinin gagasını açıp şırıngayla ona biraz su içirdi.

 

Daphnie kurumuş dudaklarını araladı.

Harry şırıngayı güvercinin gagasından çekti. ‘’Şimdi daha iyisin değil mi?’’

 

Daphnie daralmış ve ona yeterli oksijeni sağlayamayan ciğerlerine uzun bir nefesle oksijen doldurdu.

Harry bezi tekrar eline aldı ve Güvercinin kanlı kanadını nazikçe temizlemeye başladı.

 

Daphnie henüz gözlerini açacak kadar gücü kendinde bulamasa da kolları ve yüzünde gezen soğuk bir şeyler hissetti.

Harry güvercinin başındaki ipek tüyleri okşayarak biraz ona doğru üfledi. Böylece zavallı kuş kendini biraz daha Harry’nin avucuna bıraktı.

 

Daphnie ağzına ve burnuna doğru gelen temiz havayı hissettiğinde uzunca bir nefes daha aldı.

Harry güvercini ellerine aldı ve yavaşça göğsüne bastırdı.

 

Daphnie aniden kalbine saplanan ağrıyla çığlıkla karışık bir inilti çıkardı. Jolene ve yanındakileri başına topladı.

Harry güvercinin başının üzerine bir öpücük bıraktığında ve…

 

Daphnie gözlerine vuran kör edici bir ışıkla gözlerini açtığında…

Güvercin Harry’nin büyük ellerinden çırpınarak kaçtı ve Harry’nin açık bıraktığı camdan uçup gitti…