A Gangster Love ♥

42 ~ Truth & Consequences

Miyaka's POV

"Yeah. Right. Siguro nga 'wala' ka lang sa buhay ko. Siguro nga pinaglalaruan lang ako ng isip ko. Okay. Sige. You know, I think I should stop now. Di ko alam baka masyado na kitang naaabala. I'm sorry, but please. Stop showing me like you care even if you actually don't. Just don't play with my feelings, my mind. Magulo na eh. I'm leaving."

Hindi ko na sya inintay pang sumagot dahil mukha rin namang wala syang balak sumagot.

And yes, I'm going to stop now.

Agad ko ng tinungo ang kotse ko sa parking lot. I want to go somewhere pero hindi ko alam kung saan. Siguro susundin ko na lang ang puso ko kung saan nya gusto pumunta.

Mabilis ko nang pinaandar ang sasakyan hanggang sa makarating ako sa lugar na 'pamilyar' na naman sa'kin.

Dagat.

Matapos kong itabi ang sasakyan dahan-dahan akong bumaba ng sasakyan at naglakad papunta sa dagat. Dahil naka-heels ako hinubad ko ang sapatos ko at naglakad muli para maramdaman ang lamig at ginhawa sa pakiramdam ng buhangin.

Malamig man ang simoy ng hangin dahil sa sunset, wala pa ring mas lalamig sa nararamdaman ko sa puso ko. Nang marating ko na ang tabi ng dagat marahan akong umupo sa buhangin at dinama ang lamig ng simoy ng hangin.

Kahit ngayon lang, gusto ko munang alisin lahat sa isipan ko. Kahit ngayon lang, gusto ko munang mag-isa at matahimik. Pero kahit anong gawin kong alisin sa isipan ko lahat ng dahilan sa paghihirap ko ngayon, di ko magawa.

Marami akong gustong malaman at maintindihan, pero hindi ko alam kung kanino ako magtatanong dahil mukha rin namang walang may gustong sumagot sa mga tanong ko. Yun ang hindi ko maintindihan, may kelangan ba akong malaman? May ninilihim ba sila sa'kin?

"You know, this is private property."

Agad akong napalingon sa nagsalita sa likod ko at tumayo. "Who are you?"

"I should be the one to ask that. Who are you?"

"You said, it's private property so I'll be leaving." Agad na akong tumalikod sa kanya at naglakad papalayo pero di ko maintindihan bigla akong napahinto ng marinig ko ang pagtawag nya. At di ko rin alam kung ako ba nag tinawag nya.

"Lei? Sorry, you might have been mistaken. That's not my name."

"Yes, it is. You are Lei. Don't play with me right now. I haven't seen you in a while. How are you, Lei?"

"I told you my name is not Lei! Teka, sino ka ba?"

"Right. Kyle. And now, I need you to follow me. Arena missed you."

Kyle's POV

Hindi ko maintindihan kung hindi ba ako naalala ni Lei or she's just pretending. Anyway, I need her now kaya wala na rin syang nagawa nang ako ang magdrive ng sasakyan nya papuntang arena.

"We're here, Lei."

Naglakad na kaming dalawa papasok ng arena, as expected, marami nang naghihintay sa loob. After how many months nakita ko na rin ulit si Lei.

"Anong ginagawa natin dito? Anong klaseng lugar to, Kyle?"

Agad ko nang hinila papasok ng kwarto si Lei bago pa sya makita ng mga tao at dumugin.

"Don't do this with me, Lei. I've been waiting for you and looking for you so don't do that."

"Hindi kita maintindihan. Anong ginagawa natin dito?"

"You're going to kill someone, tonight."

"WHAT??!! Pwede bang ibalik mo na ko kung saan mo ko nakita ha, Kyle?"

"Alright. Alright. I will but you have to win this first."

"No. I'm not killing anyone. I don't even know what to do."

"Just win this. And I'll do everything you want."

"Okay. You know me, right?"

Naguluhan man ako sa tanong nya, "Yes! Why?"

"I'll win this and you'll tell me everything I want to know."

"Anything you want to know. Let's go?"

Palabas na kami ng kwarto ng may makalimutan ako kaya papaunahin ko na si Lei.

"Mauna ka na, Lei. May kukunin lang ako."

Tumango naman si Lei at umalis na. Pumasok ako sa kwarto nang nagulat na lang ako ng may sumakal sa'kin at isinandal ako sa pader.

"What's Lei doing here?!"

"E-Ethan! I c-can't breath!"

Napaupo na lang ako na hawak ang leeg ko nang bitawan nya na ako.

"Now tell me what is she doing here!"

"I f-found her and I need her to fight tonight." Habol ko pa rin ang hininga nang sumagot ako sa kanya.

"At susundin ka nya? How? How is she here? Does she remember everything already?!"

"Hey wait calm down! I don't also understand! She keeps on telling me she's not Lei and she followed me here and make me promise I'm going to tell her everything she ask if she wins tonight!" I answered.

"And you're not going to do that, K! She doesn't remember this. She can't remember everything happened after you first found her again."

The hell! What's going on?

Miyaka's POV

And now we may call on ring, the one we've been all waiting for.... Lei!

Hindi ko man maintindihan kung ano ang ginagawa ko ngayon, isa lang ang alam ko. Kailangan ko malaman lahat ng totoo. Ngayong gabi.

As I entered the ring, the feeling is strange. I see things in my mind but still, unclear.

Pinikit ko na lang ng mariin ang mga mata ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko rito, bahala na.

Let the battle begin!

~~~

Hindi ko alam what exactly happened, all I know is.. I won. And I felt happy. Yung feeling na matagal ko nang ginagawa ang ganito.. But still, everything is not yet clear.

I can hear a lot of people shouting..

"LEI! LEI! LEI!" I'm not sure pero ako siguro ang tinatawag nilang ganoon dahil narinig ko na rin na tinawag ako ni Kyle ng ganoon.

Agad hinanap ng mga mata ko si Kyle sa dagat ng mga tao at pilit sinisiksik ang sarili ko kahit na halos lahat ng madaanan kong tao ay hinihila ako ay tagumpay akong nakalabas pero hindi ko inaasahan ang makikita ko rito na kausap si Kyle.

"Jonathan?" Anong ginagawa nya rito?

Agad akong nagtago sa mga tao bago pa nila ako makita ng lumingon sila sa direksyon ko sapat na makita na tumakbo palayo si Kyle kay Jonathan.

Lihim at mabilis ko rin sinundan palabas si Kyle at nang makita ko syang naghihintay sa labas ay agad ko rin tinungo ang sasakyan na ginamit ko at pinaandar para mapuntahan sa harap si Kyle.

"L-Lei!" Tila gulat na turan ni Kyle nang makita ako sa loob ng sasakyan na nasa harap niya na.

"You still owe me something, Kyle. Get in."

Agad namang sumakay si Kyle at mabilis kong pinaandar ang sasakyan pero bago pa man kami tuluyang makalayo, akala ko si Jonathan lang ang makikita ko na makapagbibigla sa'kin ngayong gabi, hindi pa pala.

"Daryl?"

~~~~~~~~~~~

Sooooooooory for the looooooong wait guys. Try ko pa din talaga matapos ito sana maenjoy nyo pa rin kahit matagal ang update.

Comments? Everything is appreciated.

Salamat!