Happier (H.S.)

Chapter 3

Εκείνη η κοπελα με μπερδεψε τοσο πολυ. Σημερα που την ειδα στο σχολειο ηταν στην ίδια παρεα με τον Χάρι. Γιατι να πει να μείνω μακρυά του αφου ειναι φιλη του? Και για ποιο λογο ο Χάρι μιλουσε για εμενα αφου δεν τον ξερω καθολου και ουτε που με ξέρει; Μπερδεύτηκα!

Η κορνα απο το αυτοκινητο της μητερας μου με ξυπναει απο τις συνεχεις ερωτήσεις που ισως και να μην απαντηθουν ποτε αλλα συνεχιζουν να υπαρχουν στο κεφαλι μου. Ειναι περιεργο το πως ενας ανθρωπος μπορει να σε προβληματίσει τοσο πολυ. Κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο και με το που μπαινω η μητερα μου ξεκινάει χωρις να πει λεξη. Η διαδρομη για το σπιτι μου φαινεται αιωνια και ο καιρος δεν λεει να φτιαξει καθολου. Ολο βρεχει εδω.

Ισως ο καιρος ταιριαζει με την διαθεση μου καθως και με την ζωη μου ολοκληρη. Μουντη γκριζα και χωρις εκπληξεις. Η ησυχια με σκοτωνει!

"Πως πηγε η πρωτη μερα Καρολαιν; "

"Οπως το περίμενα.'' Απανταω αποτομα χωρις να την αφησω να συνεχισει την κουβεντα αλλα ξερω οτι δεν θα μου κανει την χαρη. Ποτε δεν το κανει.

" Γιατι δεν προσπαθεις να προσαρμοστεις στο νεο σου σχολείο; Δεν ειναι τοσο άσχημο." Σταματάει το αυτοκινητο εξω απο την πολυκατοικία που μενουμε κ αρπαζω με την μια την τσαντα μου χωρις να της μιλησω αυτη τη στιγμη.

Ω ειναι παραπάνω απο χαλια εκει μεσα μαμα. Αλλα εσυ στην κοσμαρα σου!

Της ρίχνω ενα τελευταιο ψυχρο βλεμμα λιγο πριν μπούμε στο σπίτι και υστερα προχωραω για να παω στο δωματιο μου βριζοντας απο μεσα μου. Ξαπλωνοντας στο κρεβατι μου ερχονται παλι τα λογια εκεινης της κοπελας στο μυαλο μου.

Οσο πιο μακρυα τοσο το καλύτερο.. Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου μα δεν μπορω. Ισως γιατι πρωτη φορα με τραβάει καποιος τοσο πολυ. Οι δαιμονες μου δεν μπορούν να βρουν ησυχια απο την στιγμη που τον ειδα. Ειναι λες και τομ ξερω παραπανω απο μια μερα. Δεν ξερω κατα ποσο ειναι καλο αυτο. Δεν θελω σιγουρα να εξαρτηθω απο αυτον και σιγουρα δεν θα μου εκανε καλο μιας και πηρα ηδη μια προειδοποιηση. Ομως τον σκεφτομαι τοσο πολυ. Γιατι τον σκέφτομαι τοσο γαμωτο;

Ισως και να σου αρεσε λίγο Καρ. Φωναζει η φωνη στο κεφαλι μου. Καταραμενη φωνη. Εχει δικιο μου αρεσε δεν ξερω αν θα συνεχισει να μου αρεσει μα αυτη η μερα ηταν υπερβολικα πολυ για εμενα. Παιρνω τα απαραιτητα για να παω να κανω ενα μπανιο. Ενα μπανιο χρειαζομαι οσο τιποτα αλλο!

Καθως μπαινω μεσα στο μπανιο το ζεστο νερο με χαλαρωνει οσο τιποτα αλλο. Θα μπορουσα να κατσω μια αιωνιοτητα εδω μεσα ομως μιση ωρα μετα υπενθυμίζω στον εαυτο μου να βγει γιατι εχω διαβασμα. Ποσο βαριεμαι το διάβασμα διαολε! Με το που βγαινω απο το μπανιο βαζω μια μαυρη φαρδια μπλουζα και ενα κολαν. Απο μεσα ακουγονται ομιλιες παω να δω τι γινεται και το θεαμα με αφηνει εκπληκτη δεν μπορει να βλεπω σωστα..ο Χάρι ειναι στην κουζίνα με την μητερα μου. Τι; Τι θελει αυτος εδω διαολε; Γιατι ειναι εδώ;

Hey little unicorns. Τι κανετεε? Ειστε καλα? Ελπιζω να ειστε μια χαραα. Ειναι λιγο μικρουλη και λιγο καπως. Ναι μην ανησυχείτε σιγα σιγα δεν θα ειναι τοσο βαρετο. Τι πιστευετε οτι θα γινει σε αυτη τη συναντηση? Vote and comment!