Happier (H.S.)

Chapter 16

Οι ώρες περνάνε βασανιστικά και τα λεπτά με πνίγουν. Θα μπορούσα να ήμουν χαρουμενη τώρα αντί για αυτό είμαι με έναν τρελό δολοφόνο που δεν ξέρω πότε θα με σκοτώσει. Φοβάμαι. Δεν ξέρω από ποτε έχω να νιώσω έτσι. Δεν καταλαβαίνω πολλά πράγματα, τα αναπάντητα ερωτήματα συνεχίζουν να με βασανίζουν. Νιώθω τα μάγουλα μου υγρά, κλαίω; Πιάνω τα μάγουλα μου και καταλαβαίνω ότι τόση ώρα κλαίω. Από πότε κλαίω τόσο εύκολα;

"Δεν είσαι τόσο σκληρή τελικά μικρή." Ακούω την φωνή του τελικά. Τον κοιτάω και αμέσως το βλέμμα του αλλάζει κατεύθυνση.

"Γιατί δεν με κοιτάς; " Πηγαίνω κοντά του. Τι κάνεις ηλιθια; Φωνάζει ο δαίμονας μου, όμως δεν τον ακούω κάτι με ωθεί σε εκείνον κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω. Εκείνος όμως συνεχίζει να με αγνοεί. "Γαμωτο κοίτα με!" Φωνάζω. Θέλω να με κοιτάξει, εχω την ανάγκη να με κοιτάξει.

" Τι θέλεις τέλος πάντων; " Με κοιτάει τελικά.

"Γιατί μου φέρεσαι έτσι; " Τον κοιτάω στα μάτια πλέον.

"Μην ψάχνεις απαντήσεις σε κάτι τέτοιο, Caroline δεν θα τις πάρεις ποτέ."

"Γιατί όχι; "Λέω δυνατά τις σκέψεις μου. Τι μου κάνει αυτός ο άνθρωπος τελικά?;

Χάρι

Την κοιταζω στα μάτια. Τι της έχω κάνει; Πριν έκλαιγε και τώρα νιώθει τόσο ευάλωτη δίπλα μου. Την επηρεάζω τόσο πολύ;

"Δεν θέλω να ξέρεις. Ποιο είναι το πρόβλημα σου; " Της απαντάω τελικά. Γιατί θέλει να τα ξέρει όλα;

"Εσύ είσαι το πρόβλημα μου! Με έχεις τρελάνει δεν ξέρω πως να νιώσω κοντά σου!"

Γελάω. Φαίνεται τόσο αξιολύπητη. Θέλω να την χτυπήσω και να την φιλήσω μαζί, παρόλο που με φοβάται τολμάει να με ρωτάει όλη την ώρα. Κάνει την σκληρή όμως δεν είναι και το ξέρω.Την πλησιάζω όμως εκείνη απομακρυνεται. Όμως δεν τα παρατάω. Θέλω να την φιλήσω μόνο αυτή ηρεμεί τους δαίμονες μου.

Καρολαιν

Όσο απομακρυνομαι τόσο με πλησιάζει μέχρι που κολλάμε στον τοίχο. Κοιτάω το πρόσωπο του. Είναι όμορφος, είναι υπερβολή όμορφος. Θέλω να τον φιλήσω! Τι λέω; Κοιτάζω τα χείλη του όσο εκείνος πλησιάζει τα δικά μου. Το μόνο που καταφέρνω είναι να ψελλισω ένα αδυναμο "μη.." όμως αυτό είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.

Τα χείλη μας ενώνονται κάνοντας με να ξεχάσω τα πάντα μέσα σε δευτερόλεπτα. Έχει μια απίστευτη επιρροή πάνω μου και δεν μπορώ να την εξηγήσω. Αφηνομαι στην στιγμή χωρίς να σκέφτομαι τίποτα παρά μόνο εκείνον γιατί μόνο εκείνος ηρεμεί τους δαίμονες μου..

Hey loves. Τι κανετεε? Συγγνώμη που δεν βάζω τόσο καιρό αλλά οι καθηγητές μου βάζουν υπερβολικά γιατί φέτος δίνω πανελλήνιες κιόλας. Τέλος πάντων, ελπίζω να μην το ξεχάσατε. Vote and comment. Love yaa!💕