Happier (H.S.)

Chapter 15

Χάρι 

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Οι δαίμονες μου δεν σταματάνε ποτέ να φωνάζουν, είναι λες και είμαι παγιδευμένος στην δική μου κόλαση και δεν μπορώ να ξεφύγω. Δεν πρόκειται να ξεφύγεις από την κόλαση, φωνάζει ο δαίμονας μέσα στο κεφάλι μου αλλά γελαω, δεν θέλω να ξεφύγω από την κόλαση δεν ταιριάζω με τους αγγέλους, ούτε και εκείνη ταιριάζει με τους αγγέλους, για αυτό άλλωστε ταιριάζουμε. Τα μάτια μου σιγά σιγά κλείνουν και με οδηγούν σε έναν βαθύ ύπνο γεμάτο εφιάλτες.

~Τοτε~

Οι μέρες περνούν τόσο αργά και βασανιστηκα, πότε δεν έχω νιώσει τόσο μόνος. Δεν θα καταφέρω να επιβιώσω εδώ, δεν ταιριάζω εδώ άλλωστε κανένας δεν πρόκειται να κάνει παρέα μαζί μου. Δεν είμαι δημοφιλής ούτε ωραίος, αυτά απέχουν πολύ από εμένα. Για ποιο λόγο να έρθει κάποιος να κάνει παρέα μαζί μου λοιπόν;

Σε ακόμα ένα διάλειμμα είμαι μόνος με τις σκέψεις μου, το παγκάκι που κάθομαι είναι άδειο και όσοι καταλαβαίνουν ποιος είμαι με βρίζουν. Τι έκανα; Γιατι να με βρίζουν; Κοιτάζω δίπλα μου και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι μόνος. Είναι η κοπέλα που με έσωσε τεχνικά πριν μια εβδομάδα περίπου, δεν μπορώ να πω κάτι ή φωνή μου έχει κολλήσει. Είναι τόσο όμορφη.

"Εισαι πάντα τόσο ομιλητικος; " Σχολιάζει γελώντας.

"Ευχαριστώ για την προηγούμενη Δευτέρα." Τραυλίζω τελικά ενώ εκείνη με πλησιάζει πιο πολύ. Πρέπει να είναι ένα ή δύο χρόνια μικρότερη μου.

"Σε παρατηρώ από την αρχή της χρονιάς ξέρεις, ήθελα να σου μιλήσω σκέφτηκα ότι θα ήθελες μια φίλη με λένε Καρολαιν, αλλά προτιμώ το Καρα." Χαμογελάει και κάθεται ακριβώς δίπλα μου, νιώθω τόσο άβολα. Αλήθεια θέλει να γίνει φίλη μου; Χαμογελάω δεν χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο για να καταλάβει ότι θα ήταν χαρά μου να κάνουμε παρέα. Πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε χτυπάει το κουδούνι, πίσω στα δύσκολα.

"Τα λέμε μετά. Κατεφερνω να πω και φεύγω γρήγορα για την τάξη."

Πρώτη φορά νιώθω τόσο χαρούμενος από την στιγμή που ήρθα σε αυτό το μέρος. Δυστυχώς η ευτυχία μου δεν κρατάει για πολύ, σύντομα ο Τζαστιν με πλησιάζει. Τέλεια!

"Βρε βρε για δες ποιον έχουμε εδώ." Γελάει ειρωνικά ενώ πλησιάζει απειλητικά όσο εγώ πάω ακόμα πιο πίσω. Τον κοιτάω τρομαγμένος η διάθεση μου ξαφνικά αλλάζει ενώ εμφανίζεται ακόμα ένας φίλος του, o Ζειν.

"Κοίτα πόσο τρόμαξε ο ηλιθιος, σε λίγο θα τα κάνει πάνω του. 'Γελάει ο Ζειν και με πλησιάζουν πλέον μαζί.

"Κοίτα ένα φρικιό που θέλει και κοπέλα. "Γελάει ο Τζαστιν.

Το επόμενο που νιώθω είναι να πέφτω ενώ ο πόνος από τα τραύματα που μου δημιουργούν μεγαλωνει.

~Τωρα~

Καρολαιν

Νιώθω τόσο μπερδεμένη. Που μπορεί να είμαι? Γιατί ο Χάρι να με πάρει από εκεί; Ποιος πραγματικά είναι; Ορκίζομαι ότι τον έχω ξαναδεί, νιώθω λες και γνωριζόμαστε χρόνια, αλλά γιατί;

Οι σκέψεις μου διακόπτονται από φωνές. Ο Χάρι φωνάζει είμαι σίγουρη. Τι έπαθε? Πηγαίνω γρήγορα εκεί που είναι ακολουθώντας την φωνή του και τον βλέπω στο πάτωμα να φωνάζει. Πλησιάζω τον Χάρι και σκύβω κοντά του.

"Είσαι καλά; "

"Φύγε!" Φωνάζει δυνατά. Τι στο διάολο έπαθε;

"Μπορείς να μου πεις τι στο διάολο έπαθες Χάρι; "

"Είπα φύγε γαμωτο!" Ξαναφωναζει πιο δυνατά τα ματια του έχουν πάρει ένα σκούρο πράσινο χρώμα, έχει αγριέψει.

"Γαμωτο γιατί είσαι τόσο ηλιθιος; Προσπαθώ να βοηθήσω!"Φωνάζω και εγώ τώρα. Τι νομίζει ότι κάνει;

 Μέσα σε δευτερόλεπτα νιώθω ένα δυνατό χτύπημα στο μάγουλο μου. Με χτύπησε. Δεν τον κοιτάω πλέον είμαι σίγουρη ότι χάρηκε. Τι του έκανα γαμωτο? Πηγαίνω γρήγορα μέσα στο δωμάτιο που ήμουν πριν και κλείνω δυνατά την πόρτα. Δεν μπορώ παρά να δακρύσω. Μα τι έκανα;

Hey loves! Τι κάνετε? Ελπίζω καλά. Σας αρέσει το νέο εξώφυλλο? Ελπίζω ναι. Κάντε vote και σχολιάστε θέλω να μου πείτε την γνώμη σας. Love yaa! ❤