Χάρι
Η διαδρομη ατέλειωτη. Και η απουσια της ασυνήθιστη. Εδω και εξι μηνες που εφυγα απο το Λονδινο ξυπναω και την ψαχνω. Ειναι περιεργο. Ειναι σαν να εχει εισβάλλει μεσα στο μυαλο μου και το κανει οτι θελει. Καποιες φορες νιωθω οτι με σκεφτεται οσο περιεργο και αν ειναι αυτο το νιωθω. Ελπιζω να το καταλαβαινει οτι και εγω την σκεφτομαι. Ειμαι τοσο τραγικός σχεδον απελπισμένος. Εξι μηνες μετα δεν περιμενω τιποτα απο αυτην ουτως η αλλως. Οι φωνες του Ζευν γινονται ολο και πιο εντονες. Τον κοιταω σχεδον χαμενος απο τις βαθυτατα απελπισμενες σκεψεις μου. Ουτε να του φωναξω δεν εχω ορεξη. Θα επιστρεψω καποτε. Μονο για αυτην.
Καρολαιν
Εξι μηνες. Εξι μηνες και αυτος πουθενά. Η ζωη μου τον πρωτο μηνα ηταν αρκετά δυσκολη. Σκεφτομουν που μπορει να ειναι αλλα το μονο που κατάφερνα ηταν να βασανιζω τον εαυτο μου. Η φωνη της Jesy με επαναφερει στην πραγματικότητα, θελει να μου υπενθυμίσει οτι σε λιγοτερο απο μια ωρα θα ειναι εδω ο Άιζακ. Μακάρι να ηταν ο Χάρι. Κοιταζω για αλλη μια φορα τις δυο φίλες μου και μετα κοιταω την πορτα με την ελπιδα να εμφανιστεί ο Χάρι και απλα να με παρει μακρυα.
Σε ξεχασε ανοητη. Φωναζει ο δαιμονας μεσα στο κεφαλι μου και εχει δικιο. Ο Χάρι εφυγε και εγω πρεπει να συνεχισω την ζωη μου. Ομως διαολε μπορω να τον νιωσω, νιωθω τις σκεψεις του εδω και με αυτη τη ψευδαίσθηση οι δαιμονες μου ηρεμουν.
Το κουδουνι δεν εχει χτυπήσει και ο Αιζακ αργει. Ευτυχως! Ο Άιζακ δεν μοιάζει στον Χάρι. Δεν εχει τιποτα κοινό με αυτον. Κανένας δεν ειναι σαν αυτον και απλα αυτο με αφήνει αδιαφορη. Κανενας δεν ειναι σαν αυτον και αυτο ισως ειναι το προβλημα.
"Ακομα να ερθει." Φωναζει η Τζεσι η ανυπομονη φιλη μου ποτε δεν σταματαει να εκνευριζεται.
"Σιγα το πραγμα μπορει να του ετυχε κατι." Την καθησυχάζει η Τζέιντ και εκεινη χαμογελαει. Οι φιλες μου ειναι τοσο διαφορετικες. Και οι τρεις ειμαστε εντελως διαφορετικες μα εχουμε δεθει αρκετα αυτους τους μηνες.
"Καλυτερα ας μην ερθει." Χαμογελαω αθωα περιμενοντας καποια αντιδραση απο την Τζεσι.
" Πας καλα? Αν διωξεις και αυτον απο κοντα σου θα εισαι βλαμμενη!" Φωναζει η Τζεσι και γελαω.
"Ναι αλλα δεν τον θελω δεν μου αρεσει." Συνεχιζω ηρεμα. Αλλα παλι δεν με ακουν.
"Και τι θα κανεις ρε Καρ θα μεινεις κολλημενη με ενα φάντασμα; Εκείνος συνεχιζει την ζωη του κανε το και εσυ." Λεει πιο ηρεμα αλλα αυστηρά η Τζέιντ. Και εχει δικιο. Οσο και αν το μισω αυτο εχει απολυτο δικιο. Δεν μπορω να ειμαι κολλημενη με ενα φάντασμα.
Το κουδουνι χτυπα και ανοιγω αργα ελπιζοντας να ειναι ο Χάρι και οχι ο Άιζακ αλλα για αλλη μια φορα δεν ειναι αυτος. Ο Άιζακ χαμογελάει ευγενικα και οι φιλες μου τον χαιρετουν και φεύγουν. Δεν τον θελω γαμωτο! Ειναι τοσο βλακας και παρολο που ειναι ομορφος μου ειναι αδιάφορος. Γαμωτο τι κανω τώρα;
Heyy! Τι κανετε? Λοιπον δεν εχω ίντερνετ και λογικα θα ξαναβαλω μετα τις εξετασεις. Στην φωτογραφια εχω βαλει τον Isaac *γκουχου γκουχου TVD fan 😢* τον Isaac κρατηστε τον θα ειναι σημαντικος για τα επομενα κεφαλαια αυτο λεω μονο και σας αφηνω loves :3. Vote and comment.P.S. αν δεν γραψω αλλο και ανεβασω μετα τις εξετασεις ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ BABIES ❤
YOU ARE READING
Happier (H.S.)
Fanfiction°Κοίταξε την καταστροφή της και το μόνο που μπορούσε να αντικρίσει ήταν εκείνος.°