Οι ακτίνες του ηλιου με κάνουν να ξυπνήσω. Καταλαβαίνω οτι είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι του Χάρι και ότι το κεφάλι του είναι πάνω μου. Η θέα του Χάρι να κοιμάται τόσο ήρεμα με κάνει να νιώθω μια παράξενη γαλήνη.
"Είναι παράξενο να παρακολουθείς τους άλλους όταν κοιμούνται." γκρινιάζει και γελάω.
"Δεν το κάνω, απλά σε χαζεύω." του λέω ήρεμα καθως εκείνος ξαπλώνει δίπλα μου και όχι πάνω μου όπως πριν.
"Εστω, μην το κάνεις." λέει απότομα κάνοντας με να νιώσω άσχημα. Πάω να σηκωθώ αλλά νιώθω το χέρι του να με σπρώχνει στην αγκαλιά του.
"Δεν το εννοούσα έτσι, όταν κοιμάμαι κάνω σαν μαλακας." λέει και με κάνει να γελάσω.
"Πάντα κάνεις σαν μαλακας." αστειεύομαι.
"Σκληρή." λέει κάνοντας τον πληγωμένο. Ίσως αυτή η στιγμή είναι η πιο χαλαρή στιγμή που έχω περάσει μαζί του. Ίσως είναι και η καλύτερη όμως να μην κρατήσει και αυτό με φοβίζει.
"Θα σε αφήσω να κοιμηθείς." λεω και πάω να σηκωθώ μα για ακόμα μια φορά με τραβάει πάνω του. Είναι σαν να μην θέλει να τον αφήσω.
"Τόσο πολύ θέλεις να φύγεις;" λέει σηκώνοντας το φρύδι του και για μια στιγμή παγωνω όμως όταν γελάει νιώθω ένα κύμα ανακούφισης να με διαπερνά.
"Γιατί να θέλω να φύγω;" τον ρωτάω όμως δεν κάνω πλάκα πλέον.
"Υπάρχουν πολλοί λόγοι μωρό μου." λέει σοβαρός.
"Δεν θα φύγω ξανά. Φαίνεται ότι κόλλησες μαζί μου Σταιλς." αστειεύομαι όμως εκείνος δεν γελάει πλέον.
"Ποιος σου είπε ότι δεν θέλω να κολλήσεις μαζί μου;" χαμογελαει και τον φιλαω. Νιωθω την ευτυχία να με κατακλύζει και εύχομαι να μην τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή.Ένας δυνατός ήχος ακούγεται από την πόρτα και τρομάζω, κοιτάζω τον Χάρι να σηκώνεται και να βρίζει. Τι γίνεται; Μέσα σε δευτερόλεπτα ακούγονται πυροβολισμοί και τρέχω κοντά του φοβισμένη.
"Τι γίνεται;" φωνάζω τρομαγμένη.
"Καρ πρέπει να κρυφτείς, δεν έχω χρόνο να σου εξηγήσω." λέει και γνεφω. Εκείνος; Εκείνος που θα πάει; Τι θα απογίνει;
"Εσύ; " λέω νιώθοντας τα δάκρυα μου να πέφτουν στα μάγουλα μου. Δεν θέλω να τον αφήσω.
"Απλά μπες στην ντουλάπα, οταν τελειώσουν όλα θα φύγουμε, στο υπόσχομαι. " λέει και ανοίγει την ντουλάπα μου αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη και με σπρώχνει μέσα.
"Ότι και αν ακούσεις απλά μην βγεις εξω. Σε αγαπώ. " λέει πριν κλείσει την ντουλάπα. Τα επόμενα λεπτά δεν ακούω τίποτα άλλο από φωνές και πυροβολισμους όμως μένω μέσα στην ντουλάπα χωρίς να πω λέξη ελπίζοντας ότι θα έρθει. Μου το υποσχέθηκε.Η ώρα περνάει και τα πράγματα έχουν ησυχάσει πλέον ακούω βήματα και ελπίζω να είναι εκείνος. Όταν ανοίγει η ντουλάπα δεν βλέπω αυτό που θέλω.
"Ζειν; Που είναι ο Χάρι; " ρωτάω.
"Θα σου εξηγήσω στον δρόμο Καρολαιν, πάμε δεν έχουμε χρόνο." μου δίνει το χέρι του και φεύγουμε όμως ξέρω ότι τίποτα δεν έχει πάει καλά. Μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει.
"Πες μου που είναι Ζειν." φωνάζω. Δεν πρόκειται να τον αφήσω αν δεν μου πει που είναι ο Χάρι.
"Τον απήγαγαν."
Γεια σααας! Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? Αν σας άρεσε ψηφίστε και σχολιάστε. Love yaa. 😘
-Kat. ❤
ESTÁS LEYENDO
Happier (H.S.)
Fanfic°Κοίταξε την καταστροφή της και το μόνο που μπορούσε να αντικρίσει ήταν εκείνος.°
