Happier (H.S.)

Chapter 13

Τα νεα εξαπλωθηκαν πολυ πιο γρηγορα απο οσο περιμενα. Στο σχολειο πλέον καθημερινά ακουγονται τοσα για τον Χάρι. Τοσα που ουτε καν ισχύουν τοσα που μια ολοκληρη μαζα εφηβων σκεφτεται για να κερδισει λιγη προσοχη. Πλεον δεν ξερω πως να αντιδράσω η τι να πω. Απο την μια συμφωνω στο οτι πρεπει να ξεχασω οτιδήποτε εγινε μεταξυ μας και το μήνυμα του και απο την αλλη ο δαιμονας μεσα στο κεφαλι μου φωναζει το ονομα του.

Το κεφαλι μου νιωθω πως θα εκραγει καθώς απομακρυνομαι για αλλη μια φορα απο το σχολειο. Οι δρομοι αυτης της θλιβερης πολης ειναι γεματοι μα και τοσο αδειοι την ιδια στιγμη. Ο καιρος ειναι ακομα πιο θλιβερος οσο οι μερες περνουν και ομως υπαρχει κατι μαγικο κατι που με οδηγει στο να μισω και να λατρευω αυτο το μερος ταυτόχρονα.

Ανοιγω την πορτα του σπιτιου και περιμενω να ακουσω την μητερα μου να μου φωναζει αλλη μια φορα γιατι δεν πηγα σπιτι μα δεν ειναι εκει. Το σπιτι ειναι άδειο η ετσι μου φαίνεται φτανοντας στο δωματιο μου νιωθω οτι ηδη καποιος με παρακολουθει φωνάζω μα δεν μου απανταει κανεις τρεχοντας φτανω στην κουζινα οπου το τελευταιο πραγμα που βλεπω ειναι το προσωπο του και μετα σκοταδι.

~~~

Ανοιγω τα ματια μου αργα νιώθοντας το σωμα μου ξαπλωμένο καπου μαλακα κοιταζω το μερος και συνειδητοποιώ οτι δεν ειμαι στο δωματιο μου πλεον. Που στο καλο είμαι; Απο μεσα ακουγονται φωνες, δυνατες φωνες την μια μαλιστα μπορω και ειμαι σχεδον σιγουρη οτι αναγνωριζω. Βραχνη αγγλική προφορα, φυσικα και ειναι του Χάρι. Κατσε πως; Ο Χάρι  ειναι μακρυα.

Η πορτα ανοιγει ξαφνικα και μπαινει καποιος ψηλος οχι οσο ο Χάρι εχει καστανα μαλλια απο οτι διακρίνω μεσα στο σκοταδι. Με το που καταλαβαίνει οτι εχω ξυπνήσει γελαει πονηρα κλείνει την πορτα και το επομενο που ακούω ειναι καποιον να φωναζει τον Χάρι.

Η πορτα ανοιγει μονο που τωρα η φιγουρα ειναι γνωστη το βημα του ακομα πιο γνωστό. Ειναι αυτος. Δεν χρειαζεται να εχεις φως το δωματιο για να το καταλαβω. Ειναι αυτος! Εκεινος σπρωχνει τις κουρτινες και το δωματιο φωτιζεται πλεον μπορω να τον δω καθαρα, μπορω να δω καθαρα τον αλαζονικό μαλακα που δεν βγαινει απο το μυαλο μου. Εκοψε τα μαλλια του; Γαμωτο του πανε.

"Καλα ξυπνητουρια αγάπη" . Λεει ειρωνικά και ενα αλαζονικο χαμογελο σχηματιζεται στο πανέμορφο προσωπο του. Μενω κοιταζοντας τον αποσβολωμένη για λιγο λες και η φωνη μου δεν θελει να βγει. Το εννοουσε. Μου ειπε οτι θα ερθει για εμενα και ηρθε, αλλα που είμαι;

Hey loves, πως ειστε? Συγγνωμη που δεν βαζω συχνα εχω μαθηματα και δεν προβαλαβαινω με τιποτα. Ελπιζω να είστε καλα. Καντε vote αν σας αρεσε το κεφαλαιο καο comment για να μου πειτε την γνωμη σας. Επισης αν θελετε ρίξτε μια ματια στην νεα μου ιστορια Questions εχω βαλει μονο πρόλογο αλλα απο 11 αυγουστου θα ξεκινησω να ανεβαζω σιγουρα και εκεί. Love yaa. 💕🌹