Happier (H.S.)

Chapter 35

Caroline

"Θα του μιλήσουμε." μου λέει ο Ζειν και το προσωπο μου φωτίζεται. Είναι καλά, είναι ζωντανός.

"Πότε?" λέω γρήγορα και χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο. Αν έχει θυμώσει μαζί μου;

"Αμέσως μόλις μιλήσει μαζί μου η Βερονικα." μόλις ακούω το όνομα γουρλώνω τα μάτια μου.

"Σου είχα πει πως η μητέρα σου δεν είναι αυτή που νομίζεις, εσένα έψαχνε αλλά μπήκε ο Χαρι στην μέση." μου λέει ξανά κάνοντας με να νιώθω περισσότερη αηδία για την γυναίκα που με γέννησε.

"Τι θέλει από εμένα; " καταφέρνω να πω.

"Αυτό δεν το ξέρω." λέει και βγαίνει από το δωμάτιο αφήνοντας με μόνη μου ξανά. Για λίγη ώρα τον ακούω να μιλάει στο τηλέφωνο με την μητέρα μου. Προσπαθώ για ώρα να ακούσω τι λέει όμως δεν καταλαβαίνω. Τι στο καλό γίνεται;

"Καρολαιν ήρθε η ώρα να του μιλήσεις." λέει ενω σκουπίζει τρυφερά τα δάκρυα μου από τα μάτια μου. Γνεφω και παίρνω το τηλέφωνο.

"Χάρι." λέω μέσα στους λυγμους μου. Από πότε άρχισα να κλαίω έτσι;

"Καρ." λέει. Νιωθω το στομάχι μου να ανακατεύεται.

"Συγγνώμη, εγώ φταίω για όλα. Αν ήμουν εκει-"

"Είναι καλύτερα έτσι. Δεν φταις εσύ. Προσπάθησε να μείνεις δυνατή." με διακόπτει και μου λεει λέει ήρεμα. Η φωνή του με ηρεμεί. Θα τον βρούμε το ξέρω.

"Και εσύ." λεω σιγανά χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω. Θα ήθελα να είμαι δίπλα του αυτή τη στιγμή.

"Απλά σώσε με. " μου λέει πριν του πάρει το τηλέφωνο η μητέρα μου.

"Μα τι ερωτευμένο ζευγαράκι." ειρωνεύεται η μητέρα μου.

"Τι θέλεις από εμάς; " φωνάζω στην γυναίκα που με γέννησε.

"Μα εσένα μικρή μου Καρολαιβ. Είσαι η εκδίκηση μου προς τον πατέρα σου. Μπορώ να σου κάνω ότι θέλω για να τον πληγωσω. Ακόμα και το μικρό μας ατύχημα." νιώθω αηδιασμενη αλλά και πληγωμένη ταυτόχρονα. Πως γίνεται η μητέρα μου να με βλέπει απλά σαν εκδίκηση;

"Δεν θα γλιτώσεις και δεν θα γυρίσω σε εσένα μητέρα." λέω αποφασιστικά. Δεν την φοβάμαι όσο περίμενα και δεν θα την αφήσω να κάνει κακό σε κανέναν άλλον.

"Κρίμα, υποθέτω τότε ότι θα την πληρώσει ο γλυκός σου Χάρι." τι λέει; Δεν θα τολμησει να πειράξει τον Χάρι.

"Αν πειράξεις έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά του θα σε σκοτώσω με ίδια μου τα χέρια!" φωνάζω και γελάει.

"Δεν μπορείς να με πειράξεις γλυκιά μου." ειρωνεύεται και νευριαζω ακόμα περισσότερο.

"Θα το δούμε αυτό." λέω και κλείνω το τηλέφωνο. Κοιτάω τον Ζειν ο οποίος με κοιτάει έκπληκτος. Τι στο καλό έπαθε;

"Δεν σε έχω ακούσει ποτέ να μιλάς έτσι." λέει με θαυμασμό και χαμογελάω. Ξαφνικά νιώθω ότι μπορώ να σώσω τον Χάρι και τον κοιτάω αποφασισμένη.

"Ήρθε η ώρα να βρούμε πως θα τον βγάλουμε από εκεί." λέω και πάμε στο σαλόνι. Ήρθε η ώρα να σώσω εγώ τον Χάρι με οποιοδήποτε τίμημα.

Γεια σααας. Τι κανετεεε? Ελπίζω πολύ πολύ καλά. Έχω να σας κάνω μια μικρή ανακοίνωση. Τα επόμενα πέντε κεφάλαια θα είναι και τα τελευταία  του Happier, το αποφάσισα λιγο καιρό πριν γιατί έχει περάσει ήδη ένας χρόνος που το γράφω. Σε περίπτωση που δεν το έχετε δει γράφω ακόμα μια ιστορία με τίτλο "Luna" και ετοιμάζω ακόμα μια. Αυτά από εμέναααα, πατήστε το αστεράκι αν σας άρεσε το κεφάλαιο και σχολιάστεεε. Love ya! ❤

-Kat. ❤